Singles round-up: november 1

Ik begin langzamerhand te twijfelen aan de intenties van de betreffende handelaar. De vier singles die ik jullie nu ga presenteren, heb ik eigenlijk eind oktober gekocht. Dat deze hoogstwaarschijnlijk in de eerste Singles round-up van november terecht zouden komen, had ik wel een beetje verwacht. Het leek me aardig om dit kwartet met 'die andere' te presenteren, maar mijn geduld raakt op. Anderhalve week geleden heeft de dealer me laten weten dat hij de plaat de vorige week op de post heeft gedaan. Landpost, dus dat kan extra tijd in beslag nemen. Waarom hij niet voor luchtpost heeft gekozen, snap ik niet, want volgens mij waren de verzendkosten wel gebaseerd op luchtpost. 'Getting Mighty Crowded' van Betty Everett is in 2012 drie weken onderweg geweest, het bestaat dus wel. Maar met de feedback van deze meneer moet het wel erg toevallig zijn. Ik hou van snelle handel: Bestellen, betalen en binnen een week genieten van de aankopen. Iemand die dat helemaal begrijpt is Marcus. Hoewel? Twee van de vier singles heeft hij reeds in april gereserveerd. Hij verstuurt voor die tijd voor nop en dat is hem tegengevallen. Twee singles per luchtpost zijn even duur als vijf singles per luchtpost en dus stem ik ermee in om even te wachten en eventueel andere singles te 'sparen'. In september komt hij met Jackie Wilson en Isley Brothers krijg ik als bonus. Omdat ik verwacht volgende week een bestelling te plaatsen bij Rarenorthernsoul, kan die vijfde (als die komt) daar ook nog bij in.

* The Barons- Since You're Gone (US, RCA Victor, 1966)
De plaat en titel zegt me niet meteen iets, maar het is vooral het witte RCA Victor dat mijn interesse krijgt. Het is rond dezelfde tijd dat ik 'I Don't Mind' van Carolyn Cooke op datzelfde label koop en even later iemand ontmoet die doelbewust RCA Victor-singles verzamelt. Even een stukje op Youtube luisteren en ik ben 'om'. Marcus' prijzen zijn zoals altijd erg prettig en voor dat bedrag durf ik de gok wel te nemen. Wederom een single die eigenlijk twee jaar te laat komt. 'Since You're Gone' is het type Northern Soul dat eind jaren zeventig erg populair wordt in The Casino in Wigan, maar ik ga de laatste tijd vooral voor midtempo en crossover. Desalniettemin is het een trots bezit en de plaat is, voor soul-verzamelaars, in een zeer goede staat. Er zijn meerdere honden die reageren op de naam Bello en zo kent Amerika verscheidene gezelschappen welke zich The Barons noemen. Onze groep komt oorspronkelijk uit New Orleans, ook al verbindt 45cat New York aan deze Barons. Omdat RCA niet heel erg actief in New Orleans schijnt te zijn geweest, is het aannemelijk dat The Barons op een bepaald ogenblik naar de Big Apple zijn gegaan. Toch lijkt de discografie eveneens een beetje rommelig en kunnen toch nog steeds meerdere Barons bevatten. Het toont als eerste een single uit 1955 en dan pas 'Since You're Gone'. Drie niet-geïdentificeerde singles komen waarschijnlijk allemaal na 'Since You're Gone', de meest recente opname is van 1973. Op de b-kant van 'Since You're Gone' staat een live-opname van 'My Smile Is Bigger' met een erg mooie introductie. Om helemaal tot zijn recht te komen in de collectie is die even te laat, maar nog steeds een erg fraaie single.

* Little Joe Cook- I'm Falling In Love With You (US, Two-Jay, 1965, re: 197?)
Ik noem bij The Barons al The Wigan Casino, de ultieme Northern Soul-discotheek van Engeland. Welnu, bij deze van Little Joe Cook kun je daar helemaal niet om heen! Dit is met recht een echte Northern Soul-klapper, eentje die al veertig jaar voor volle dansvloeren zorgt en waarvan 9 van de 10 singles knap nagemaakte bootlegs uit de jaren zeventig zijn. Marcus vermeldt meteen in het eerste contact dat de plaat is kromgetrokken, maar dat dit bij hem geen moeilijkheden bij het afspelen oplevert. Ik kan hem voor een zeer schappelijk prijsje krijgen en dan durf ik het ook wel aan, hoewel de single nooit echt op een verlanglijstje heeft gestaan. Niet te verwarren met de plaat van Little Joe Cook uit 1961, dat is in werkelijkheid niemand anders dan Chris Farlowe in een vroege incarnatie. Goed beschouwd is 'I'm Falling In Love With You' de b-kant van 'Doodle Pickle', een alternatieve tekst over een backing die eerder door The Sherrys is gebruikt. 'Falling In Love' blijft echter de betere kant en voor deze prijs heb ik een prachtig klinkende single.

* The Isley Brothers- The Pride (US, T-Neck, 1977)
,,Volgens mij is het gewoon funk", zegt Marcus naar aanleiding van deze single. Ik zoek hem snel op op Youtube en moet dan ook concluderen dat de broers op de disco-toer zijn gegaan. ,,Ik vind hem wel aardig", is mijn eerste reactie. ,,Maar hier ga ik niet veel voor betalen". Ik leg nog even uit dat deze singles van The Isley Brothers met een klein beetje moeite wel in Europese fotohoes zijn te vinden enzovoorts, maar dan valt Marcus me in de rede. ,,Je hoeft er ook niks voor te geven, je krijgt hem als bonus". Oooh... dat verandert het verhaal. Midden jaren zeventig-styreen is berucht, zie 'When Your Love Is Gone' van The Jackson Sisters, maar deze heeft een bizarre eerste eigenaar gehad. Deze draaide de halve a-kant tot en met het tweede refrein. Tot dat punt zit er een brom in de single en opeens is deze weg en klinkt de plaat helder en fris. Hoewel ik geen idiote prijzen voor deze single ga betalen, ga ik waarschijnlijk toch even rondkijken voor een betere, want het nummer is eigenlijk best goed!

* Jackie Wilson- Reet Petite (UK, Coral, 1957)
Marcus heeft nachtdiensten en dus gebeurt het geregeld dat hij een Facebook-berichtje stuurt en dat we vervolgens de halve nacht zitten te chatten over vinyl en muziek. Begin dit jaar heeft hij geregeld partijtjes soul-singles in de aanbieding, maar na april stokt dit. Niet omdat hij er niet naar zoekt, maar de leuke koopjes blijven uit. In september zitten we weer eens zo te babbelen en neemt hij een paar singles met me door die interessant zouden kunnen zijn. ,,De Engelse 'Reet Petite' van Jackie Wilson heb je natuurlijk al tachtig keer". Euh... even nadenken... volgens mij heb ik 'Reet Petite' niet eens in de jaren tachtig-heruitgave, laat staan het origineel. Ook hier is de koop snel gesloten. Vijf pond voor de originele Engelse Coral uit 1957, compleet met 'tri-centre'. Okay, het is voer voor de kniesoor, maar deze Coral is eigenlijk uit de tweede oplage, de eerste is op Vogue-Coral en heeft hetzelfde catalogusnummer als de 78-toeren-plaat. En die laatste verkoopt in Engeland in 1957 nog altijd beter dan de vinyl-single. Mijn 'Reet Petite' verschijnt als de voorraad 78-toeren-platen op is, maar nog altijd dertig jaar voordat het in Nederland op nummer 1 staat. Het vinyl is erg netjes en de Engelse persing maakt dat het lekker stampt. Toppertje!

Dit is voorlopig even het laatste bericht, ik ga me het komende weekend bezig houden met radio en daarbij nodig ik jullie van harte uit. Morgen, zaterdag en zondag ben ik om elf uur 's ochtends al in de lucht met een show van twee uren. Na afloop van het Big One-spektakel sluit ik iedere avond af met een uurtje muziek, maar weet op dit moment niks over de tijden daarvan. Big One zélf is ook ontzettend leuk om te volgen, bovendien treedt morgen Cartoon Violence op, waar ik in september 2013 over heb geschreven. Ik presenteer jullie dinsdag de nieuwe Week Spot en vanaf dat moment is het weer als vanouds.