Zo kom je nooit bij een fietsenmaker en zo sta je er tweemaal op een middag. De standaard van de Topper gaat een beetje 'hangen'. Wellicht dat het alleen een kwestie is van een schroefje aan draaien, maar feit is dat het onderweg naar het werk erg gaat irriteren. Ik ga in Havelte langs en daar wordt me verteld dat er een jaar garantie zit op de fiets. Echt? Dat heb ik niet uit de factuur kunnen halen? Welnu, de standaard wordt ter plekke gesloopt en er komt kosteloos een nieuw exemplaar op gezet. Klaar! Tot over een half jaar, of iets in die trant. Nadat ik post heb bezorgd en in Havelte boodschapjes heb gedaan, wil ik lekker met wind in de rug langs de rijksweg sjezen naar Uffelte. Eerst denk ik nog dat er een blaadje tussen band en spatbord zit en dan... blijkt de voorband totaal plat te zijn. De Topper staat dus weer bij de fietsenmaker in Havelte. De Week Spot is al uitgezocht maar weet niet eerlijk of ik daar vanavond aan toe kom. Eerst nog maar een aflevering van de 'Honderd achteruit'. Vandaag de nummer 72 uit de Gele Bak Top 100 van 2022 en daar vinden we een opvallende Nederlandse band. Nee, de band is onbekend bij de massa en is daarom niet echt opvallend, maar het verloop van de groep en de platen zijn daarentegen wel opvallend. De nummer 72 is voor 'Eight Days A Week' van Daddy's Act uit 1967.
Het verhaal begint weer eens met het 'Hitdossier'. Ik krijg op een gegeven ogenblik een interesse voor Engelstalige singles op het CNR-label uit de jaren zestig. Natuurlijk is 'Hello Josephine' van The Scorpions een knaller van een hit op het CNR-label maar voor de rest is het uitsluitend Duits- en Nederlandstalig dat het meest succesvol is. In dat kader valt ook 'Sound Of A Backstreet' op dat schijnbaar in 1970 in de Tipparade heeft gewoond. Nee, dat is wel een feit, alleen... is die niet op CNR uitgebracht. De plaat zal aanvankelijk als een Eagle verschijnen maar daarna neemt Negram het over. Daarvoor heeft Daddy's Act echter singles gemaakt voor Injection dat dan weer wel een sub-label is van CNR. Middels de Nederpop-'bijbel' uit 1982 leer ik ook dat de band beide kanten van een single van The Beatles als afzonderlijke singles hebben uitgebracht. En twee jaar nadat het eerst een hit is geweest. Begin 2022 besluit ik eens door te zetten en klein beetje méér te besteden om 'Eight Days A Week' in de wacht te slepen. Deze moet daarom ook in de Top 100. Ik moet dan wel bekennen dat de plaat niet veel meer is dan 'interessant'. Ik draai hem tegenwoordig praktisch niet meer.
Daddy's Act is goed bekeken een 'supergroep'. Leen Bouman heeft als bassist gespeeld bij The Incrowd (van 'I'll Be Free' uit 1966) en Jan Jonkman is de voormalige gitarist uit dezelfde band. Bart Terlaak is de drummer uit The Jay-Jays, de beatformatie welke ontstaat uit The Jumping Jewels en met 'Bald Headed Woman' een grote hit heeft. Toetsenist Ron Westerbeek heeft gespeeld by Franky Franken en zal later opduiken in Sandy Coast. Ten slotte is daar zanger Allan Ellis uit de Jumpin' Pop-Ins. Ofwel... zo wordt hij voorgesteld op het fotohoesje van 'Eight Days A Week'. In werkelijkheid heet hij Leon Kleerekoper en zal kort daarop als John Van Doren een programma presenteren bij zeezender Veronica en een paar Nederlandstalige singles opnemen. 'Sound Of A Backstreet' moet de laatste single zijn geweest van Daddy's Act maar ik heb geen idee of Kleerekoper dan nog lid is. Hij begint in 1968 te reizen en zal zich in 1969 vestigen in Parijs. Daar neemt hij de naam David Alexander Winter aan en de rest is geschiedenis?
'Oh Lady Mary' is oorspronkelijk een Turks lied dat van een Franse tekst wordt voorzien. David Alexander Winter scoort een dikke nummer 1-hit met het nummer in Frankrijk en ook in Nederland belandt hij in de top vijf. In de jaren zeventig zal hij ook twee nummer 1-hits hebben in Duitsland. In 1970 vertegenwoordigt hij Luxemburg op het Songfestival maar eindigt met niet meer dan nul punten. In Frankrijk zal hij een gevierd zanger worden en zal dit doorgeven aan zijn dochter Ophélie Winter. Tussen 1996 en 2009 levert zij vier succesvolle albums af. Kleerekoper is geboren op 4 april 1943 in een Joods gezin. Vader en moeder komen terecht in verschillende concentratiekampen en na de bevrijding vinden zijn ouders elkaar terug. Hij heeft daar in 2004 een emotioneel lied over gemaakt: 'L'etoile Du Berger'. In datzelfde jaar verschijnt in Frankrijk een cd met zijn vijftig (!) grootste hits. In 2014 neemt hij een album op in Nashville.
Het opnemen van een Beatles-cover kan een gevalletje 'zelfoverschatting' zijn, zo laat de hoestekst achterop 'Eight Days A Week' ons weten. Daddy's Act doet haar best niet als The Beatles te klinken en slaagt met vlag en wimpel. 'Eight Days A Week' krijgt een soort van Ray Charles-ontmoet-The Animals benadering. Het is, zo gezegd, erg curieus maar niet wereldschokkend. 'Sound Of A Backstreet' klinkt daarentegen wel als erg lekker als ik de Youtube-video mag geloven. Nog maar eens kijken of ik deze voor een fraaie prijs kan bemachtigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten