Singles round-up: november 2

Ik was gisteren iets té enthousiast... Zomaar roepen dat we vandaag een standbeeld gaan oprichten? Om zoiets te kunnen doen, moet natuurlijk eerst een sokkel worden gemetseld en dat is een onderdeel van de klus dat ik graag laat uitbesteden. De plaatselijke aannemer stamelt iets over 'vorstverlet' en begint dan opeens over een sokkel van twee standbeelden geleden. ,,Maar daarover heb ik de afspraak gemaakt dat ik die later zou betalen", sputter ik nog tegen, maar de timmerman blijft onverbiddelijk. ,,Sinds de C-duuzend de Coop is geword'n, kan het niet meer op de lat en dus moet er boter bij de vis". Ik zeg hem dat ik het geld ditmaal klaar heb liggen en als hij de klus niet wil uitvoeren ik deze tientjes vandaag elders ga spenderen. ,,Je doet je best maar", roept hij me na en zo presenteer ik jullie vandaag en morgen een Singles round-up met totaal 20 singles uit Zwolle, eentje via Discogs en een andere via Facebook.

Een paar weken geleden heb ik op woensdagmiddag plots erg veel zin om naar de kringloop in Vollenhove te gaan. Het zijn zeldzame momenten die je eigenlijk moet koesteren, maar ook dan komt afstel van uitstel. Vanmiddag knaagt weer hetzelfde idee aan me, maar nu kan ik achteraf gezien gelukkig zijn dat ik het niet heb gedaan. Ik ben nog nooit in de kringloop in Vollenhove geweest, maar eens moet de eerste keer zijn. Je moet echt zin hebben in het fietstochtje, want waarschijnlijk heeft het een elpee van het Urker Mannenkoor en een jaren tachtig-single van BZN. Vanuit Nijeveen is het een kaal stuk richting de polder, een kilometer of achttien via Wanneperveen, Blauwe Hand en Sint-Jansklooster. Via Discogs herinner ik me plots een zoekopdracht. Buiten één exemplaar van de bewuste single in een niet bijster goede staat, kom ik vooral een zeer recente remix tegen van het nummer. Dat zit ik vanmiddag te beluisteren (hij komt morgen op de speellijst van Floorfillers) als ik opeens de muziek afzet en het idee heb gekregen: Ik ga naar Zwolle! Met de fiets naar het station en verder met de trein. Het is inmiddels na half vijf als ik de zaak van Minstrel binnen stap, dit wordt dus 'speedshoppen'. Na de reguliere soul/funk-bak duik ik één reservebak in en dan presenteert Arjan mij een doos vol Engelse 'new old stock' uit de late jaren zeventig. De vangst levert totaal twintig singles op. De 'Facebook-single' is nog niet binnen, maar Fabio houdt doorgaans zijn woord en deze ga ik morgen in het tweede deel presenteren. Ik begin met de Discogs-single, want die is gisteren op de mat geland.

* Wildflower- Please Don't Stop (US, Dash, 1975)
'70s unknown', beschrijft Rarenorthernsoul deze single een paar weken geleden. Dat valt reuze mee. Hij is weliswaar nog voor 'weinig' te bemachtigen, maar toch zijn er verschillende dj's die het nummer op waarde hebben geschat. Middels het geluidsclipje spreekt 'Please Don't Stop' me meteen aan, een soort gevoel als bij 'When Your Love Is Gone' van de Jackson Sisters, alleen is de gevraagde acht pond een paar weken geleden al teveel voor mij. Bovendien ontdek ik op Discogs dat de plaat daar niet veel meer of minder doet en allesbehalve zeldzaam is. Ik vind deze bij de Rotterdamse dealer Demonfuzz en buiten een nauwelijks waarneembaar 'golfje' is het geluid schoon en nagenoeg kraakvrij. Wildflower komt uit de koker van Clarence Reid, in die jaren een van de grote namen uit Miami. Wildflower maakt na deze eerste single uit 1975 nog een aantal zonder ook maar op te vallen. Muzikaal is dit het mechanische Miami-geluid dat we van KC & The Sunshine Band kennen met zo'n 'gil' uit een afschuwelijke synthesizer uit die tijd. De dames Wildflower zingt het echter met een passie en een uiterst fraaie harmonie dat ik niet te houden ben! Mogelijk een toekomstige Week Spot?

Ga ik nu verder met het eerste deel van de singles uit Zwolle.

* Dennis Coffey- Free Spirit (UK, Atlantic, 1977)
De Engelse persingen van vandaag en morgen zijn op KC & The Sunshine Band na allemaal 'new old stock'. Een partijtje singles dat in de vroege jaren negentig ook zomaar bij Cees Buster had kunnen liggen, maar daar ruiken de hoezen te fris voor. Ik vraag Arjan hoe hij aan zo'n vrachtje komt. ,,Iemand had een jukebox gekocht en dit zat erbij". Singles-bij-een-jukebox lijkt logisch, maar deze platen zijn als een grasmaaier bij een strijkplank. Deze van Dennis Coffey zou niet eens in een jukebox passen want daarvoor moet je hart uitboren. Ik heb deze singles puur op de gok gekocht en Dennis Coffey overtuigt als ik de vermelding van het Westbound-label zie. 'Free Spirit' is niet onaardig. Een beetje funky, maar bovendien vooral disco. Ik zie me dit instrumentaaltje niet grijs draaien, maar hij is aardig voor de heb.

* Con Funk Shun- Da Lady (US, Mercury, 1979)
Con Funk Shun kan weinig kwaad bij me doen. Dit is echter de eerste single die ik van de groep heb en dat werd eens tijd! 'Da Lady' is de a-kant en kent een grotesk intro waarna het feest nog even doorgaat, maar wel steeds 'platter' wordt. Ook voor Con Funk Shun is het 'business as usual' in 1979 en je moet toch meekomen op de disco-markt. Bij het tweede refrein geloof je het wel, maar tot die tijd heb je je geen seconde verveelt. Zou zomaar een groeiplaatje kunnen zijn?

* Detroit Emeralds- I Bet You Get The One (US, Westbound, 1970)
Hoewel ik doorgaans erg van de dames ben, heb ik de afgelopen twee jaar een liefde ontwikkeld voor een aantal groepjes heren. In het geval van Detroit Emeralds begint het drie jaar geleden als ik voor de lol 'Feel The Need In Me' eens omdraai en 'There's A Love For Me Somewhere' ontdek. Begin dit jaar val ik als een blok voor 'I Think Of You' als Marcus me een exemplaar aanbiedt voor weinig. Het Westbound-label smeekt om meegenomen te worden, ook al is die ietwat beschadigd. 'I Bet You Get The One' is een héél leuk nummer dat ik voor zondagavond nog een paar keer moet horen. Zeker weten dat die dan in de Top 100 terecht komt!

* The Dixie Drifter- Soul Heaven (US, Roulette, 1965)
Het zegt me 'iets', maar het is het prijsje dat besluit dat het mee mag. Roulette-labels zijn in de loop der jaren nauwelijks veranderd, dus daaraan kan ik het jaartal niet aflezen. Ik associeer ze vaak met de vroege jaren zeventig. In het geval van The Dixie Drifter hebben we het over 'antiek'. In eerste instantie schat ik de plaat op eind jaren vijftig als ik plots hoor dat de derde gouden stoel voor Sam Cooke is. Dan is die dus tóch van na 1964. Juist... 1965. Otis Redding is springlevend maar heeft nog geen miljoenenpubliek. De koning van de soul is dus Nat 'King' Cole. Aretha Franklin moet eveneens de overstap naar Atlantic maken voordat ze wordt beschouwd als de 'Queen Of Soul' en volgens The Dixie Drifter is dat nog steeds Dinah Washington. En dat laatste is voor mij persoonlijk ook nooit veranderd. 'Soul Heaven' is en blijft een heerlijke 'draak', ook al kost het slechts twee-minuut-vijfendertig.

* Al Downing- I'll Be Holding On (NL, Chess, 1974)
Nee, die heb ik nog niet. Er staat me iets van bij dat ik hier eens erg opgewekt van ben geworden, maar kan dat gevoel niet opnieuw oproepen. Hij moest nog eens in mijn koffers en daarin ben ik nu geslaagd, maar verder hou ik het bij 'I Believe The World's Gone Funky'.

* Fantastic Four- I Got To Have Your Love (UK, Atlantic, 1977)
Jakkes! Toch het verkeerde exemplaar meegenomen? Er zit een kleine bochel in de plaat die flink opvalt in het begin. Ik heb gewoon de bovenste van de stapel gepakt, er liggen van deze single nog een stuk of vijf. Inderdaad, dezelfde Fantastic Four als dat in de jaren zestig voor Ric-Tic heeft opgenomen. In 1977 werkt het samen met Dennis Coffey en het geluid van 'Free Spirit' is eveneens te horen op 'I Got To Have Your Love'. Opnieuw een uitbundig intro, nu al snel gevolgd door de kenmerkende zang van de Fantastic Four. Het klinkt erg uitnodigend! Bij een volgend bezoek (ik ben de tweede reserve-bak vergeten) even een beter exemplaar meenemen en dan langzaam laten groeien...

* Aretha Franklin- Think (NL, Atlantic, 1968)
De legendarische Jelle Boonstra, iedere platenverzamelaar uit Zwolle en omgeving kent hem, heeft wederom het hoesje verknald met een gele sticker, maar ditmaal lijk ik erin te slagen om het ontsierende ding te verwijderen. Dan blijft een prachtig exemplaar over van deze 'Think'. Bij The Dixie Drifter noem ik het al even, ik ben nooit echt kapot geweest van Aretha Franklin, maar deze 'Think' moest toch nog eens in mijn bakken komen. In de koffer naast 'See Saw'.

* The Imperials- Where You Gonna Find Somebody Like Me (UK, Power Exchange, 1978)
Ja, dat klopt! The Imperials als in Little Anthony & The Imperials, maar ook The Imperials van 'Who's Gonna Love Me' uit 1978. 'Where You Gonna Find' is bijna 'Who's Gonna Love Me version 3', want opnieuw blokkeert man de doorgang van vrouw die weg wil. Na het zelfbeklag van die eerdere single is het nu een kwestie van zelfoverschatting. Ik ga aanvankelijk voor de b-kant, een cover van 'Another Star'. Tony Silvester weet het geluid mooi toe te passen op het Stevie Wonder-nummer, maar toch vind ik de zang niet overtuigend genoeg. We houden het dan maar bij de a-kant.

* Instant Funk- I Got My Mind Made Up (NL, Salsoul, 1979)
Ik zit boordevol 'plannen'. Eentje is al meerdere malen in me opgekomen tijdens uitzendingen van Floorfillers, maar ook dat is een aparte tak van sport die her en der in de papieren kan lopen. Soms verlang ik naar enkele 12"-singles. De lange versie van 'I Got My Mind Made Up' van Instant Funk is bijvoorbeeld niet te versmaden, maar is ongetwijfeld lastig te vinden. Dan toch eerst maar eens de gewone single in de bakken. Die missie is geslaagd.

* The Intruders- Lollipop (US, Gamble, 1969)
En daar is een andere recente favoriet op het gebied van de heren: The Intruders. Toch ga ik in geval van deze single niet voor de eigenlijk a-kant, 'Lollipop'. Het is niet slecht, maar de keerzijde is gewoon beter. 'Don't Give It Away' brengt het beste uit twee werelden van The Intruders bijeen: Enerzijds de messcherpe harmonie-zang met duidelijke wortels in de doowop, aan de andere kant het snelle werk dat de groep op Philadelphia International Records zal uitventen. Waarschijnlijk ook in de Top 100, maar... de concurrentie is zwaar!