Toch nog een klein rekenfoutje gemaakt. Ik had donderdag eveneens tweemaal moeten publiceren, maar wat maakt het uit? Het lijkt me immers ook wel aardig om nog even iets over het weekend te vertellen. Omdat ik morgen en woensdag al andere plannen heb, is het zomaar donderdag of vrijdag en nu is het nog 'vers'. Toen ik vanochtend de lucht uit ging, heb ik gehuild. Het was niet de eerste keer, want vorig jaar augustus dacht ik met 'Subspace' dat mijn radio-loopbaan was afgelopen. Dit weekend heeft andermaal aangetoond dat dit allerminst het geval is. Zojuist heb ik nog een mooi cadeau gekregen. De foto kennen jullie misschien wel, die is afgelopen januari geschoten in Watford en heb ik toen ook al eens gebruikt voor hier. Sinds een anderhalf uur heeft deze foto officieel het 'Specialized'-watermerk meegekregen, ofwel... ik mag mezelf vanaf nu een Specialized-dj noemen. Daar ben ik erg trots op!
Vrijdagochtend elf uur pak ik na héél veel moeite de 'stream'. Later die dag zal ik leren dat dit euvel gemakkelijk is te verhelpen, het zijn namelijk 'cookies' en andere rommel op de computer die een vertragende werking hebben op het pakken van de stream. Ik heb twee mensen in de chatroom, waarvan eentje meteen al om Northern Soul begint te roepen. ,,Ik had meer afwisseling verwacht". Ja, als ik een ontbijtshow moet doen ter opwarming van Specialized, dan zorg ik voor een speellijst vol reggae en ska. Even iets opbiechten? Na een uur ben ik het al een beetje beu en begin andere nummers tussendoor te gooien. Dit zal uiteindelijk het verloop worden van 'The Bed And Breakfast Man'. Het is een eind op weg naar 13.00 uur, bijna het einde van mijn show, als ik nog steeds geen taal of teken van Lee of Wolfman heb gehad. Ik begin zenuwachtig te worden en kijk om de haverklap op Facebook. Niks van beide heren. Ja, wat doe je? Gewoon de stream vasthouden en doorgaan met muziek draaien, ook al heb ik alle reggae en ska uit de lijst van vrijdag (inclusief nachtuitzending) gedraaid. Ik schakel over op oude Mixed Bag- en Lucky Dip-lijsten. Tegen half twee komt Lee in de chatroom en vertelt me dat ze geen wifi hadden. Het gaat nog wel een anderhalf uur duren voordat ze de lucht in kunnen. Ik mag de show wel staken en de 'autos' aanzetten. Nee, dat doe ik niet. Ik zeg toe door te gaan tot drie uur. Ik laat de reggae en ska voor wat het is en ga lekker oldies en nieuwe muziek mixen. Om drie uur heb ik opnieuw contact met Lee. Het wordt vier uur. Hup, nog een uur erbij. Dan is er opnieuw contact en hebben de heren besloten tot zeven uur. En dat trek ik niet... Om half zeven kom ik terug voor een half uurtje en daarna gaat de stream naar Parkdean Sandford. Ik ben die dag reeds vijf-en-een-half uur in de lucht geweest.
Na een beetje slaap keer ik terug naar de chatroom. Ik noemde Cartoon Violence donderdag, maar die heeft moeten afzeggen. Ik zie vrijdagavond het optreden van King Hammond & Skaville UK en ga om half twee voor een uurtje de lucht in. Ik heb de reggae en ska helemaal van me af gegooid en draai een uurtje singles uit de jaren tachtig. Dat blijkt aan te slaan en dus kieper ik de voorbereide speellijsten van de nachtshows in het dagprogramma. Zaterdagochtend ben ik al voor de wekker wakker en sta even na negen uur al in de plaatselijke buurtsuper. Bij de visboer haal ik kibbelingen en zo heb ik een gekookt ontbijt. Om elf uur ben ik weer in de lucht, opnieuw met twee tot drie mensen in de chatroom. Dat vind ik al best bijzonder. We hebben anders namelijk geen ochtendprogramma's, maar het heeft er schijn van dat dit best zou kunnen werken in de toekomst. Ditmaal draag ik om half twee de stream over. Het gaat zonder verdere problemen en na nog een paar uur in de chatroom te hebben gehangen, ga ik een paar uurtjes onder het dekbed. Het totale programma mag er zijn, maar zaterdagavond is het beste op het gebied van de hedendaagse Engelse ska. Eerst The Iconics voor mij, de band welke eveneens optrad in Watford, gevolgd door The Talks, Roddy Radiation & The Skabilly Rebels en tenslotte The Skints. Het is pas kwart over twee als ik de stream pak voor een uurtje 'Simmer Down', opnieuw jaren tachtig, enkele seventies en aan het eind zelfs nog wat soul. En een dankbare chatroom dat nog flink gevuld is voor de tijd van de dag. Het is twintig over drie als ik de boel uitschakel en dan heb ik een uur om de adrenaline kwijt te raken. Om half vijf lig ik in bed en om half negen krijg ik mijn 'wake up call'.
Dat voelt niet best! Mijn maag protesteert ietwat tegen de rare eetgewoontes van de laatste dagen en de koffie smaakt me evenmin. Ik ga om elf uur de lucht in en ben blij verrast door de vele bezoekers in de chatroom, maar ook van het aantal 'kijkers'. Rond 13.00 uur heb ik contact met Wolfman, hij vraagt me of ik wil doorgaan tot half twee. Dat is geen probleem. De eerste 'handover' gaat niet goed en we proberen het nog eens. Dan krijg ik geen respons van Wolf en hij verdwijnt uit de chat. Wij hebben niks anders dan stilte. Na tien minuten pak ik de stream maar weer op en draai een paar plaatjes. Dan komt Lee in de chat om te kijken of het geluid goed is. ,,Dat meen je niet! We dachten dat we aan het uitzenden waren". Even later hebben ze de stream toch te pakken. Hoewel? Drie minuten later is het weer stilte. Uiteindelijk pak ik de stream weer voor een half uur en gaat Lee bezig om de boel te herstarten en de beste connectie te zoeken. Het is pas tegen vieren als hij de stream kan overnemen. Ik ben doodop tegen die tijd en kruip weer even in bed.
's Avonds ben ik ruim op tijd voor het optreden van de legendarische Susan Cadogan en betrap me erop dat ik in Nijeveen zit te juichen en klappen. Geweldig optreden en prachtig vastgelegd! Lee en Wolf nemen om half één afscheid van het publiek en ook overspoelen ze mij met complimenten. Mijn ogen zijn dus al vochtig als ik aan de show begin. Ik doe een anderhalf uur, een mix van jaren tachtig en dingen uit de soul-bakken. Een fantastisch gezelschap in de chatroom. Tegen twee uur draai ik de laatste plaat. 'How Can We Hang On To A Dream' van Tim Hardin is wel vaker goed voor een paar tranen, vanavond is het een waterval. Het weekend is voorbij... Ik durf te wedden dat we dit weekend eind december weer tegenkomen in de Schijf van 5 over 2014!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten