'Een vlinderstuur maakt nog geen trekking fiets', zie ik voorbij komen op Google als ik op zoek ben naar een afbeelding van een vlinderstuur. Op en neer van Steenwijk naar Manchester op de fiets maakt nog geen gezonde activiteit, zou van toepassing kunnen zijn op de 'Monstertocht'. Van alle fietstochten die ik heb gemaakt, is dit wellicht de meest bizarre. Het ontstaat na een avondje kroeg en tijdens een verkwikkend fietstochtje. Ik heb even het idee om mijn oud en nieuw in Engeland door te brengen, maar geldperikelen gooit roet in het eten. Dan besluit ik zomaar opeens dat ik mijn eerste alcoholische versnapering van 2001 wil nuttigen in de Tollemache Arms in Mossley en dat ik daar op de fiets naartoe wil. Ik maak dan geregeld gebruik van de fiets van de huisbaas, maar het is duidelijk dat ik dit karretje zijn beste tijd heeft gehad. Om zoiets voor elkaar te krijgen, zal ik eerst een andere fiets moeten hebben. Dan heb ik opnieuw een paar dagen gewerkt in de kunstmest en is het van belang om het geld zo snel mogelijk op te maken voordat de sociale dienst het ontdekt. Ik vind de fiets bij een dealer in Steenwijk en betaal 650 gulden voor het groene ros mét vlinderstuur. Een accessoire waaraan ik veel plezier zal beleven de komende weken. Volgens de pizzabakker uit Alkmaar zijn dromen bedrog, maar ik ga aan de start van 2001 een droom waar maken.
Soul-xotica heeft in maart de tiende verjaardag gevierd en 'Rondom 10' is daarvan het laatste aandenken. Dat betekent dat de elfde verjaardag met rasse schreden nadert en dat ik tien jaar geleden dus ook al berichten schreef. Ik heb toen erg uitgebreid geschreven over de 'Monstertocht'. Ik kan me wonderwel heel veel details herinneren in 2011 en de tocht voelt zó speciaal aan dat ik kost wat het kost de fiets in ere wil herstellen. Het stalen ros heeft dan zijn beste tijd al lang gehad, maar de 'Monstertocht' brengt sentimentele redenen teweeg om toch een restauratie te plannen. De verhalen zijn té uitvoerig en ik kan op een bepaald moment zien dat de lezers beginnen af te haken. Ikzelf ben op een bepaald moment wel klaar met de verhalen. De 'Monstertocht' verliest steeds meer van de waarde die het zo lang heeft gehad en als ik weer thuis ben in de berichten, ben ik wel klaar om het boek te sluiten. Als me dan wordt afgeraden om de fiets te herstellen, gaat het vlot: De fiets gaat in juni 2011 bij het oud ijzer en in de zomer koop ik weer een andere fiets. Nu het dan twintig jaar is geleden vind ik het wel weer lollig. De 'Monstertocht' voelt anno 2021 als een droom uit een vorig leven en kan nu ook met meer afstand kijken naar de bestuurder van de fiets. Dat is de reden waarom ik het avontuur nog eenmaal uit de mottenballen ga halen.
Het zal echter niet zo uitgebreid worden als in 2011. Wat me altijd nog het meest verbaast, is hoe weinig voorbereiding ik heb getroffen. Ik heb de tocht dan vooral ook op karakter volbracht want de voorbereiding is minimaal. Ik fiets op een vrijdagavond naar mijn ouderlijk huis. Vanwege het winterse weer gaat de fiets de volgende dag op de Twinnyload. Verder zijn het vooral ritjes in de omgeving van Steenwijk. Ik denk dat ik in die tijd niet verder dan De Blesse ben gekomen. Ik ben reeds een paar maanden ervoor gestopt met de drankjes en drink uitsluitend maltbier. Het eerste drankje zal ik nuttigen in Mossley en God mag weten hoe lang dat nog gaat duren. Ik reken erop dat het ergens in maart of april plaats zal hebben. Ik woon op dat moment in Tuk en op twee minuten lopen naar De Karre. Vaak tien minuten terug, maar dan heb ik gedronken. De zaterdagen mag ik daar plaatjes draaien en heb al een beetje een residentie opgeëist. Op zondagavond ga ik dan voor de gezelligheid naar het café.
Het is al behoorlijk laat op deze zondagavond, maar de bardame maakt nog geen aanstalten om de boel dicht te gooien. Ik zit aan de bar met een motorrijder die honderduit vertelt over zijn avonturen onderweg op het scheurijzer. Hij vertelt over de 'roadtrip' door Engeland die hij heeft gemaakt. Dan vertel ik voor het eerst in het openbaar over het plan dat ik sinds een paar weken heb: Op de fiets vanuit Tuk naar Manchester en weer terug. De reacties van de motorrijder en de bardame zijn zo aanmoedigend dat ik ter plekke besluit dat ik die week ga fietsen. Ik overdenk dat de maandagmiddag nog even als ik een stukje over De Kamp fiets. Het besluit komt vast te staan. Harrie, mijn huisbaas, krijgt als eerste het bericht te horen. Als ik dit schrijf is het qua datum 25 januari en dan viert hij nu zijn 71e verjaardag. Ook moet ik even 'iets' regelen met Harrie. Mijn formulier moet op tijd naar de sociale dienst en ik laat hem zien wat hij moet invullen en leer hem de kunst van mijn handtekening. Als dat is gedaan, kan de voorbereiding beginnen. Vriend Kees in Spijkenisse bellen met de mededeling dat ik morgenavond bij hem ben. Hij weet wel beter en waarschuwt me dat ik het vooral niet moet onderschatten. Dan pak ik mijn tassen en dat wordt flink proppen. Ik ga vroeg slapen en ben zéér vroeg in de ochtend wakker. Na koffie en een ontbijtje fiets ik Tuk uit met en met als eindbestemming Mossley in het vizier. Als het licht wordt ben ik inmiddels Blokzijl, Vollenhove, Ens en Kampen gepasseerd en ben ik op de rondweg van Dronten.. Al een flink eind van huis maar de reis is nog maar net begonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten