Singles round-up: mei 13

Evenals vorig jaar hou ik de 'nieuwe' singles apart en schrijf ze pas in januari van het volgende jaar in. Inmiddels ben ik aan een tweede bakje begonnen en dan heb ik het nog niet over de negen singles uit deze aflevering. Ik zal over een maand de telling doen van hoeveel singles ik erbij heb gekregen voor de Gele Bak maar ik denk dat we in de buurt komen van de aantallen van vorig jaar. Dan ga ik nu verder met de laatste acht singles van Albert en René plus een hagelnieuwe single. Hopelijk later vandaag nog een aflevering van 'Het zilveren geheugen'. Morgen of dinsdag komt er nog een soulvolle 'Singles round-up' met nieuwe releases.

* Queen Samantha- The Letter (Italië, Out, 1978) (R)
Het briefje dat verschillende malen is geschreven en herschreven. Er is natuurlijk het sobere origineel van The Box Tops, vervolgens wordt het herschreven door The Arbors. Deze versie zal als grondslag fungeren voor Bojoura's versie die ik eerder ken dan The Arbors. Joe Cocker zal het geheel nóg dramatischer brengen en in de jaren zeventig verdient de brief een disco-sausje. Het is 'in-your-face' Eurodisco en daarmee niet geschikt voor de Blauwe Bak maar als we ooit nog eens een disco-feestje moeten draaien, dan mag deze niet ontbreken. De b-kant ook even proberen en dat is klinkt (ik steek de plaat een aantal keren) als een instrumentale track. Tja, daar heb ik niet zoveel mee.

* Ro-d-ys- Sleep Sleep Sleep (NL, Philips, 1968) (R)
Ik heb een fascinatie voor héle kleine Top 40-hits en daarbij springt Ro-d-ys  in het oog. Er zijn een aantal platen die een week op nummer veertig hebben gestaan. Er is maar eentje die twee weken op nummer veertig heeft gestaan en een paar weken eerder een weekje in de Tipparade. Het is best mogelijk dat de plaat niet zoveel is verkocht en dat de tweede week wellicht weer eens 39 singles in de Top 40 stonden. Ik heb 'Sleep Sleep Sleep' één keer gehoord en dat is in 1994 geweest. Eigenlijk is het best ironisch. De hippies zijn 'complotdenkers' in de ogen van de oude garde met hun angst voor atoombommen. En wat doen deze 'wakkere' mensen in Nederland? Die gaan op de Dam slapen! 'Sleep Sleep Sleep' is opgedragen aan de Damslapers. Het heeft een paar eigenaardige tempowisselingen en er wordt flink gesnurkt op de achtergrond. Ik denk dat ik een stuk dichterbij ben met de Ro-d-ys-collectie. Alleen 'Winter Woman' nog?

* The Searchers- When You Walk In The Room (Duitsland, Vogue, 1964) (R)
'Take It Or Leave It' heb ik al tweemaal maar zonder fotohoes. René heeft eentje met fotohoes en daar zit ik bij te twijfelen. Enfin, ik heb al drie van de groep uit Liverpool in mijn boodschappenmandje en eerst deze maar eens afrekenen. Dit is de enige die 'nieuw' in de collectie is. In een prachtige staat en dus zeer welkom!

* Time Break Selection- Everything (NL, Polydor, 1973) (A)
Als eerste denk in aan een Drentse groep maar hun single is van eerder. Ik kijk op Nldiscografie en leer dat de band uit Eindhoven komt. Niet bepaald zes 'poster boys' maar wel met een onheilspellende fusie van blues- en glamrock. Bepaald niet onaardig! De stempel op de hoes vertelt ons dat de single op 3 mei 1973 is binnengekomen in de discotheek van R.N.I. Zou dat Radio Nordsee zijn?

* The Troggs- Hi Hi Hazel (NL, Fontana, 1967) (R)
Het wordt even eng. Terwijl ik vorige week zondag deze single van The Troggs heb besteld, heeft Albert een paar dagen eerder een EP met een andere versie op de post gedaan. Daarover straks meer. The Troggs heeft in 1967 al een flinke reputatie opgebouwd voor 'lelijke harde' muziek maar met onder andere 'Hi Hi Hazel' probeert de band ook een andere kant te laten zien. Dat lukt maar deels want Reg Presley heeft een kenmerkende stem, maar niet de meest fraaie stem in de muziekgeschiedenis. Het barokke pop-jasje past de band echter wel.

* Vinegar Joe- Never Met A Dog (NL, Island, 1972) (A)
Uiterst links op de foto zien we Robert Palmer met lange wapperende haren en een ruige look. Heel anders dan dat we hem kennen uit de eind jaren zeventig en de jaren tachtig. Palmer heeft ook de a-kant geschreven van deze single van Vinegar Joe. Het heeft de sound van de Amerikaanse westkust van een paar jaar eerder, een beetje Jefferson Airplane/Starship bij vlagen. Lekkere plaat!

* Jr. Walker & The All Stars- Gimme That Beat (NL, Tamla Motown, 1973) (A)
Jr. Walker vind ik bij vlagen interessant. Zijn 'Way Back Home' is een schitterende plaat en ik zoek nog altijd 'Walk In The Night'. 'Gimme That Beat' is een beetje 'pants' in mijn optiek. Ook iets té funky voor Motown en qua funk heb ik het leuker gehoord. Deze gaat gewoon in de Gele Bak.

* Geno Washington & The Ram Jam Band- EP Hi! (UK, Piccadilly, 1967) (A)
Ik geloof dat de plaat eens ter sprake is gekomen als Albert hem net heeft gevonden, maar ik ben het inmiddels alweer vergeten. Een ontzettend aangename verrassing om deze in het pakket te treffen! Geno Washington is een Amerikaan die zo vaak de oceaan moet oversteken dat hij op het laatst maar in Engeland gaat wonen. DE EP trapt af met Geno's soulvolle versie van 'Always', de Irving Berlin-evergreen. Het tweede nummer op de a-kant van de EP is... 'Hi Hi Hazel'. Een stuk trager dan The Troggs en met orgel in plaats van piccolo terwijl Geno meer praat dan zingt. Op de andere kant staat het explosieve 'Water' en ook 'If You Knew' maakt kant twee tot de meest soulvolle zijde. Natuurlijk komt deze met stip in de Blauwe Bak!

* Zmiv- EP Banzai! Here's Zmiv Beware! (NL, Milkcow, 1982, re: 2023)
En ik besluit deze etappe 'Singles round-up' met een volgende EP. Het is omstreeks 2013 dat ik hem voor het eerst zie rijden: Iemand in Meppel met een prachtige Studebaker. Als we met de zaak zijn verhuisd, kom ik de eigenaar nog vaker tegen omdat hij soms gebruik maakt van het atelier van de buurman. Het is sinds het begin van corona dat we 'vrienden' zijn op Facebook. Er zijn plannen geweest om samen naar de eerste demonstratie te gaan in Den Haag. Zijn vriendenlijst is kilometers lang want als je niet goed met hem kan opschieten, moet je echt bij jezelf te rade gaan. Een paar weken geleden stelt hij ons op de hoogte van de tweede heruitgave van de EP van Zmiv en blijkt (wat voor mij nieuws was) dat hij de drummer is geweest van de roemruchte Meppeler punkband. De groep heeft bestaan van 1978 tot en met 1984. Deze EP is in 1982 in eigen beheer uitgebracht en geldt als één van de 'duurste' Nederlandse punk-EP's uit deze tijd. Milkcow heeft het in 2012 al eens opnieuw uitgebracht, nu komt het met een zwarte en witte vinyl-uitgave. Ik ga voor zwart want ik heb het niet zo op gekleurd vinyl. Muzikaal is het heel erg rauw. Zes nummers van maximaal 1 minuut en 20 seconden en eentje van anderhalve minuut. De heruitgave is niet echt duur te noemen en dus ga ik overstag. Mijn radio-collega van de punkshow is inmiddels al een grote fan geworden!