De meivakantie is weer gedaan? Nee, ergens hoop ik op een postbode die me gelukkig gaat maken in de afgelopen dagen maar dat is niet gebeurd. Ik had vrijdagavond willen publiceren maar toen ben ik een uur eerder begonnen met 'Laid(back) Night Show' en, vreemd als het klinkt, meteen na een show schrijft het niet lekker. Dan is het nu zondagmiddag en ik heb nog altijd tien singles die een bericht verdienen. Het liefste zou ik twee hebben toegevoegd en twee afleveringen van zes willen doen. Ik zou ze ook in één keer kunnen doen, maar nee... laten we dan maar tweemaal vijf doen. In deze eerste aflevering de kersverse Week Spot, de laatste aanwinst van het LRK-label en drie van de acht singles die ik bij een Faeebook-kameraad heb gekocht. Ik heb het achttal vrijdag gedraaid en gisteravond in de show en dus is het niet nodig om de apparatuur aan te zetten. Laat me maar meteen los gaan met het eerste deel voor vandaag.
* Bella Brown & The Jealous Lovers- What Will You Leave Behind (UK, LRK, 2023)
Na een ietwat aarzelende start mag ik stellen dat ik 'fan' ben geworden van LRK. Als ik de eerste keer 'I Am' van Laura Rain & The Caesars hoor, ben ik meteen verkocht. Als de plaat in Uffelte arriveert, kost het me echter een paar draaibeurten om eraan te hechten. Bij de eerstvolgende releases is het soms ook met gemengde gevoelens. Zo hebben we daar dan de eerste single van Bella Brown & The Jealous Lovers. De plaat is in rap tempo uitverkocht maar gelukkig heeft labelbaas Liam een paar apart gehouden voor 'vaste klanten' en daar rekent hij mij ook bij na drie maanden. De a-kant van die single is me té 'gemaakt' maar de b-kant heeft wel soul. Nu is hier dan de tweede van Bella en het is precies andersom. 'What Will You Leave Behind' is zeer fijne retrosoul met ingebouwde klasse. Qua productie doet het denken aan Amy Winehouse met Mark Ronson. Het klinkt analoog en oud zonder dat het Jive Bunny-'oud' wordt. De finale is ook bijzonder. Het klinkt alsof de schrijvers inspiratie hebben gehaald uit de finale van 'Stand!' van Sly & The Family Stone zonder dat dit noot voor noot wordt gekopieerd. Inmiddels heb ik ook al de 'pre-order' geplaatst voor de volgende LRK-release welke in juni gaat uitkomen. Ook dat is een knaller!
* Cinnamon Soulettes- I'll Show You How (UK, Melodies, 197?, re: 2023)
De Week Spot van deze week en een nummer dat alsmaar blijft groeien bij mij. 'Wishing On A Wishing Well' is meer upbeat met drums en meerdere Soulettes in de achtergrond, maar het mist de magie van de wonderschone a-kant.
* Shirley Ellis- The Clapping Song (UK, London, 1965)
Welke Facebook-'maat'? Tja, ik ken zijn naam voornamelijk dankzij de podcasts met opnames van de eerste Northern Soul-'allnighter' op de radio. Deze podcasts draai ik veel in 2013 en 2014 en Chris is dan ook al actief als soul-dj. In 2013 wil ik Miss Madeline bij hem bestellen maar die heeft hij net verkocht. Ik mag de 'kassakoopjes' desondanks wel hebben. Alleen 'Day Tripper' van The Vontastics staat me hier van bij. Door de jaren heen klik ik geregeld op zijn website maar het komt niet meer van bestellen. In december start hij een actie met singles voor vijf pond per stuk en dan vul ik al eens een winkelmandje. Alleen... is het heel veel pure pop die ik wil hebben vanwege de Engelse persingen. Om geen 'gezichtsverlies' te lijden, wil ik de platen samen met een soul-kraker doen. Het winkelmandje wordt op een gegeven moment leeg gegooid en dan adverteert Chris de Mike Jemison. Is dit een goede reden? Ja, ik reserveer Mike Jemison en ga terug naar de vijf pond-hoek. Ik heb jaren geleden eens veel lol gehad met 'The Name Game' in 'Do The 45' maar deze single staat alweer jaren in de algemene jaren zestig-bak. In de eerste incarnatie van de Blauwe Bak heb ik de jaren zeventig-cover van Witchway staan. Anno 2023 heb ik gewoon geen plek meer voor mopjes als deze maar van een Engelse persing als deze word ik hebberig. Deze gaat dus gewoon in de jaren zestig-bak.
* Mike Jemison- I Want Some Satisfaction (US, GeNeva, 1973)
Twee jaar geleden had ik nog nooit van Mike Jemison gehoord en inmiddels is dit de derde single in mijn verzameling van de zanger. Drie totaal verschillende singles uit verschillende tijdvakken. 'I Want Some Satisfaction' is in 1973 de b-kant van 'Quick Change Artist'. De jaren zestig-versie van dat nummer is een grote Northern Soul-hit en ik heb Jemison's versie eens op Youtube gehoord. Daarvan ben ik niet onder de indruk. 'I Want Some Satisfaction' is een 'builder' ondanks dat het startpunt al vrij hoog ligt en het nummer niet opvoert in snelheid. Het zal nog wel een paar keer duren voordat ik helemaal 'om' ben, maar die tijd gun ik de plaat graag! Bovendien is het nu al een potentiële Week Spot of op zijn minst een plaat van Mike Jemison.
* Bill Moss- Sock It To'Em Soul Brother (UK, Pama, 1969)
Vijf pond voor de Engelse Pama... dat is alles dat ik nodig ben om de plaat te bestellen. Dat het niet mijn kop thee is, maakt dan even niet zoveel uit? Deze Bill Moss is uiteraard niet de man van de gospelgroep Bill Moss & The Celestials. Net zoiets als dat er vijf viervoeters op je af komen rennen als je willekeurig Fikkie roept. 'Sock It To'Em Soul Brother' is typisch zo'n funky probeersel uit 1969 met uiteraard James Brown als inspirator. De muziek is het net niet, hoewel het wel een pompende bas heeft, en Bill is met alle respect geen James Brown. Vanwege de Engelse persing mag deze in de Blauwe Bak en, ach, als stoplap kan hij altijd wel eens. Ook omdat de instrumentale versie op de andere kant staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten