Voor deze aflevering van Raddraaien hoef ik niet op te staan van mijn stoel en naar de desbetreffende bak te lopen. Ik hoef niet een halve bak door te spitten. De kapper die ons aan de Raddraaier van vandaag heeft geholpen, zit namelijk op het hoekje. Op nummer 1. De Raddraaier uit de vorige serie uit deze bak was 'The Race Is On' van Suzi Quatro. Eentje verderop staat 'She's In Love With You' van dezelfde dame, weet ik uit mijn hoofd, en daarna... komt Queen met de vroegste single die ik heb van dat gezelschap. Ik hoef evenmin huiswerk te doen en biografieën uit te spitten, want ik heb een vermoeden dat Queen hierbij haar debuut maakt op Soul-xotica. Het maakt niet uit of je nu van de muziek houdt of niet..., in ieder muzikaal leven speelt Queen een bepaalde rol en middels deze aflevering van Raddraaien wil ik graag met jullie delen hoe 'mijn leven met Queen' zich heeft voltrokken. De Raddraaier heet 'Killer Queen', de eerste Top 40-hit van de formatie uit 1974.
En zo is ze daar opnieuw, voor een tweede maal deze week: Aldith Hunkar. Ik schreef eerder al dat Wikipedia een foutje had gemaakt met betrekking tot haar presentatie van de Arbeidsvitaminen. Die pagina schrijft dat ze dit vanaf 1992 doet, maar dat is 1991 of 1990 geweest. Hoe dan ook, ze presenteert het programma al op maandag 25 november 1991. Om elf uur komt op het nieuws dat Freddie Mercury ons na een ziekbed is ontvallen en aan Aldith de 'eer' om het programma ter plekke om te gooien. Als die maandagochtend een graadmeter is van hoezeer ik een fan ben van Queen, dan is het te verwaarlozen.
Ik geloof niet dat mijn broers en zus heel erg in de ban van Queen zijn geweest. Zelf herinner ik wel de videoclip van 'I Want To Break Free' van Mercury achter de stofzuiger, maar kan me niet heugen dat ik een plaat van Queen van zolder of van de slaapkamer van mijn zus heb horen schallen. Queen brengt in 1989 het album 'The Miracle' uit, achteraf bezien het laatste studio-album met Mercury in levende lijve. Met 'I Want It All', 'Breakthru' en 'The Invisible Man' heb ik het nooit zo gehad, maar met 'Scandal' en 'The Miracle' begin ik de muziek van Queen al iets beter te waarderen. Een klasgenoot speelt daar eveneens een rol in. In 1990 koop ik mijn eerste twee singles van Queen, beide bij Sunrise en dus een gulden per stuk. Als eerste is dat 'Scandal', nog nooit gedraaid en zó uit de uitverkoopbak. Later koop ik 'Tie Your Mother Down' in een flink genoten fotohoes. Ik ben op muzikaal gebied in 1990 een beetje 'thuisloos'. Ik heb dan al een fanatieke hobby wat The Moody Blues aan gaat, maar deze band spreekt de meeste mensen niet meer tot de verbeelding dan alleen 'Nights In White Satin'. En omdat ik niet als een 'softie' beschouwd wil worden, als vijftienjarige 'not done', deel ik die informatie zo min mogelijk. Verder laaf ik me aan de plaatjes uit de jaren zestig en zeventig, maar qua hedendaagse artiesten en groepen heb ik niet een specifieke favoriet. Queen is zo'n band die 'stoer' genoeg is om te noemen als favoriet en ik geloof dat ik dit zo nu en dan wel eens doe.
Op het moment dat Freddie het leven laat, zit ik net in een overgang. Middels een ander klasgenootje heb ik kennis gemaakt (nog voordat het op de radio kwam!) met het album 'Nevermind' van Nirvana en ben als een blok gevallen voor dit album. We staan aan de vooravond van een rock-revolutie met MTV als geestelijk leider en een rits alternatieve gitaarbands als uitkomst. In dat licht is Freddie één van de oude generatie en dit kan deels ervoor hebben gezorgd waarom ik niet in tranen ben uitgebarsten. Vlak na Freddie's dood koop ik 'Smells Like Teen Spirit' op cassette-single. De vinyl-single begint schaars te worden en ik heb nog geen cd-speler. In de daaropvolgende weken koop ik geregeld een cassette-single en twijfel zo ook even om 'Bohemian Rhapsody' op dat formaat te kopen. Dat heb ik niet gedaan, maar vind een paar maanden later de beduimelde vinyl-single voor een kwartje. Eind goed, al goed?
Ik raak warm noch koud als in 1995 'Made In Heaven' verschijnt, ook al brengt 'You Don't Fool Me' fijne herinneringen boven. Het is een jaar later als ik op de dinsdagmarkt op het Grootzand in Sneek de cassette 'Greatest Hits' van Queen koop. Het is een weinig legale uitgave, het krakende vinyl is in Portugal op band gegooid. Voor vijf gulden is het niet veel geld? Het najaar van 1996 draai ik het bandje helemaal dol. Ik luister soms wel drie keer op een dag naar 'Bohemian Rhapsody' en kan niet genoeg krijgen. Of toch wel? Jullie raden het al... ik heb het cassettebandje na een half jaar weggegooid. In de eerste weken in York koop ik nog wel de elpee, maar die is volgens mij in Mossley achtergebleven. Ik moet tegenwoordig 'ergens' een exemplaar hebben, maar nee... ik ga niet de trap op om hem te zoeken.
In 2011 is W. even door een Queen-fase gegaan, maar dit is even kortstondig en hevig als mijn liefde voor Queen. Ze heeft het op een bepaald moment zo ver, denkt ze, dat ik wel even aan de barman ga vragen of ze iets van Queen willen draaien. Dan draag ik ook nog een leren broek en een zijden overhemdje. Nee, dat mag ze zelf even oplossen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten