Behalve een frisse start voor het Raddraaien is de negende serie ook het officiële startschot van 'The Vinyl Countdown - The 7" Collection', mijn show op zondagavond. Waar de singles-bakken de eerste keren lukraak werden uitgezocht, daar ga ik nu de volgorde van het Raddraaien aanhouden. Morgen zit de bak van Mayfly (uit de vorige serie) en Lemming daartussen: De jaren zeventig van B.B. King tot en met Paul McCartney & Wings. De jaren zestig is bijna identiek: Van The Kinks tot en met The Marmalade. Tenslotte is de laatste jaren tachtig-bak morgen aan bod. Uit deze drie bakken ga ik een programma lang draaien. Jullie zijn van harte uitgenodigd, zondagavond van elf tot één 'onze tijd'. Dat brengt ons bij de Raddraaier van vandaag en dat is de fijne novelty-hit 'Lucifera' van Lemming (1973).
Nadat ik Alle Farben bijna had gemist in de afgelopen maanden, daarbij is omtrent Lemming me ook een en ander ontgaan. Nooit geweten dat de band sinds een paar jaar weer springlevend is. Natuurlijk wordt er volop gesmuld van de oude roem, maar bovendien heeft het in de nieuwe eeuw al drie splinternieuwe albums uitgebracht. Overigens is de naam tegenwoordig The Lemming, dat gerust opvallend mag heten. De meeste bands lieten immers in de jaren zeventig het voorvoegsel 'The' juist vallen. Denk maar aan The Bee Gees die later als Bee Gees zou worden geadverteerd.
Lemming komt in 1973 bijeen in Rockanje. Even daarvoor is de band Life Color een zachte dood gestorven en levert de leden Wally Slot en Tinny Durrell aan. Slot gebruikt dan reeds het pseudoniem Wally McKey. Tony Gloudie heeft daarvoor bij Christie Lane gespeeld, een rockband dat met twee singles in de Tipparade staat. Het hoogtepunt van de groep is toch wel een optreden in Londen met Yes en Family op hetzelfde aanplakbiljet. Harry Bruintjes en Hans Vos maken de groep compleet. Al snel heeft het een contract bij Polydor en even later verschijnt de single 'Lucifera'. 1973 is niet alleen het jaar van de oliecrisis, maar in de popmuziek het ultieme jaar van de glamrock. Slade en The Sweet doen goede zaken en ook David Bowie en Marc Bolan maken dankbaar gebruik van de nieuwe rage. Daarnaast baart Alice Cooper opzien door visueel zeer sterke optredens. Lemming verenigt beide invloeden en past een vleugje occultisme toe. 'Lucifera' en 'Father John' zijn twee redelijk grote hits. In 1974 wordt Hans Vos uit de groep gewipt en vervangen door niemand minder dan Martin Van Wijk.
In 1992 kom ik via een tip van iemand van het Sneeker Nieuwsblad terecht bij Van Wijk, die dan al jaren in Friesland woont. Ik mag hem naar hartelust vragen stellen voor een artikel voor de Sneeker en tegen het einde van de avond rookt Van Wijk een jointje. Hij raakt van de wereld en merkt mij niet meer op. Ik eindig met zijn bloedmooie en véél jongere vriendin in...? De platenkast! Zij verzamelt namelijk platen van de Golden Earring en laat me 'Only Parrots Frogs And Angels' zien van Barry Hay. Later krijg ik een hele hoop verwijten van Van Wijk, ik zou vast en zeker een wipje hebben gemaakt. Nee, daar was ik toen totaal nog niet mee bezig!
Van Wijk is opgegroeid in Australië en heeft daar al bij een paar bands gespeeld. Hij heeft zelfs op nummer 1 gestaan met The Throb. In 1971 zoekt hij zijn wortels op en speelt achtereenvolgens bij Fairy Tale en Jupiter. In 1973 volgt hij Robbie Van Leeuwen op als gitarist bij Shocking Blue, maar houdt het al snel weer voor gezien. Lemming is het volgende avontuur. De band heeft een stevige reputatie vanwege haar live-shows, maar na de twee voorgenoemde singles droogt het succes langzaam aan op. De eerste elpee verschijnt nét nadat de glamrock is afgevoerd en de singles 'Planet Of Love' en 'Good Morning' doen erg weinig. Getuige de elpee zit Lemming precies op de rand van de glamrock en de stevige hardrock, maar desondanks flopt de schijf genadeloos. In 1977 verlaat Harry Bruintjes de groep om zich aan te sluiten bij de veelbelovende hardrockband Picture. Durrell is in 1975 al opgestapt. Tussen 1978 en 1984 maakt Lemming enkele singles, waarvan 'I'll Take It Back' uit 1981 nog een warm plekje in mijn collectie heeft. De groep is dan vooral de wieg voor latere hardrock-muzikanten. De groep valt uiteen als Arjen Boogerds en Marchell Remeeus de Rotterdamse band Helloise oprichten.
In 1998 verschijnt uit het niets een single welke totaal onopgemerkt blijft. In 2002 overlijdt niet alleen het oorspronkelijke lid Harry Bruintjes, maar brengt Pseudonym Records een compilatie-cd uit van het werk van Lemming. Een jaar later komt de groep weer bijeen, maar noemt zich vanaf dat moment The Lemming. McKey en Gloudie zijn de enige oorspronkelijke leden en nadat de groep heeft opgetreden op een Halloween-feest in de bossen van Hattem, is deze klaar voor het grote werk. Het brengt tussen 2006 en 2011 maar liefst drie albums uit, waarbij de groep naar hartelust kan inhaken op de gothic-hardrock-beweging. Ik begin toch langzamerhand nieuwsgierig te worden naar die albums!
Het kan zomaar zijn dat ik deze single van Lemming voorbij laat komen in The Vinyl Countdown. Hoewel dit buiten de landsgrenzen nauwelijks bekend is, blijft het een aardige novelty-hit die ze 41 jaar later vast ook wel in Engeland kunnen waarderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten