Het bericht van Genesis ging zo lekker dat ik meteen nóg maar een bericht doe. Dat heeft ermee te maken dat ik het komende weekend niet ga publiceren wegens drukte op Wolfman Radio. Het is een immer terugkerende traditie als ik uitkom op The Beatles: Een bericht over een liedje in plaats van een artiest. Daar word ik vandaag ook toe gedwongen. Ik ben de Franse taal niet machtig en verder is weinig informatie te vinden over de Joël Daydé. Het liedje zélf heeft echter wel een verhaal en dus richt ik me daar op. Verder hoop ik de komende twee dagen op zoveel inspiratie dat ik steeds twee berichten kan schrijven, zodat ik volgende week maandag geheel op schema ben. Als het donderdag ook lukt, ga ik zelfs maandag nog voor een 'vrije dag', want dan heb ik 's avonds ook een uitzending. We zullen zien! De tweede Raddraaier van vandaag komt uit de jaren zeventig-bak en is 'Mamy Blue' van Joël Daydé (1971).
Via Discogs ontdek ik wel de geboortedatum van Daydé. Op 15 maart 1947 komt hij ter wereld in Parijs en de website heeft hem ondergebracht bij de soul en blues. Daydé is tot 1970 lid van Zoo, een progressieve Franse rockband dat pas op kleine schaal doorbreekt als Daydé reeds is vertrokken. Toch staat me iets van bij dat Daydé toendertijd een psychedelisch dingetje heeft opgenomen met een band. Dat heb ik, als ik me niet vergis, gezien en gehoord in een mailing van een bevriende Franse platenhandelaar. Wellicht dat de gezapigheid van zijn grootste single-hit Daydé in de weg heeft gezeten, want ik heb eveneens een latere single van hem en die is allesbehalve slecht. Het is 'Only A Man' dat de meeste aandacht trekt vanwege de b-kant: Een aparte cover van 'Paperback Writer'. Wellicht iets voor de Schijf van 5 over twee weken?
Hubert Giraud is een ervaren Franse songschrijver. Als hij in 1970 met zijn auto vast komt te zitten in een file in Parijs begint hij iets voor zich uit te zingen. Een paar dagen later heeft hij het resultaat vastgelegd op een demo. De demo beweegt zich sneller voort dan de file waar Giraud de inspiratie heeft opgedaan, want de eerste opname heeft meteen al een Italiaanse tekst en wordt uitgevoerd door de zangeres Ivana Spagna. Het is haar debuut in 1971, zestien jaar later zullen we haar beter leren kennen als Spagna. Ze heeft een paar joekels van hits met onder andere 'Call Me'. Ik weet niet hoe actueel de foto op haar Wikipedia-pagina is, maar dat toont een vrouw die erg goed de tand des tijds heeft doorstaan. In mei 1971 duikt Alain Milhaud in Spanje de studio in met Los Pop Tops. Milhaud is een Fransman die voorbij de landsgrens zijn thuis heeft opgebouwd. Toch neemt hij Los Pop Tops mee naar Londen voor een opnamesessie. Phil Trim, de leider van de groep, heeft een Engelse tekst geschreven op de melodie. In Frankrijk haakt platenmaatschappij Barclay in op 'Mamy Blue' met twee uitvoeringen: Een Engelstalige Pop Tops-cover van Joël Daydé en de oorspronkelijke Franse tekst door Nicoletta.
Het is dan de zomer van 1971 en het startschot voor de wedloop kan luiden. We beginnen in Frankrijk, waar 'Mamy Blue' de oorsprong heeft. Zowel Daydé als The Pop Tops staan op nummer 1, terwijl Nicoletta het tot 4 brengt. Het is evenwel de grootste hit voor de zangeres in Frankrijk. In ons land wint The Pop Tops de strijd. Zij staan op nummer drie in de Top 40, terwijl Daydé zijn enige hit heeft met een dertiende plek. In de overige landen is The Pop Tops steeds de nummer 1-hit waarbij Daydé slechts een paar plaatsen lager eindigt. Buiten de Engels-sprekende landen om is er sprake van een wereldhit. 'Mamy Blue' bereikt de toppositie in Brazilië en staat op twee in Japan. De Pop Tops-versie wint het zelfs van enkele 'lokale' cover-versies, bijvoorbeeld in Italië en Duitsland. Als we bij Denemarken uitkomen, is de stap naar Australië en de Engelstalige landen snel gemaakt. Daar duldt The Pop Tops enkel de concurrentie van Roger Whittaker.
In Australië wordt de uitvoering van The Pop Tops niet uitgegeven en daar plukt Daydé de vruchten van. Zijn single bereikt een tweede plek, maar wordt wel op de hielen gezeten door Roger Whittaker en James Darren met identieke versies. In Zuid-Afrika doen Daydé en The Pop Tops er niet toe. Daar wordt 'Mamy Blue' opgenomen door een studiogroep, Charisma, en deze staat twaalf weken op nummer 1. Whittaker wint vier plekken op The Pop Tops in Engeland, maar beide versies bereiken niet de top 30. In Amerika piekt The Pop Tops op 57 in de Billboard en maakt het lied in 1973 een rentree dankzij de versie van The Stories (bij ons bekend van 'Brother Louie'). In het Engelse deel van Canada wint The Pop Tops van een studiogroep, maar Roger Whittaker heeft de hit in het Franse deel. Dat doet hij met een uitvoering van de oorspronkelijke Franse tekst.
Met name de versie van Nicoletta is in de jaren daarna vaak 'gebruikt' in de Franse hiphop als 'sample'. Daydé heeft meer noten op zijn zang dan alleen 'Mamy Blue', toch wordt hij helaas gezien als eendagsvlieg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten