Laat maar met de deur in huis vallen: De Week Spot van deze week is allesbehalve tijdloos gebleken. Hoewel ik nog altijd zeer kan genieten van de plaat zijn vooral de meningen op 45cat vrij unaniem. Sowieso zijn de meeste van mening dat je het beste de volledige 12"-single kan hebben, maar ja... die past niet in mijn singlekoffers. Ik geloof dat ik wel eens naar een 12" heb gekeken. 'One Nation Under A Groove' zit in de '5-4-3-2-1' van Mark en dus is die opeens spotgoedkoop. 'Dull as dishwater', is het snoeiharde oordeel van één van de 45-'cracks'. Het is duidelijk dat de plaat de impact in de afgelopen 45 jaar is verloren maar niet voor mij. Ik ga de plaat zelfs uitroepen tot Week Spot deze week. Ik heb het dan over 'One Nation Under A Groove part I' van Funkadelic uit 1978.
George Clinton is nog altijd actief op Facebook en in eigen persoon. Ik heb hem een aantal malen voorbij zien komen in de aanbevelingen, maar... eigenlijk ben ik niet zo geïnteresseerd in de man dat ik hem beslist in de vriendenlijst moet hebben. Clinton staat in 1964 aan de wieg van de zanggroep The Parliaments. Daarmee maakt hij verschillende platen en hij verzamelt een groepje muzikanten om zich heen. Deze 'band' heeft aanvankelijk geen eigen naam totdat in 1968 Funkadelic wordt voorgesteld. Clinton heeft dan onmin gekregen met de platenmaatschappij waar The Parliaments onder contract staat, Revilot, en de laatste claimt de groepsnaam The Parliaments als haar eigendom. Clinton besluit voorlopig even te switchen naar Funkadelic en vanaf de jaren zeventig gaat hij eveneens Parliament gebruiken. Goed beschouwd zijn het twee verschillende bands met wel dezelfde muzikanten. Waar Parliament meer de rhythm & blues-kant op gaat, daar is Funkadelic bezig met het fuseren van heavy rock en psychedelica. De vroege Funkadelic neigt dan ook naar Vanilla Fudge, Jimi Hendrix en MC5. Het feest is compleet als een aantal ex-leden van James Brown's JB's zich bij de groepen aansluit. Een van hen is Bootsy Collins en hij zal een belangrijke rol innemen in het P-Funk-syndicaat.
De tweede helft van de jaren zeventig komt de P-Funk echt tot wasdom en bovendien kan de groep rekenen op een aantal commerciële successen. 'One Nation Under A Groove' is daarvan de grootste. Het bereikt een eerste plek in de Amerikaanse R&B en ruikt aan de top twintig van de Billboard. In Engeland is het goed voor een negende plek op de hitparade. Het is ook vrij opvallend dat de single in Engeland een fotohoes mag hebben. Fotohoesjes zijn in 1978 nog niet echt toegestaan hoewel de punk en onafhankelijke platenlabels proberen dit te negeren. De single is niet alleen ter promotie van de 12" maar ook van de komende Engelse optredens van Clinton en zijn gevolg. Funkadelic zal uiteindelijk in 1981 het loodje leggen. Clinton ziet met tevredenheid hoe in de jaren negentig een nieuwe generatie hiphoppers aan de haal gaan met zijn oude opnames. Hij zal zelf ook dat spoor volgen en de rock voorgoed achter zich laten. Funkadelic maakt in 2013 nog een single.
Wat rest is de plaat. Er wordt aan alle kanten leentjebuur gespeeld van James Brown in de muziek en qua tekst is het een verzameling quotes uit bekende soul- en funk-nummers. De 12"-uitvoering is daarbij de grote winnaar, maar de single is voor deze prijs te aantrekkelijk om te laten liggen. Het tweede deel staat overigens op de b-kant maar het is niet zo luilekkerland als in 'Floorfillers' een aantal jaren geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten