Het begint inmiddels al beetje een traditie te worden en eentje die me op zichzelf wel goed bevalt. Bij het ontbijtje alvast een bericht schrijven en dan bij voorkeur over mijn verzameling singles. Buiten een enkele keer 45cat hoef ik geen extra tabbladen open te hebben en mag ik lekker ontspannen voor het vaderland weg schrijven. Ik heb gisteravond de laatste 'unieke' jaren zestig-bak te gast gehad in 'The Vinyl Countdown', maar ga de komende weken de bakken van de nieuw binnengekomen 'New Additions' nog eens doen. Ook omdat ik nog een aantal jaren tachtig- en negentig-afleveringen over heb en hetzelfde met de jaren zeventig. De serie in 'The Vinyl Countdown' duurt in ieder geval tot en met 14 maart en dan ga ik alle 'New Additions' toevoegen aan de bakken waardoor de bezetting weer anders wordt. Ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat 'Verzamelwoede' ooit de opvolger wordt van 'Raddraaien'. Ik heb afgelopen week beloofd om alle drie categorieën aan bod te laten komen en dat heeft onder andere ermee te maken dat ik zondag de 'Eindstreep' heb en hopelijk dan kan beginnen met de singles van Mark in de 'Singles round-up'. Vanmiddag heb ik de twaalfde bak van de jaren tachtig te gast en dat is wederom een bak om de vingers bij af te likken.
Nogmaals: De jaren tachtig bevat eveneens jaren negentig en nieuwe eeuw. '72' van Turin Brakes is net buiten de lijst gevallen, maar is een voorbeeld van een plaatje uit 2001. De punksingle 'Effe Bier Halen' van Totaal Verlept is de andere single uit de nieuwe eeuw. De bak trapt af met Rod Stewart en maar liefst twee verschillende persingen van 'Passion'. Tja, zo bouw je een collectie van enkele duizenden, want zó goed is het nummer nu ook weer niet. 'Smile' van Valentino is de laatste in deze jaren tachtig-bak en dat is dan weer een plaatje uit 1990. De bak bevat dus een gedeelte S, alle T en U en een paar van de V. Artiesten en groepen met drie of meer singles: Rod Stewart (7), Stranglers (3), Style Council (5), Swing Out Sister (5), Tears For Fears (3), Time Bandits (3), Toto (3), UB40 (9), Tracey Ullman (3) en Adventures Of Stevie V. (3). De top twaalf ziet er dan als volgt uit.
1. You And Your Sister - This Mortal Coil (België, 4AD 170.9999.40, 1991)
2. Free As A Bird - Supertramp (Duitsland, A&M 390 284-7, 1987)
3. Skin Deep - The Stranglers (NL, Epic EPCA 4738, 1984)
4. Advice For The Young At Heart - Tears For Fears (Duitsland, Fontana 876 894-7, 1990)
5. Living In Another World - Talk Talk (EEG, EMI 1A 006-20 1086 7, 1986)
6. Deeper Shade Of Soul - Urban Dance Squad (Duitsland, Ariola 112.714, 1989)
7. Inside - Stiltskin (UK, White Water LEV 1, 1994)
8. Please Don't Make Me Cry - UB40 (Duitsland, Virgin 105 895, 1983)
9. Nellie The Elephant - Toy Dolls (UK, Volume VOL 11, 1984)
10. Ain't My Beating Heart - Ten Sharp (NL, Columbia 656935 7, 1991)
11. My Ever Changing Moods - The Style Council (NL, Polydor 817 450-7, 1984)
12. Incredibly Red - Esther Tuely (Duitsland, RCA PB 44973, 1991)
Ik zal voor de nummer twaalf toch even een tabpagina moeten openen. Mijn herinnering zegt dat Esther bij een damesgroepje heeft gezeten. Centerfold wellicht? Euh nee... de Novo Band en samen met haar broers. Ah, Laura Fygi zat bij Centerfold! Ik weet bij God niet wat er met het plaatje van Esther Tuely is gebeurd, maar het ding zit onder de krassen en is nauwelijks tot niet te draaien. Erg jammer, want in mijn herinnering is het een erg fijn nummer en dat mag ik eveneens concluderen als ik het vinyl poog te draaien. Hier moet ik dus hoognodig een 'upgrade' van hebben. Na samenstelling van de top twaalf moet ik als de weerga een foto maken en meteen beginnen aan het bericht. Dat is dan weer te wijten aan 'My ever changing moods'. De top twaalf zou over een uur er heel anders kunnen uit zien. In 1991 geniet ik vooral van muziek uit vervlogen tijden en ben ik alleen als luisteraar consument van de actuele popmuziek. Toch glipt wel eens een plaatje middels de uitverkoopbak binnen en heb ik inmiddels een fraaie verzameling opgebouwd van dit jaar. Daar heb ik afgelopen zomer al eens een show van gemaakt. 'You' is dé hit van de zomer van 1991. Natuurlijk zijn er andere platen, maar geen die zo feilloos past in iedere situatie als 'You'. Het is niet zomaar radiovriendelijk. Als de radio nog niet was uitgevonden, had men het wel gedaan voor dit plaatje. 'Ain't My Beating Heart' is de opvolger en komt niet zo hoog op dit hitladder als 'You'. Je hoort hem dan ook weinig op de radio in 1991 en als het gebeurt dan leg ik mijn werkzaamheden even stil. Gisteren ben ik opnieuw op de fiets gestapt voor de 'Monstertocht' en bij de nummer 9 ben ik al op de terugweg vanuit Mossley. Ik loop op zaterdagmiddag door het centrum van York en koop bij een 'charity shop' 'Yellow Submarine' van Pinky & Perky en deze van Toy Dolls. 'Overplayed'? Jazeker! Maar het blijft op ene of andere manier altijd weer leuk om te horen. Van UB40 heb ik met name de afgelopen vijf jaar een flinke verzameling opgebouwd. Om daar een favoriet uit te kiezen is lastig. Ik neig eerst naar 'King', de dubbele a-kant van de originele 'Food For Thought', maar dat nummer leer ik pas decennia later kennen. 'Please Don't Make Me Cry' neemt me terug naar de jaren tachtig en krijgt de voorkeur. Er heerst een lichte paniek in Mossley als ik op een zaterdagmorgen na herhaaldelijk kloppen op de deur niet op het appel verschijn. Het is 1998 en dus jaren voordat mobiele telefonie een alledaags ding wordt. Ik word op hetzelfde tijdstip wakker naast een meisje. Ik heb niet de indruk dat er heel veel is gebeurd in de afgelopen nacht, hoewel dat wel de reden moet zijn geweest van de uitnodiging. Ik kruip voorzichtig uit bed en kleed me nog voorzichtiger aan. Ze heeft helemaal niet gemerkt dat ik de deur uit ben gegaan. Nogmaals: De vonken zullen er wel niet van zijn afgesprongen, maar toch ben ik nu even niet in de stemming om terug te gaan naar Mossley. Ik stap op de trein en ga naar Manchester voor plaatjes en ontnuchtering. Daar vind ik 'Inside' van Stiltskin dat synoniem komt te staan aan de 'one night stand'. Ik vraag me zelfs af of ik überhaupt 'inside' ben geweest.
Natuurlijk, in 1998 is de mobiele telefoon al flink in opmars. Ik zal in de zomer van 2000 mijn eerste mobieltje krijgen van huisbaas Harrie. Zo heeft ook iedereen in 2007 beschikking tot internet thuis. Behalve ondergetekende. Die zal pas in 2012 met een dongel beginnen en in 2013 de overstap maken naar glasvezel. Ik jaag op Ray Barretto's origineel van 'A Deeper Shade Of Soul' en kan deze voor een zeer fraaie prijs krijgen. De Nederlandse persing met fotohoes. De verkoopster blieft echter antwoord binnen 48 uur en dat schiet niet op als je voor je internet in De Buze moet zijn. Ik wens haar niet bepaald het allerbeste toe en zeg dat ze mag stikken in de plaat. Daar heb ik nog altijd spijt van! Tot die tijd doen we het maar met de cover van Urban Dance Squad. Een plaatje dat in 2009 ternauwernood het 'kiwisap-incident' heeft overleefd. De hoes is erg beschadigd, maar het vinyl draait naar omstandigheden redelijk goed. Het moet de zomer van 2004 zijn geweest. Ik ben een beetje verveeld van het muziekaanbod op Radio 2 en ga midden in de nacht op zoek naar een alternatief. Plots hoor ik 'Living In Another World' van Talk Talk en maak ik kennis met een stem die me meteen bevalt. Het is Hugo Van Krieken die op dit tijdstip 'Over De Schutting' presenteert. Ik zal de daaropvolgende jaren een trouw luisteraar worden van zijn show, zeker op momenten dat ik nog werkloos ben. Ook zal het een traditie worden om gast te zijn in zijn rubriek 'Laat Horen'. Tijdens zijn vakantie in de zomer van 2009 komt hij zeer plotseling te overlijden en daarmee sterft voor mij ook een beetje de radio. Met name 'Afterglow' probeer ik als eerbetoon te houden voor Van Krieken, met name door zéér diverse en eigenzinnige muziek uit te kiezen. Zo breed als Hugo zal het echter nooit worden. Als mijn broer naar Denemarken verhuist, neem ik een tas met cd-singles van hem over. Daar zit ook Tears For Fears tussen en het is vooral sinds dat ik het op vinyl heb dat de liefde is gaan groeien voor het nummer. Om terug te komen op The Style Council, Tears For Fears zou inmiddels een paar plaatsen lager hebben gestaan, maar ik ben dan ook al een uurtje bezig met deze rubriek...
'Oh no, not the Hugh Cornwell story again'. Sorry mensen, het blijft mijn 'claim to fame'. Hoeveel dj's zijn er die van Hugh Cornwell de opdracht hebben gekregen om te stoppen met draaien? Hugh wil zijn publiek opwarmen met new age-klanken en de technicus probeert me zelfs even de cd te laten draaien. Neuh... ik ben er voor het spaarzame publiek op deze zondagmiddag en die willen gewoon lekkere eigenwijze seventies-muziek horen van de 'local hero'. Ik moet bekennen dat ik hem nog niet eens zo snel heb herkend als een oudere man op me afstapt en vraagt of ik meteen kan stoppen met draaien. Wanneer gaat het dan beginnen? Over een half uur? Nee, dan stop ik niet. Even later zie ik dezelfde man op het podium. Overigens kunnen we de muziek splitsen en heeft de zaal new age-muziek en de barruimte mijn plaatjes. 'Skin Deep' is overigens al jaren een favoriet welke lang op mijn verlanglijstje heeft gestaan, dus daar doet de Hugh Cornwell-ervaring niets van af. Opeens mag ik terug naar het voorjaar van 1989. Ik noem mezelf nog geen platenverzamelaar als ik bij Looper drie singles koop voor een gulden per stuk. Eentje van Bee Gees ('Angela') en deze van Supertramp. Voor de derde schaam ik me een beetje. Het is 'Hot Hot Hot' van Buster Poindexter dat in 1987 eerst gigantisch is geflopt. Een paar weken na mijn aanschaf viert Jeroen Van Inkel zijn verjaardag op de radio en draait 'Hot Hot Hot' in de uitzending. De tijd dat Veronica nog invloed heeft op de Top 40 want het nummer wordt alsnog een top tien-hit. Supertramp is pas recent weer een hit geworden in huize Louwsma. Ik draai het eens in 'The Vinyl Countdown' en verbaas me erover hoe lekker deze plaat nog altijd klinkt. En omdat ik me zo vrij als een huismusje voel, past het wel in mijn muzikale dieet.
In de muziekgeschiedenis kun je iedere dag leren. Ik weet dat Ivo Watts-Russell een voorliefde heeft voor vergeten artiesten uit de jaren zestig. Zo heeft This Mortal Coil in 1984 een hit met het Tim Buckley-nummer 'Song To The Siren' en zie ik nu opeens dat de b-kant van 'You And Your Sister' eentje is van Syd Barrett. Van de a-kant weet ik pas sinds twee weken dat het een cover is. Chris Bell neemt het origineel in 1971 op en speelt mee op het eerste album van Big Star, de groep van voormalige Box Tops-zanger Alex Chilton. Een verkeersongeval wordt hem noodlottig en hij heeft dan pas de leeftijd bereikt van... 27 jaar. Kim Deal en Tanya Donelly volgen het origineel vrij nauwkeurig maar de combinatie van deze twee stemmen is goed voor lagen kippenvel bij mij.
Het lijkt erop alsof de Week Spot van morgen opnieuw een 'opgewarmde prak' wordt als afgelopen week, ofwel: Een artiest die we al eerder als Week Spot hebben gehad. Ik ontkom er ditmaal echt niet aan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten