Hoezo heb ik het verkeerd aangepakt? Ja, okay, ik weet het... Ik doe erg weinig aan reclame voor dit weblog. Het achterliggende idee is dat ik liever tien geïnteresseerde lezers heb dan duizend die me werk opleveren. Bij een bevriende blogger moeten de reacties bijvoorbeeld eerst door hem worden gemodereerd. Daar heb ik gelukkig geen last van en daar dank ik jullie voor! Ook ken ik voorbeelden van Bloggers die hier een professionele baan uit hebben gesleept. Het zijn dan vooral de mode-bloggers die 'zomaar' hele garderobes ontvangen van toonaangevende merken, zolang ze het maar blijven noemen op hun blog. Ik zie desondanks ontzettend weinig bloggers die advertenties toelaten op hun pagina. Ik weet niet wat het oplevert, ik heb nog wel ergens een 'uitnodiging' liggen, maar ik wil proberen Soul-xotica vrij te houden van die eenkennige advertenties. Wat dat betreft zal mijn kassa buiten vandaag om wel niet rinkelen. Vandaag horen we vijfmaal dat geluid.
Peter stuurt me iedere week een lijstje toe met mogelijke Schijf-kandidaten en voor deze Schijf heeft hij één suggestie. Daar heeft hij mijn dag mee gemaakt? Nou nee... ik ben blij dat ik dit plaatje kan toevoegen om op vijf te komen, maar ik heb het zojuist moeten beluisteren omdat ik het heb gemist. Wat een bout-plaat, maar goed... er zit een kassa in en daar gaat het per slot van rekening om! Ik plaats M.I.A. op vijf met 'Paper Planes'. Zonder deze had ik het overigens zwaarder gekregen dan dat ik had verwacht. Valt toch niet mee om vijf rinkelende kassa's te vinden?
Tuurlijk, de nummer vier mag niet ontbreken in deze Schijf. Het is verreweg de bekendste kassa. Toch denk ik niet dat de kassa van Pink Floyd is, want onze nummer 1 stamt uit 1968 en heeft precies hetzelfde geluid. Dat Pink Floyd in de vroege jaren zeventig aan 'samplen' deed, wist ik wel. Toen ik in Mossley woonde heb ik een tijdje die exotische dubbelelpee gehad. Helaas heb ik hem daar moeten achterlaten... De plaat bevatte een complete wedstrijd van Liverpool FC. Geen verslag van wat er op het veld gaande is, maar de microfoons gericht op het supportersvak van Liverpool. Het levert 90 minuten gezang, gejuich (Liverpool scoort een paar keer) en andere 'gezelligheid' op. In de finale van 'Fearless' van het Pink Floyd-album 'Meddle' zit een stuk 'You'll Never Walk Alone' dat van deze elpee is geplukt. Ik schat in dat de kassa van 'Money' dan ook van een oude elpee komt met geluidseffecten. 'Money' is zo vanzelfsprekend dat ik een vierde plek heb gereserveerd voor Pink Floyd.
In Italië wordt The Sweet vanaf de allereerste hit beschouwd als 'hardrock'. Kun je je niet voorstellen als je 'Funny Funny', 'Co Co' en 'Little Willy' hoort. Toch heeft The Sweet dergelijke aspiraties, want vanaf 1973 gaat men toeleggen op het hardere werk. Rond 1975 is The Sweet vooral bezig om de Amerikaanse markt te veroveren, omdat in Europa weinig meer is te bereiken voor de groep. De opvolger van de single 'Fox On The Run' heet 'Action' en wijkt op geen enkel vlak af van overige Sweet-nummers. Harde gitaren en hysterische zang, maar toch klinkt als 'veel kabaal, weinig wol'. 'Action' kent een instrumentale brug en kort hiervoor zit eenmalig een rinkelende kassa. Dat brengt 'Action' (1975) vandaag op drie.
Zelfs met M.I.A. kom ik in eerste instantie niet verder dan vier titels, maar dan schiet de nummer twee me ineens te binnen. Natuurlijk! Als je geluidseffecten wil doen en je weet het even niet meer, dan is de stap naar Monty Python erg klein. In hun hilarische 'I Bet You They Won't Play This Song On The Radio' hebben ze voor ieder expliciet woord een geluidseffect. In het laatste couplet denkt Eric Idle dat ze de programmaleiders in natura betalen en dat 'in natura' wordt gemaskeerd met een rinkelende kassa. 'I Bet They You They Won't Play This Song On The Radio' blijft leuk en mag dus op twee.
Ik denk dat het ergens in de eerste maanden van 2003 is geweest dat ik op een vrijdagmorgen naar Leeuwarden ga. Een paar weken eerder heeft de tandarts aldaar alle overgebleven tanden en kiezen (of wat erop leek...) getrokken en me van een nieuw kunstgebit voorzien. Ik ben die morgen bij hem om tot een betalingsafspraak te komen, die ik overigens nooit heb voldaan. Daarna stiefel ik het centrum in op zoek naar leuke tweedehands kleding en platen. Op het laatste gebied slaag ik redelijk goed, ik vind bij een winkeltje een hele stapel 'interessante' singles. Ofwel: Je kan aan de buitenkant niet zien wat het precies is. 'The First Time Ever I Saw Your Face' van David Capewell, een handgeschreven acetaat-demo, blijkt tien keer niks, is de Ronnex-persing van Little Richard's 'Tutti Frutti' helemaal origineel en koop ik deze van Elizabeth. De single is nooit officieel op de markt gekomen, maar werd als promo verstrekt voor het debuutalbum van de groep. Met name de b-kant, 'World's For Free', bevalt me meteen goed en ik haast me naar de draaitafel om aan het einde de plaat een stukje terug te zetten. Die kassa! Dat is dezelfde als die van 'Money' van Pink Floyd! De kassa zal vast ook niet van Elizabeth zijn, maar toch staat het hierdoor op nummer 1 in deze Schijf.
Hoewel het volgende week dinsdag pas Sint Maarten is, ga ik volgende week vijfmaal met een lichtje lopen. Vijf titels met 'light'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten