Singles round-up: mei 4

Niet alleen de Zweedse singles zijn vandaag binnengekomen maar ook de nieuwe naald. Ik zou aanvankelijk alleen de naald van de Skytec vervangen maar sinds de laatste 'Singles round-up' gaat de naald van de Stanton me ook meer tegen staan. Het is niet gelijk op gegaan met de dagelijkse boodschappen, maar is al zeker twee jaar aan de hand. De 'banaantjes' van Tonar zijn flink omhoog gegaan in de prijs. Vóór 2021 kon je ze voor dertig euro per stuk kopen en nu zit eentje al op vijfenveertig. Gelukkig bestel ik ze via Bol en herinner ik op tijd dat ik nog een waardebon heb van het bedrijf. Vandaag denk ik er nog eens over na. De waardebon is twintig euro en dat scheelt bijna de helft van de eerste naald. Met de tweede naald erbij voor het volle pond komt dat uit op twee voor de oude prijs. En zo heb ik me al verzoend met het bedrag. Anderzijds heb ik bijna een jaar plezier van de naalden en ze zijn een behoud voor de platen. Omdat ik uit de partij van Mark nog maar één aflevering heb gedaan, besluit ik meteen de Zweedse singles toe te voegen. Er komen dus nog vier afleveringen van negen en een laatste van zes. Of er moeten intussen nog nieuwe aanwinsten binnenkomen. Ik trap deze aflevering af met de voornaamste reden van de Zweedse bestelling.

* Chuck Bernard- Got To Get A Hold Of Myself (US, Zodiac, 1972)
Hoewel Stevie Wonder en zijn compagnons geen credit krijgen op het label, lijkt het in het begin een cover te worden van 'I Don't Know Why I Love You'. Gelukkig is dit niet het geval want aan eentje heb ik genoeg (hoewel ik de Stevie Wonder dubbel heb). Het is Chris die de plaat deelt op Facebook maar hij heeft zijn exemplaar dan net verkocht. Dit is crossover-klasse van de bovenste plank en een plaat waar ik de afgelopen week heel erg van ben gaan houden. Enne... hij klinkt beter dan ooit te voren want ik heb net de nieuwe naald op de Skytec gezet. De naald voor de Stanton verwacht ik vrijdag of zaterdag.

* Gwen Davis- My Man Don't Think I Know (Oostenrijk, Record Shack, 1966, re: 2015)
Het origineel van deze single blieft een paar duizend euro als die opduikt. Voor ons arme sloebers is dan deze rechtstreekse heruitgave van het origineel met de originele b-kant. Het is 'gritty' rhythm & blues in de stijl van Irma Thomas. Ik kan me eerlijk gezegd de release van deze single niet meer herinneren maar feit is dat ik dan minder geïnteresseerd ben in de rauwe rhythm & blues uit de jaren zestig. De b-kant is gewoon meer van hetzelfde lekkers.

* Rose Davis- Yes I've Been Crying (US, Excello, 1973)
Mark heeft een fascinatie voor het Excello-label en dat deel ik in zeker opzicht. Jerry Washington is één van zijn aanbevelingen en ook Rose Davis is een favoriet van hem. Het heeft speelse tempowisselingen tussen coupletten en refrein, maar overal ademt dit het diepe zuiden van de Verenigde Staten. De b-kant heet 'Sittin' And Drinkin'  en dat is een sfeervolle bluesy ballade. We horen hoe ze de whiskey in haar plastic kopje laat vallen. Zeker een leuke kant hoewel 'Yes I've Been Crying' minder bluesy is.

* The Delicates- Come On Everybody (US, Charger, 1964)
Ik herinner me nog de conversatie rond deze plaat. Mark noemt dat er een prijssticker op zit met de vraagprijs van negen dollar centen. De sticker zit op de andere kant. Ik ga eerst voor 'Come On Everybody'. Dit is 'girl group sound' maar met een lekkere gruizige sound mede dankzij het glorieuze styreen. De b-kant heet 'I've Been Hurt' en, nee, het styreen is niet echt lief voor de ongetwijfeld hemelse opname. 'Hurt' stampt minder en is wat melodieuzer, maar het 'hoog' doet door de feedback pijn aan de oren. Het is en blijft een nieuwsgierig plaatje maar ik vrees dat ik deze niet heel vaak ga draaien. Beetje zonde dus want deze was niet bepaald goedkoop. Ik denk dat ik dan toch eerder voor 'Come On Everybody' ga.

* Doris Duke- Feet Start Walking (US, Canyon, 1970)
Twee nummers van de hand van Jerry Williams Jr.  en Gary 'US' Bonds en uiteraard zijn de kanten geproduceerd door Williams. Duke is onderweg naar haar liefde en ziet dan dat hij ander gezelschap heeft. Het is weer typisch zo'n Swamp Dogg-observatie. Zelf vreemd gaan en dan op een speelse wijze hetgeen anders verwoorden. Op de keerzijde staat 'How Was I To Know You Cared'. Dat heeft een dramatisch intro en gaat dan over in een typische Swamp Dogg-groove. Uiteindelijk is dit mijn favoriete kant van de twee.

* The Endeavors- Tighter And Tighter (US, Avco, 1975)
Ik heb het wel vaker gehad over de vroege incarnaties van de Blauwe Bak. Het is nog steeds erg jammer dat ik niet eens de moeite heb genomen deze singles in een document te zetten. Het zou namelijk erg vermakelijk zijn geweest. In de zomer van 2011 ben ik al iets 'serieuzer' bezig met Northern Soul maar ook dan kan ik de plank nog wel eens mis slaan. Zo kom ik in deze maand 'Tighter And Tighter' van Alive & Kicking tegen. Ik geloof dat ik hem na een jaar maar in de jaren zeventig-bak heb gezet want nee... natuurlijk is dit pure pop. Alhoewel? Nu heb ik hier hetzelfde nummer maar dan op het disco-label Avco. Dit is een cover in de traditie van 'United We Stand' van Roscoe & Mabel. The Endeavours dopen het popliedje in een bad van sweet soul en nu past het opeens wel in de set! Omdat het vast niet beter wordt dan dit laat ik de b-kant voor wat die is.

* Sandra Feva- Love Came Right On Time (US, Jerni, 198?)
In 2021 heb ik 'The Best Thing You Can Do Is Love Me' van Robyn gekocht op het Jerni-label en dan verbaast het me al dat er niets bekend is over het label. Het is duidelijk jaren tachtig en hoewel dat slechts veertig jaar is geleden kan niemand herinneren wanneer de platen exact zijn uitgebracht. Sandra Feva kennen we op Soul-xotica in eerste instantie als Sandra Richardson en haar 'Deserted Garden' op het Kent Deep Soul-label. In de laatste partij van Mark zat eveneens een single van Sandra Feva. 'Love Came Right On Time' is 'in your face' disco-soul. Net als bij Robyn vermoed ik ook hier dat de plaat uit 1987 of 1988 komt. Het heeft een prettige 'hook' en met een beetje geluk had dit zomaar een grote hit kunnen zijn. Hij bevalt me nu al beter dan de vorige single van Sandra Feva. Op de b-kant staat de instrumentale versie en die gaat zelfs een minuut langer door!

* Inez & Charlie Foxx- Count The Days (UK, Direction, 1967)
De tweede single van de Zweedse bestelling. De plaat is zonnig geprijsd en ik word altijd blij van een Direction met het labelhoesje. Ik hoef de plaat niet eerst te horen voordat ik tot bestelling over ga. Het is duidelijk geen 'Mockingbird' of 'Undecided'. Het is fraaie midtempo met het stampende ritme intact en we horen Charlie tot zeven tellen in de refreintjes. Misschien wel één van de meer serieuze nummers van broer en zus Foxx uit de jaren zestig. Inez kan hier weer eens lekker 'los' gaan. Op de keerzijde staat 'A Stranger I Don't Know' en hier horen we Charlie zowaar zingen. Nee, Inez lijkt hier niet aan te pas te komen en Charles kan het prima af in zijn eentje. Wat een 'double-sider'!

* Funkadelic- One Nation Under A Groove (UK, Warner Bros., 1978)
Ik heb gisteravond reeds besloten dat dit de Week Spot gaat worden, dus hierover kunnen jullie straks een bericht verwachten.