Ik doe altijd mijn uiterste best om clichés uit de weg te gaan, maar bij zo'n tweede verjaardag van een radioshow ontkom je er niet aan. Maandag is het namelijk twee jaar geleden dat ik mijn eerste Do The 45 deed voor Wolfman Radio en dus is het tegelijk mijn tweede verjaardag als Wolfman-presentator. Komende zaterdag doe ik die eerste show opnieuw, maar dan aangepast. Dezelfde originele speellijst plus extra's, want ik doe tegenwoordig twee uren in plaats van een. De Soul-xotica-lezer heeft een streepje voor: Wie terug bladert naar het bericht van zaterdag 10 november 2012 krijgt daar de speellijst te zien. Verder ga ik de show aanvullen met plaatjes die ik vóór 10 november 2012 heb gekocht. Vorig jaar kon ik mijn Wolfman-verjaardag niet echt vieren vanwege Specialized, maar dat is nu volgende week en de Week Spot van volgende week heeft eveneens daarmee te maken. De Week Spot van deze week is een Classic Week Spot. Het is niet alleen een oude favoriet, maar bovendien de eerste plaat die ik in Do The 45 heb gedraaid: 'Baby Make Your Own Sweet Music' van Jay & The Techniques.
Vooruit... laten we het eerste cliché er maar in gooien. Ik had nooit verwacht dat de show zou worden tot wat het nu is. Iedere week twee uren, wél met enkele 'hits', maar met beduidend minder 'herhaling' in de speellijst dan dat ik had verwacht. En... helemaal 'live'. Ik moet bekennen dat ik na een paar maanden dat 'live' even niet meer zag zitten, maar ben desondanks blij dat ik de stap heb genomen. Zou het ook zo gaan bij een parachutesprong? Ik kom nog niet eens halverwege een uitkijktoren, maar desondanks trekt me het idee van een parachutesprong al jaren. Ik denk dat het 'enge' moment voorbij is zodra de parachute uit is en dat dit zo'n adrenaline-kick geeft dat je wel in de lucht zou willen wonen. Mijn eerste echte live-uitzending voelt net zo aan, maar binnen een week ben ik verslaafd aan het live radiomaken. Dat onderscheidt de originele Do The 45 van mijn huidige shows: Die van 2012 is van tevoren opgenomen en is in alles een podcast zoals ik die de maanden ervoor heb gemaakt. De shows van nu zijn écht radio: Het leeft en ik zou er niet aan moeten denken om ze terug te moeten horen, maar dat is de essentie van radio.
Nooit geweten dat Arbeidsvitaminen het langst lopende radioprogramma ter wereld is. Ik weet het nu omdat ik de naam van een ex-presentatrice nodig ben: Aldith Hunkar. De tweede keer op een avond dat Wikipedia iets verkeerd heeft. Deze vermeldt op de pagina van Hunkar dat ze vanaf 1992 Arbeidsvitaminen presenteerde, maar dat doet ze al in 1991 en volgens mij zelfs ook in 1990. Het is hier, in 1991, dat ik kennis maak met 'Apple, Peaches, Pumpkin Pie' van Jay & The Techniques. Ik had hem op cassette, een beetje slordig opgenomen, met nog een stuk van Hunkar's presentatie. Had...? Ja, ik vermoed dat mijn cassettebanden vrijwel allemaal aan een nieuw leven zijn begonnen. Twintig jaar later, 9 september 2011, ben ik in Utrecht bij Da Capo en doe me tegoed aan alle lekkernijen die voor drie euro de winkel uit mogen. Ook koop ik hier Erma Franklin, Felice Taylor, Alice Clark en nog een paar duurdere singles, alsook de 10-singles-box 'Action Speaks Louder Than Words'. Ook vind ik hier 'Baby Make Your Own Sweet Music' van Jay & The Techniques, zoals ik die ruim een jaar later in Do The 45 draai. Ik heb in november 2011 het 'betere' exemplaar in fotohoes in handen gehad bij Diskid, maar kom hem in juli tegen voor de mooie prijs van twee euro. Beter mag tussen aanhalingstekens. Het oude exemplaar (beide zijn styreen) heeft een lichte 'distortion' over de gehele plaat. Ik heb vanochtend de nieuwe gedraaid en blijkt dat deze erg slordig begint en dus denk ik dat ik de schijven maar weer omwissel. De nieuwe heeft het afgebeelde fotohoesje intact, alleen staat er een nummertje op geschreven dat het voor meneer Diskid tot 'niet-interessant' maakt. En daar pluk je als klant het voordeel van!
De tweede fout op Wikipedia van vanavond heeft betrekking tot Jay & The Techniques. Volgens de pagina is Jay Proctor het enige zwarte lid van de multiraciale band. Kijkende naar het fotohoesje en de bezetting van Jay & The Techniques, moet die man links George 'Lucky' Lloyd zijn, de tweede zanger. De begeleidingsband is volledig blank. Jay & The Techniques wordt in de midden jaren zestig opgericht in Allentown, Pennsylvania. De groep vestigt haar naam met 'Apples, Peaches, Pumpkin Pie' dat in 1967 een zesde plek op de Billboard bereikt. Gek genoeg is het de enige single die het tot de r&b brengt, waarschijnlijk is de groep in die contreien al snel afgeserveerd als 'bubblegum'. Goed beschouwd is dat het ook, want met name 'Strawberry Shortcake' is van hetzelfde deeg als de pompoenentaart. Tussen die twee zit 'Keep The Ball Rollin' dat het niet onaardig doet, maar dan is het commerciële succes snel bekeken. Onze Week Spot bereikt slechts een 64e plek op de Billboard, maar deze en 'Apples, Peaches, Pumpkin Pie' worden beide in de begin jaren zeventig in Engeland omarmd in de Northern Soul-beweging. In de midden jaren zeventig maakt de groep nog een paar singles die mondjesmaat een herwaardering krijgen, maar daarna wordt het voorgoed stil rondom Jay & The Techniques.
De keuze voor 'Baby Make Your Own Sweet Music' als eerste plaat in Do The 45 is een bewuste keuze. In het voorgaande jaar heb ik de plaat al enkele malen prominent gebruikt in dj-sets en steeds veroorzaakt het intro verwarring onder de aanwezigen. Omdat ik van het begin af aan duidelijk wil hebben dat het in Do The 45 om vinyl gaat en niet om digitaal, vind ik de staat van deze single ook tekenend voor de show. De lichte 'distortion', vooral in de hogere regionen van Jay Proctor, zonder dat het heel erg gaat storen: Dit is het geluid van een originele jaren zestig-single welke flink is genoten door de vorige eigenaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten