Afgelopen week hoorde ik een uitspraak van iemand die ik verder niet wil noemen op Soul-xotica. Deze toonde aan hoe afhankelijk veel mensen zijn geworden van de smartphone. Pak je de smartphone af, dan is het alsof de persoon een arm of been mist. Ik deel deze ervaring niet want ik weiger een smartphone. Toch ben ik wel erg gehecht geraakt aan de computer en dat is wat ik gisteren opnieuw heb ontdekt. Is er een verklaring voor hetgeen dat gisteren is gebeurd? Ik kan me niet voorstellen dat dit middels een update zou zijn gebeurd en had verwacht dat het gewoon een onbruikbaar onderdeel zou worden, maar ik vermoed dat het systeem de restanten van de Flashplayer heeft verwijderd. Het heeft een aanpassing gemaakt in het lijstje met mogelijkheden om een afbeelding te openen. Als ik deze wil bewerken in Paint moet ik opletten dat ik niet op 'openen met Microsoft Word' druk, want daar heb je niets aan. Ik heb flink gezweet gisteravond maar ook weer ontzettend gelukkig dat alles weer bij het oude is. Nu kan ik ook weer eenvoudig een foto overzetten van mijn camera. Vandaag het eerste Week Spot Kwartet van dit jaar en daarmee nemen we afscheid van de Week Spots in 2016 en verwelkomen die van 2020. Hoewel? Ik heb plannen voor een vervolg met alle Week Spots vanaf 2012, maar dat is iets voor later.
2017: Do It Again-Lady Wray (2016)
Het is een doordeweekse middag in de zomer van 2016. Voordat ik aan het werk ga, hang ik nog wat rond op Facebook en zie dan dat mijn Italiaanse vriend Fabio dit heeft gedeeld. Ik ben meteen ondersteboven van het nummer en we maken het grapje 'dat we het misschien maar moesten rippen van Youtube'. Dit omdat ze in de video een opzichtige bontkraag draagt. Het jaar loopt bijna ten einde en dan realiseer ik dat ik de plaat nog altijd niet in de koffers heb en dus bestel ik hem snel. Het mag 2017 aftrappen met de Week Spots. Eigenlijk wil ik de plaat nu zaterdag weer graag horen, maar dat zal niet gaan in de 'Week Spot Carousel' want daarin zitten dit jaar de platen uit 2018, 2019 en 2020.
2018: One In A Million-Kim Morrison (1978)
Jet Records is gewoon een onderdeel van de Engelse CBS en heeft meerdere groepen en artiesten uitgebracht. Toch zal het label vooral worden herinnerd vanwege de platen van Electric Light Orchestra. Het wordt helemaal gek als een Amerikaanse plaat op het Malaco-label een release krijgt in Engeland op Jet en dat is het geval met Kim Morrison. Een disco-plaatje dat me volledig in vuur en vlam zet als ik het hoor in de zomer van 2017. Deze moet ik hebben en uiteraard in de Engelse uitdossing. Het is nog altijd een mysterie dat het bericht over de Week Spot zó vaak is gelezen. Zou het dan toch ergens zijn gedeeld op haar officiële webstek?
2019: I Ain't Gonna Tell-Shirley Brown (1971)
Foutje bedankt! Ik heb met pijn en moeite de Blauwe Bak Top 100 van 2018 samengesteld als ik merk dat Shirley niet in de lijst voorkomt. Helemaal over het hoofd gezien! Dan moet het maar de eerste Week Spot worden van 2019 en dat is dus het geval. De originele uitgave op het Abet-label, het is ook uitgegeven in Engeland op Contempo. Deze heeft wel een tijdje op mijn verlanglijst gestaan, maar het blijkt een foutje in de opname te zijn en dus identiek op de Contempo. Halverwege is het geluid even erg rommelig, maar dat is dus een onvolkomenheid in de gebruikte tape.
2020: I Can't Help It-The Moments (1971)
Mark heeft ook dit jaar weer een '5-4-3-2-1' en ik mag elf singles voor dertig pond hebben. Deze ga ik volgende week afrekenen met de rest van de singles en dan verwacht ik alleen al 45 singles van Mark. We krijgen het later deze maand nog druk met de 'Singles round-up' want ik verwacht nog een aantal platen plus dat de singles uit december nog een bericht verdienen. The Moments komt eveneens uit de '5-4-3-2-1' en geldt wel als één van de leukste aanwinsten uit de betreffende partij. Ik vind het in het begin moeilijk om een favoriete kant te vinden, maar uiteindelijk wint dit 'I Can't Help It'. Wellicht ook het beste dat door The Moments op de plaat is gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten