Vannacht voelde ik me even opgelucht. Opeens zie ik dat pakketje liggen bij mijn platenspeler, helemaal vergeten om uit te pakken. Ik kan het Carosam-label inmiddels dromen, zo zal blijken, maar toch klinkt de plaat nu eens niet. Eind goed, al goed. Maar net als de afgelopen weken is het dezelfde teleurstelling. Ik kom de trap af, draai bijna de deurmat om om te kijken of-ie eindelijk is gearriveerd. Niks. 'Te mooi om waar te zijn', is een ietwat lege uitdrukking (in: nergens op gebaseerd) die ik ventileer als ik 'Just As Long As We Have Love' van Carolyn Leacock & The Outfit heb gevonden op Discogs. Mijn maximum voor deze single ligt vele malen hoger en dus is de zes pond erg zonnig te noemen. Er zijn echter geen recente verkoopprijzen van de single bekend en dus is mijn eerdere uitspraak op niks gebaseerd. Nu moet ik dan tot mijn grote spijt erkennen dat deze 'dealer' me bij de neus heeft gehad. ,,Hij zal wel zoekgeraakt zijn in de post, dat komt zo vaak voor", schreef hij een paar weken geleden. Welnu... in de laatste drie jaar heb ik honderden pakketjes vanuit Engeland, Europa en Amerika zien binnenkomen. 'Getting Mighty Crowded' van Betty Everett was onverklaarbaar drie weken onderweg en had Lillian Dupree een tussenstop in het distributiecentrum van de luchtpost vanaf Schiphol omdat het personeel in staking was. Nog nóóit is er een plaat kwijtgeraakt! Ik had de nummer 50 in de Top 100 alweer gereserveerd voor deze, na Wendy Alleyne van vorig jaar, daar mag nu dus een andere single staan. Vandaag het tweede deel van de aankopen in Zwolle, maar eerst het gebakje dat gisteren is gearriveerd.
* Guys & Dolls- Your Misusing Me (US, Toddlin' Town, 1969)
Wees niet bang, ik ga het niet hebben over dat Abba-achtige groepje uit Engeland. Dat heb ik, dankzij Raddraaien, al eens gedaan. Guys & Dolls geeft mij een prettige associatie als ik hem zaterdagmiddag op Facebook zie verschijnen. Ik ben sinds enige handel van vorig jaar 'vriend' met Fabio, een uiterst sympathieke Italiaanse dj en verzamelaar. Wat ik in het bijzonder erg fijn vind aan Fabio is dat hij enerzijds in de 'onmogelijke' dingen zit (hij bood 'If You Still Love Me' van Monique aan voor 500 euro, een 'vriendenprijsje'), heeft hij ook nog steeds oog voor het 'grondwerk'. En dat levert singles op met een hoorbare gebruikshistorie, maar aantrekkelijk geprijsd. Over deze zijn we beide het eens: Het is een 'double-sider'. De b-kant is het meest bekend in de dj-cirkels: 'Heartaches'. Die laatste is meer 'upbeat' en heeft ergens een Jackson Five-slagje. De a-kant dreigt als een 'stormer' te beginnen, maar verandert daarna snel in midtempo. De laatste is niet op Youtube te vinden en dat zegt iets, maar zelf ga ik steeds meer voor deze kant. Toch zal ik beide liedjes apart meenemen voor de Blauwe Bak Top 100. Overigens is de titel 'Your Misusing Me' rechtstreeks overgenomen van het label, natuurlijk hoort dat 'You're' te zijn. Een toppertje uit Chicago!
De volgende singles is het restant van woensdag.
* The Isley Brothers- Summer Breeze (NL, Epic, 1974)
Bij The Isley Brothers is het net als bij The Intruders en The O'Jays: nu ik eenmaal bezig ben, wil ik de collectie compleet hebben! Ik heb ook het afgelopen jaar weer enkele titels van The Isley Brothers kunnen toevoegen en deze 'Summer Breeze' staat daar ook prachtig tussen. Ik zal hem echter niet grijs draaien, want daarvoor heb ik hun vertolking van Seals & Croft iets te vaak gehoord in de afgelopen jaren. De plaat is in nieuwstaat en in het bezit van het Nederlandse fotohoesje, dus dan zijn ze altijd welkom!
* Sonny J- Handsfree (UK, EMI, 2008)
Minstrel heeft meerdere titels van deze Sonny J staan, maar ik ken eigenlijk alleen maar deze maffe versie van Donna Hightower's 'If You Hold My Hand'. Een plaat waarbij ik me altijd heb afgevraagd wat Sonny bezield heeft om zó weinig te doen en vervolgens de titel zo drastisch te wijzigen. Ik heb deze single bij mijn vorige bezoek al in mijn handen, vorig jaar september, en dit inspireerde me toen om 'Handsfree' eens op de lijst van Floorfillers te zetten. Intussen is het uitgegroeid tot een soort 'hit van het huis' en deze single is vriendelijk geprijsd, dus wat let me...? Bovendien ben ik woensdagmiddag via Discogs verliefd geworden op een andere recente remix, die momenteel nog beschikbaar is als zwaar gelimiteerde single, dus misschien dat hier in een paar weken nog zo'n nieuwe single komt te staan.
* KC & The Sunshine Band- Blow Your Whistle (UK, Jay Boy, 1973)
Het is een gegeven waar menig Northern Soul-liefhebber niet meer aan herinnerd wil worden, maar het Jay Boy-label is eens erg populair geweest in de Engelse Northern Soul. Dat verandert enigszins als George McCrae naar ongekende toppen stijgt met 'Rock Your Baby' en een jaar later gevolgd door 'That's The Way I Like It' van KC & The Sunshine Band. Hoewel de dj's de nieuwe Jay Boy-platen blijven draaien, probeert het 'snobistische' deel van de Northern-beweging de geschiedenis te manipuleren en Jay Boy eruit te houden. Anno 1973-74 is zo'n 'Blow Your Whistle' ontzettend populair in die wereld, ook al moet de groep nog twee jaar wachten tot het grote succes. De single is stevig gedraaid, maar ik doe het ervoor!
* Bettye Lavette- Doin' The Best That I Can (UK, Atlantic, 1978)
Inmiddels leven we in een tijd dat Blokhuis en Smeets de mond vol hebben over Bettye Lavette, maar de werkelijkheid is dat zij jarenlang voor halve zaaltjes in Nederland staat te spelen. Ze heeft een rijke carrière aan muzikale hoogtepuntjes, het zijn slechts een handvol 'fans' die dat keer op keer kunnen meemaken. Bettye Lavette is niet 'hip' genoeg voor de radio of televisie en dus blijft het in een klein kringetje. Zelf leer ik de muziek van Lavette kennen in de midden jaren negentig en heb meteen een bijzondere fascinatie voor deze ijzersterke stem. Als Bettye morgen een kerst-album uitbrengt, kan ik jullie garanderen dat ik daar in augustus nog dagelijks naar luister. Lavette kan geen kwaad doen en dat bewijst ze ook op deze single uit 1978. Hoewel de productie neigt naar 'gelikte disco', blijft het door Bettye's opmerkelijke zang een op zichzelf staande klasse.
* Barbara Lynn- You'll Lose A Good Thing (US, Jamie, 1962)
Twijfelgevalletje. Deze Barbara Lynn heeft hetzelfde label als mijn 'Don't Stop Lookin' van Ann D'Andrea en die laatste staat te boek als 'bootleg'. Discogs laat een héél ander label zien bij deze van Barbara Lynn. Feit is dat Minstrel nóg een exemplaar heeft van deze single. Dat zou kunnen, maar toch ben ik een beetje argwanend. Ach, het maakt ook niet veel uit: Deze van Barbara Lynn komt waarschijnlijk in de reserve-Blauwe Bak, want het is een nummer dat ik moeilijk kan plaatsen. Lynn is op haar best in de langzamere nummers, maar dit neigt heel erg naar doowop. Bootleg of niet, het is 'leuk voor de heb'.
* Gene McDaniels- Tower Of Strength (US, Silver Spotlight Series, 1961, re: 1973)
Eigenlijk het b-kantje van McDaniels' grootste hit: 'A Hundred Pounds Of Clay'. Wolfman-collega Lee draaide afgelopen maandag deze 'Tower Of Strength' en dat was een aangename verrassing. Hoewel ik niet echt op zoek ben gegaan naar de single, vind ik deze voor twee eurootjes in Zwolle. Niet essentieel, maar wel erg leuk!
* Harold Melvin & The Blue Notes- If You Don't Know Me By Now (NL, Epic, 1972)
En ook van deze Philly-groep heb ik nu, denk ik, zo'n beetje de spaarkaart vol. 'If You Don't Know Me By Now' is een gevalletje 'bakvulling', want ik heb nooit echt iets gehad met dit nummer.
* The Moments- Nine Times (NL, Philips, 1976)
In Engelse soul-kringen is 'Nine Times' op dit moment erg gewild. Ik denk dat als ik deze single met Nederlandse fotohoes zou gaan aanbieden op Discogs, dat het nog leuk kon worden. Sinds de aanschaf van 'Dolly My Love' ben ik me ook meer gaan interesseren voor The Moments. Oorspronkelijk uitgebracht op Stang, dat een hele sterke band kent met Philips. Daardoor is praktisch iedere Stang-plaat in Nederland en Duitsland uitgebracht als Philips en doorgaans erg prettig geprijsd. Het aanstekelijke 'Nine Times' is daar een fraai voorbeeld van. Ik ga deze dus ook niet verkopen, maar de volgende die op mijn spoor komt wél...
* Candi Staton- Looking For Love (UK, Warner Bros., 1980)
Nog zo'n dame die niets verkeerd kan doen bij mij. Of het nu 'Stand By Your Man' of haar electronische gospel-uitstapje is met The Source ('You Got The Love'), alles van Staton is als suiker voor de oren. Deze 'Looking For Love' mag dan niet de juiste impact hebben gehad in 1980, anno 2014 is dit een plaatje waarbij ik mijn vingers aflik.
* Ultrafunk- Gotham City Boogie (UK, Contempo, 1976)
Hiervan heeft meneer Minstrel momenteel het dealerschap: Een voorraad van ruim twintig exemplaren. Zoals de titel al doet vermoeden, heeft het 'iets' met Batman. Het thema zit verwerkt in deze instrumentale disco-stamper. Toch neig ik naar de keerzijde, iets minder discodreun en toch nog steeds een fijn swingend instrumentaaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten