Singles round-up: mei 5

Voordat ik later vanavond Youtube op ga en weer een beetje verdrink in de tijd, laat me dan nu eerst maar beginnen met Soul-xotica. Morgenavond wil ik alle eenenvijftig platen draaien (inclusief de pop-single) en het liefste zou ik een eind zijn opgeschoten met de 'Singles round-up'. Dat is weer even anders gelopen. Ik ben nu echter helemaal klaar om een deel te schrijven en hopelijk ook nog een tweede of een derde. Het lijkt me toch wel handig voor morgenavond om alvast de platen een beetje te leren kennen. In dit deel van de 'Singles round-up' zijn het wederom negen singles en ditmaal allemaal afkomstig van Mark. Een enkeling zelfs uit de '5-4-3-2-1'-verkoop van afgelopen kerst. Ik ga de Skytec gebruiken om de platen op me in te laten werken. De nieuwe naald voor de Stanton is gearriveerd maar daar ga ik morgen wel mee aan de slag.

* Vernon Garrett & Marie Franklin- Without You (US, Venture, 1969)
* Vernon Garrett- Stranger In My Bed (US, Glow Hill, 1984?)
Een tweetal singles van Vernon Garrett. Op de foto heb ik ze omgedraaid maar doe het nu toch maar in chronologische volgorde. 'Without You' is een fraaie crossover-ballade van Garrett samen met Marie Franklin. Een sfeerrijk stuk en met name Franklin's stem lijkt een paar keer te breken in het enthousiasme. Op de flip staat 'Second To None' en dat is meer een funky 'mover'. Ook errug fijn kan ik jullie verzekeren. Waarmee ik de single officieel kan bestempelen als 'double-sider'. Later maakt Garrett platen voor Glow Hill en de verschijningsdatums daarvan zijn nergens geregistreerd. Er is iemand op Discogs die jaartallen heeft gehangen aan de verschillende singles. De eerste op Glow Hill komt waarschijnlijk uit 1979, deze van Vernon Garrett staat genoteerd als zijnde 1984. 'Stranger In My Bed' is overigens de b-kant maar wel degelijk de kant waarvoor ik de plaat heb gereserveerd. 'Malaco' is het eerte dat me te binnen schiet als ik het hoor. Het heeft dezelfde atmosfeer als Malaco-platen uit de midden jaren tachtig. De a-kant is vernoemd naar een whiskey en het zou me niets verbazen als dat blues gaat worden. 'Johnny Walker Red' doet precies wat ik ervan verwacht. Als geheelonthouder is dit een goede reden deze kant over te slaan.

* Ground Hog- Bumpin' (US, Gemigo, 1974)
In de jaren negentig kom ik eens in Leeuwarden een exemplaar tegen van 'Take It All Off, Baby' van Groundhog en ik denk in eerste instantie dat het een plaat is van de Britse bluesrockband The Groundhogs. Pas rond de tijd dat ik start met Soul-xotica ontdek ik de achtergrond van de plaat. Groundhog is Joe 'Groundhog' Richardson. Als muzikant werkt hij onder andere in de band van Don Covay en de laatste zorgt ervoor dat Joe zijn 'Take It All Off Baby' op de plaat kan zetten. Anno 1974 spelt hij de naam als Ground Hog (wellicht om naamsverwarring met The Groundhogs te voorkomen?) en werkt hij samen met Leroy Hutson. Hutson heeft dan net een bliksemcarrière achter de rug als vervanger van Curtis Mayfield in The Impressions en staat op het punt om solo-materiaal uit te geven. 'Bumpin' is een nummer dat hij wel kan missen. Het is een beetje simpele funky disco met een een weinig hoogdravende tekst. Deze single komt uit de '5-4-3-2-1' en dus is het al snel goed. Het is niet een onaardig plaatje maar ik had er niet meer dan vijf pond voor betaald.

* Kitty Haywood- What Happened To Our Good Thing (US, Weis, 1969)
Van sommige platen weet ik echt niet meer te herinneren waar en wanneer ik ze het gereserveerd. En wat de eventuele reden is geweest. Pas als ik ze opnieuw draai, begint het iets te dagen. Dit refreintje is daarvan een voorbeeld. Het is niet de duurste plaat van Mark's pagina en jaren zestig blijft mijn interesse houden, maar het refreintje heeft een prettige 'hook' en dus past dit plaatje helemaal in mijn collectie. Op de keerzijde staat 'It's So Lonely' en dat is drama ten top. Helaas geldt dit ook voor het styreen want anders zou dit zomaar de favoriete kant kunnen worden. 'Lonely' is een prachtige soulvolle ballade, 'Good Thing' is een 'feel good'-jaren zestig-deuntje.

* Luther Ingram- Don't Turn Around (US, Profile, 1987)
Dit mopje kennen we beter in de reggae-uitvoeringen van Aswad en Ace Of Base. We hebben dit nummer van Luther al eens in de 'Hats Off' gehad in 'From The Catacombs' en daarvan weet ik te herinneren dat Aswad de definitieve versie heeft gemaakt. Maar toch... ik blijf een zwak houden voor Luther Ingram en met name het werk dat hij in de midden jaren tachtig aflevert. Gelukkig hoeft zoiets niet veel te kosten en dus kan ik het nummer toch kwijt in de Blauwe Bak. Maar... Aswad blijft de winnaar! De single is een promo met op beide kanten de stereo-versie.

* Earnest Jackson- Love And Happiness (US, Stone Records, 1973)
Het label komt uit Louisiana en dan weet je meteen wat je kan verwachten? Het nummer begint ietwat folky met een akoestische gitaar maar daarna vallen de drums in en ontstaat het Hi-geluid. Southern Soul van de bovenste plank met zelfs een gospel-achtig koortje in de refreintjes. Een onweerstaanbaar schijfje styreen. 'Hogwash' op de b-kant is instrumentaal en dit klinkt alsof Jackson zijn oor te luister heeft gelegd bij Stax Records. Het zou zomaar kunnen zijn opgenomen door The MG's op de dag dat Booker T. Jones thuis is gebleven vanwege een griepje.

* Norma Jenkins- It's All Over Now (US, Desert Moon, 1975)
Sinds 'Love Jones' van vorig jaar kan Norma Jenkins niet meer stuk bij mij. Ook dit hangt meer tegen de blues en jazz aan, maar ik kan niet genoeg krijgen van haar stem. Ook het arrangement is weer dik in orde. Hoewel het dezelfde titel is, is dit niet hetzelfde nummer als van The Rolling Stones. 'It's All Over Now' komt haar wederom uit de tenen en zo mag ik Norma het liefste horen. 'Gimme Some (Of Your Love)' had beter de a-kant kunnen worden om nog iets te betekenen op de hitparade. Dat heeft een lekkere stampende disco-groove maar dan zonder behulp van elektronica. Iets gelikter dan 'It's All Over Now' maar wederom een fraaie 'double-sider'.

* General Johnson & The Chairmen- A Piece Of Candy (US, Surfside, 1987)
Hoewel de plaat niet echt goedkoop is, mag dit tot een kassakoopje worden gerekend. Mark heeft twee exemplaren gevonden van deze single die momenteel erg in trek is bij de dj's. Ik ben doorgaans niet heel erg kapot van 'beach music' uit de jaren tachtig maar aan 'A Piece Of Candy' kan ik best wennen. Gelukkig wordt niet gepoogd om de jaren zestig opnieuw te doen of het Motown-geluid te evenaren waardoor dit gewoon een lekkere jaren tachtig-plaat is.

* Amy Keys- Lover's Intuition (UK, Epic, 1989)
Tot slot nog een plaat uit de '5-4-3-2-1'. 'Lover's Intuition' klinkt heel bekend en ik denk dat dit gewoon het bekende geluid is van een ballad uit de late jaren tachtig. Tussen alle clichés zit wel een ijzersterk refrein en een soulvol zingende Amy. Of heb ik hem dan toch gereserveerd voor de b-kant? Ik denk dat de belofte van een Engelse persing ook heeft mee gewogen. Ik denk het niet. 'Everytime I Close My Eyes' is iets meer upbeat maar het houdt niet over. Ik denk dat ik het toch maar bij 'Lover's Intuition' hou.