Singles round-up: januari 2

Hoewel de dag al vroeg voor me begint en ik een ambitieus plan heb, moet ik concluderen dat ik (nog) niet buiten ben geweest. Ik zou een boodschapje hebben waarvoor ik naar een grotere plaats moet, maar dan opnieuw... ik red me voorlopig ook wel zonder dat boodschapje. Het gevaar is bij een bezoek aan Beilen of Assen (de twee mogelijkheden voor vandaag) dat ik me overgeef aan het kopen van platen en ik moest eerst maar eens schoon schip maken met de singles van Mark. In plaats van koukleumen bij een bushalte neem ik een douche, neem een paar extra uurtjes slaap (het slapen ging niet zo daverend vannacht) en bereid de vier afleveringen voor van de 'Singles round-up'. Eenendertig singles laten zich niet zo gemakkelijk evenredig delen en dus heb ik besloten dat ik drie afleveringen van acht en eentje van zeven ga doen. Ik heb de meeste platen in het oude jaar al eens gedraaid maar zal mijn geheugen opfrissen door ze opnieuw op de draaitafel te leggen. Ik ga beginnen aan de eerste acht.

* J.C. Akins & The Dukes- New Dance (US, Bounty, 1965)
De vangst begint met een héle obscure single en ook een van de duurste die ik recent van Mark heb gekocht. Omdat ik niet plein publiek de single wil reserveren, vraag ik hem om te antwoorden met een simpele 'sold' zonder mijn naam te noemen. De reden is dat ik enerzijds erg geïnteresseerd ben in dit kleinood maar anderzijds me een beetje schaam. Waarom zou ik moeten schamen? Welnu, 'New Dance' is een enigszins een suf nummer over een verzameling dansjes dat beslist leuker is gedaan. Toch klinkt de opname alsof het zo uit de Boddie-studio kan komen en dat zou, gezien de catalogus van het Bounty-label uit Cleveland, zomaar eens het geval kunnen zijn. Dit is 'kitchen sink soul' op zijn best en nu de schaamte voorbij is, ga ik de plaat steeds beter waarderen. Het is hetzelfde concept als 'There Was A Time' van James Brown maar dan meer 'lo-fi'. De b-kant heet 'Searching For Someone' en dat is meer bluesy maar opnieuw weer dezelfde minimalistische opname. Muzikaal gezien misschien de betere kant maar nóg minder uitnodigend dan het krakkemikkige 'New Dance'.

* Beverley Hills- I Don't Care Anymore (US, Air-Play, 1974)
Of zou ik deze onder de 'H' van Hills moeten plaatsen. Hoewel het kind nooit Beverley Hills kan heten volgens de burgerlijke stand heb ik het vermoeden dat het een pseudoniem is voor een soliste. Enfin, de plaat wordt gereserveerd vanwege de Swamp Dogg-connectie, ook al is Jerry Williams niet rechtstreeks betrokken bij de opname. Beverley Hills vertolkt een nummer van Jerry Williams en Gary Bond (volgens het label, het moet natuurlijk Gary 'US' Bonds zijn) dat eveneens door Doris Duke in het vinyl is geperst. Bert Keyes zorgt echter voor een lekkere 'sister funk'-vertolking met her en der ook nog sporen van Swamp Dogg. In het refrein hoor ik meerdere vrouwenstemmen en dus kan het ook wel eens een groep zijn waar ik overigens van uit ben gegaan. Het is de enige plaat van deze Beverley Hills. De b-kant heet 'Evening Breeze' en is de instrumentale versie hoewel Clarence Lawton en Bert Keyes nu als componisten worden genoemd en het ook een eigen publicatiemaatschappij heeft. Ik vermoed dat hier een foutje is gemaakt want hier zouden ze nooit mee weg zijn gekomen?

* Eddie Billups- My Girl (US, Shurfine, 1966)
In de Northern Soul draait het puur om de eerste persingen en liever een lokaal label dan een 'major'. Eddie Billups is zo'n geval want na een gelimiteerde 'run' op het Shurfine-label krijgt de single een paar weken later een nationale distributie op Josie. 'My Girl' is de b-kant maar tevens de kant waarmee Mark de plaat aanbiedt en dus de kant waarvoor ik het heb gereserveerd. Uiteraard geen connectie met het nummer van The Temptations maar wel een stevig beukende single welke het goed zal doen op de Northern-dansvloer. Het is niet de meest essentiële single maar het rockt wel lekker! 'No Love Have I' is de a-kant en dat is meteen bij het intro al mijn favoriet. Hoewel het nummer een eerbetoon is aan de rhythm & blues van een paar jaar eerder zou deze uitvoering passen in de Carib.

* Veda Brown- Take It Off Her (US, Stax, 1972)
'Five A Day' is recent wel wat duurder geworden. Het heeft niet zoveel te maken met de kosten voor het levensonderhoud maar het lijkt alsof Mark steeds lastiger de héle goedkope platen kan vinden. Hoewel hij ze nog wel geregeld heeft, heb ik de meeste in acht jaar al eens van zijn site gehaald. Een paar jaar geleden is een single van meer dan twintig pond een uitzondering en dat is nu al vaker een regel. En dan kom je in het territorium van Veda Brown. Funky soul op het Stax-label waarvoor terecht erg veel interesse is. Op de keerzijde staat een ballade in de stijl van Carla Thomas uit deze periode en laat horen dat Veda ook heel mooi kan zingen. Verdomd, ik zit ademloos te luisteren naar 'Living A Life Without You' en het is alleen het styreen dat het bederft. Voor de rest is het nét ietsje spannender dan het veel gehoorde funky Stax-geluid van de a-kant, hoewel je me daarvoor ook midden in de nacht wakker kan maken.

* B.W. & The Next Edition- Stay With Me Baby (US, Dakar, 1973)
Een demo en dus met hetzelfde nummer in mono en stereo. 'Stay With Me Baby' is een feestje. Een nummer dat lekker in je hoofd blijft hangen en waar tegen je geen bezwaar kunt maken. Er is verder niet zoveel te vertellen over de plaat en gezien ik vandaag twee berichten wil plaatsen, ga ik snel verder met de volgende. Ondertussen zal ik 'Stay With Me Baby' blijven fluiten!

* The Chi-Lites- My Baby Loves Me (US, Revue, 1968)
En we blijven op het Dakar-label? Of... nee, deze is op Revue. De opname is gemaakt voor Dakar maar dat start pas in 1969 als een volwaardig platenlabel en krijgt voor die tijd een distributie middels Revue. 'My Baby Loves Me' is de tweede en laatste single op Revue. De andere, 'Love Is Gone', heb ik al jaren in huis. Eugene Record en zijn vrienden hebben duidelijk hun oor te luister gelegd bij The Impressions en gebruiken zelfs iets van de 'Um Um'. 'That's My Baby For You' op de keerzijde is meer uptempo maar niet de kant waarvoor ik de plaat zou kopen. Hoewel het drie jaar zal duren eer de band zal doorbreken met onder andere 'Have You Seen Her', voelt het hier als twintig jaar.

* Ronnie Dyson- See The Clown (UK, Ardent, 1990)
Een plaatje waarvan Mark al jaren het dealerschap heeft. In het begin van 'Five A Day' vliegt de plaat 'de winkel' uit en ben ik doorgaans te laat om het te reserveren. Anno 2023 is de storm gaan liggen en heb ik alsnog deze parel in de collectie. Het is één van de allerlaatste opnames gedurende Ronnie's tumultueuze leven. Hij zal over het algemeen het beste worden herinnerd vanwege zijn hitversie van 'Why Can't I Touch You' uit de musical 'Hair', maar met het overlijden van Dyson verliest de soulwereld een grootse zanger. 'See The Clown' is een lekkere eigentijdse opname voor 1990-begrippen. De keerzijde heet 'Shine' en is meer elektronisch qua beats maar ook zeker niet slecht. Ik moet bekennen dat ik meer heb met mans' werk uit de jaren zeventig maar dit plaatje mag niet in de verzameling ontbreken.

* Kellie Evans & Don Albert- Theme Song From Crack Steppin (US, Get Down, 1982)
Tot slot van deze aflevering een echte 'oddball'. 'Crack Steppin' is een musical met buiten de zang van Kellie en Don een funky gospelband als backing. Het album wordt op Discogs toegeschreven aan Ron Milner en van 'Hold On To Your Dreams' is ook een 12" verschenen. Twee jaar later verschijnt op hetzelfde Get Down-label een samenwerking met Betty(e) Lavette en Sandra Feva. 'Hold On To Your Dreams' op de keerzijde is de reden van aanschaf en dit is hoegenaamd van de Cast Of Crack Steppin. Het maakt het extra 'oddball' als Don halverwege het nummer de band voorstelt aan het publiek.  Het applaus klinkt echter als een loop van een sampler-elpee. Verder is het een gospelachtig iets met een zeer aanstekelijke groove.