Wat deed ik ook alweer een jaar geleden? Omdat Soul-xotica meer dan alleen een praatpaal is, maar ook een soort van dagboek geef ik hierbij mezelf antwoord als het eens nodig mocht zijn. Gisteren (donderdag) heb je in Steenwijk bezorgd en vandaag in Meppel. Nadat het gisteren heeft gestormd, is het vandaag opnieuw erg fris aan bepaalde lichaamsdelen hoewel het zonnetje vanaf tien uur present is geweest. Kijk, dit zijn net weer de details die ik over een paar jaar bij 'Rondom 20' zomaar nodig kan hebben? Ik heb gisteren 52 singles afgerekend bij Mark en heb een uur geleden nog getwijfeld om nog twee toe te voegen. 54 maakt 9 afleverringen van 6 singles? O nee, laat maar gaan! Ik red me wel met afleveringen van zes of zeven singles per keer. Omdat hij ze nog op de post moet doen en rekening houdend met de omstandigheden zou ik al erg gelukkig moeten zijn als ze voor volgend weekend binnen zijn. Het lijkt erop alsof de singles helemaal voor februari gaan tellen. Terug naar de platen die al jaren in huis staan. Een zeer fijne bak met jaren vijftig en zestig waar het nog flink lastig is om een lijstje te maken. De zesde jaren zestig-bak staat centraal in deze aflevering.
In de huidige opstelling zit Trea Dobbs in de overgang van de vijfde naar de zesde bak. De laatste twee van de voorgaande bak zijn twee persingen van 'Parel Van De Zuidzee'. Eentje wordt toegeschreven aan Trea Van Der Schoot (haar eigenlijke naam) en de andere aan Trea Dobbs. Ze trapt de zesde bak af met drie singles als Trea Dobbs. 'Ik Vraag 'T Aan De Sterren' is de eerste in deze bak. De plaat eindigt eveneens in de moerstaal, ook al geloof ik dat Will Ferdy uit Vlaanderen komt. 'De Stervende' besluit deze bak boordevol pareltjes. Artiesten en groepen met meer dan drie singles in deze bak zijn: Trea Dobbs (3), Fats Domino (11), Donovan (13), Jacques Dutronc (3), Bob Dylan (3), Easybeats (4), Duane Eddy (3), Ekseption (3), Equals (7), Betty Everett (4), Everly Brothers (7), Georgie Fame & The Blue Flames (3), Chris Farlowe (4) en Jose Feliciano (5). Je zou in het rijtje ook The Doors verwachten maar hiervan ontbreekt al jaren de Vogue-persing van 'Light My Fire' welke ik ooit heb gehad. Omdat het in 1991 opnieuw in de Top 40 heeft gestaan, staat deze heruitgave in de jaren tachtig en negentig. Maar goed, er ontbreken meer platen op het appel. Waar is in hemelsnaam 'Celestial Empire' van Dragonfly gebleven?
1. This Wheel's On Fire - Julie Driscoll, Brian Auger & The Trinity (Duitsland, Polydor 59 186, 1968)
2. Morning Dew - Episode Six (NL, Pye 7N 17330, 1967)
3. A Way Of Life - The Family Dogg (NL, Green Light GLS 414, 1969)
4. C'est Pas Prudent - Alice Dona (Frankrijk, Pathé EG 655, 1963)
5. Friday On My Mind - The Easybeats (NL, United Aritst UA 25.471, 1966)
6. Kites - Simon Dupree & The Big Sound (UK, Parlophone R 5646, 1967)
7. Natural Born Lover - Fats Domino (NL, Imperial AI 129, 1961)
8. Wishful Sinful - The Doors (NL, Elektra EKS 45656, 1969)
9. You've Lost That Lovin' Feelin' - Trea Dobbs (NL, Decca, 1965)
10. Hurdy Gurdy Man - Donovan (NL, Epic 5-10345, 1968)
11. I Get So Excited - The Equals (NL, President PTF 180, 1968)
12. The Name Game - Shirley Ellis (NL, Kapp CG 230, 1965)
Ik moet benadrukken dat de singles uit de 'algemene' zesde jaren zestig-bak komen en niet uit de Blauwe Bak. Er staan echter twee singles in deze top twaalf die beide een verleden in de Blauwe Bak hebben. De eerste is ook meteen de hekkensluiter. Ik leer 'The Name Game' aanvankelijk kennen in 2008 middels een 'mash-up' en als ik in de zomer van 2012 tot over mijn oren in de uptempo dansers zit, is zo'n Nederlandse persing van 'The Name Game' opeens erg aantrekkelijk. Ik weet niet meer precies te herinneren hoeveel hij heeft gekost, maar wel dat het een 'dure' single is geweest. Met name in de eerste jaren heb ik veel plezier met de plaat in de Blauwe Bak, maar op een gegeven ogenblik doet het niet meer mee. En zo staat de plaat nu in de jaren zestig-bak waar ik het eigenlijk in de Ere-Blauwe Bak moest zetten met nog een paar andere titels. Heeft The Equals ooit in de Blauwe Bak gestaan? Het zou zomaar kunnen. 'I Get So Excited' is een plaatje waar ik altijd goede luim van krijg en dat zijn diensten heeft bewezen bij kroegoptredens. In 1995 koop ik de eerste 'Hurdy Gurdy Man'. Een Duitse persing welke flink uit het lood is geslagen. Sinds een paar jaar staat deze Nederlandse persing ervoor in de plek. Afgelopen dinsdag heb ik in 'Tuesday Night Music Club' veel Phil Spector-producties gedraaid in het eerste uur waaronder The Righteous' Brothers' uitvoering van 'You've Lost That Lovin' Feelin'. Daarbij moet ik bekennen dat mijn voorkeur uitgaat naar de versie van Trea Dobbs. Als ik me niet vergis is het arrangement geschoeid op de uitvoering van Cilla Black, maar dan zonder een stem welke tegen de pijngrens zit. 'Light My Fire' ontbreekt in de jaren zestig-bak (hoewel Jose Feliciano's uitvoering een eind verderop staat) en dan blijven er twee singles over voor The Doors in de jaren zestig. Beide nummers zijn afkomstig van 'The Soft Parade', het album waarop de overige leden de leiding overnemen van Jim Morrison en de laatste min of meer een instrument wordt. 'Touch Me' en 'Wishful Sinful' komen beide uit de pen van gitarist Robbie Krieger. In geval van het laatste is Jimbo te horen als een soort 'crooner' en deze rol past hem eigenlijk best wel! Ook een van de weinige nummers waarop The Doors gebruik maakt van een orkest. Fats Domino heb ik in 2016 gekocht bij de kringloop in Dwingeloo. Het is bijna een jaar geleden dat ik daar voor het laatst ben geweest, een paar weken vóór de corona, en ik zou dolgraag weer eens willen kijken. Helaas... daar zal ik nog een tijdje op moeten wachten. Tot die tijd moet ik maar boodschapjes doen op Ebay, Marktplaats en Discogs. Ik heb een zwak voor oude Fats Domino-singles maar in geval van 'Natural Born Lover' is het een uiterst aangename verrassing als ik de plaat draai.
Simon Dupree & The Big Sound. Een naam welke ik aanvankelijk ken uit het 'Hitdossier' dankzij een Tipparade-notering uit 1968. Dan kom ik de naam opeens tegen in een verhaaltje over Gentle Giant. Ik hoor 'Kites' voor het eerst middels een prachtige dubbelelpee met (Engelse) hits uit 1967. Ik woon dan net een paar maanden in Mossley. De single tref ik uiteindelijk op 11-11-11 (11 november 2011) bij Minstrel in Zwolle voor de dievenprijs van drie euro. Mijn exemplaar van 'Friday On My Mind' is hard aan vervanging toe. Deze heb ik in 1992 in VG+ gekocht en zit na 28 jaar en veel kroeg- en cluboptredens tussen Fair en Poor. De verhuispremie van 2016 maakt niet alleen dat ik veel platen koop maar tevens ook een paar die al een tijdje op mijn verlanglijst staan. Het is omstreeks 2013 dat ik kennis maak met de muziek die populair is bij de Franse Mods en 'C'est Pas Prudent' van Alice Dona is één van de eerste nummers dat meteen een plekje in mijn hart verovert. De plaat staat wel een tijdje in de reserve-Blauwe Bak, maar ik moet uiteindelijk erkennen dat het méér pop is dan dat het geschikt is voor de soul-show. Ook weer een beetje oneerbiedig voor een plaat welke, evenals Shirley Ellis, aanzienlijk meer heeft gekost dan menig andere single in deze bak.
Later als ik groot ben en een radioshow heb, dan...? In 1991 stel ik me zoiets voor en draai dan in gedachten 'Way Of Life' van The Family Dogg. Een plaatje dat, volgens mij, geknipt is voor de radio. Ruim 22 jaar later start ik met 'The Vinyl Countdown' op Wolfman Radio en kan ik de daad eindelijk bij het woord voegen. Nog steeds geeft het een speciaal gevoel als ik een show doe en deze plaat draai en ik hoop dat dit nooit gaat verdwijnen. De dag voor mijn '20092009' maak ik kennis met de platenverzameling van een overleden vriend van de uitbater van De Gouden Kikker. Als ik de naam op hoesje lees, val ik stil. Ik ken de man uit de horeca van Steenwijk maar heb nooit geweten dat hij nóg fanatieker was in het platen verzamelen dan mezelf. Hij weet precies de waarde van zeldzame Nederlandse singles, maar ook in 1967 heeft hij al een uitmuntende muzieksmaak. Neem nou deze van Episode Six. Inclusief het stickertje van Goutier is dit een herinnering uit de tijd dat hij nog jong is. Intussen is de plaat evenveel waard geworden als menig Nederlandstalige single uit zijn verzameling. Voor de fotograaf is Roger Glover de bofkont die zijn hand mag leggen op de blote rug van Sheila Carter. De twee mannen achter hem zijn blijkbaar jaloers. 'Morning Dew' smaakt me in alle variaties, maar Episode Six maakt het mogelijk nog grimmiger. Roger Glover zal uiteindelijk toetreden tot Deep Purple en dat maakt deze single gewild onder verzamelaars.
Op nummer 1 staat echter de hit van Julie Driscoll met Brian Auger en The Trinity. Ik heb de single ooit al eens gekocht als de Duitse Polydor-heruitgave van omstreeks 1981. Het hoesje heb ik wel in de bak staan, maar de single is ernstig zoek. Er staat me ook iets van bij dat die eens per ongeluk door midden is gegaan. Met deze fraaie Duitse persing kan ik weer jaren vooruit. Qua mellotron en 'phasing' wordt het niet beter dan dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten