Een kleine misvatting. Anders kan ik het niet noemen. Hoewel ik sinds een paar maanden op maandag vrij ben en op dinsdag hoor te werken, is het de laatste weken dermate rustig dat de chef het vaak niet nodig vindt dat ik helemaal naar Meppel kom fietsen. Vandaag verwacht ik niet anders, maar... om daar nu de nacht anders voor in te richten? Ik lig uiteindelijk nog niet zo lang in mijn nest als de telefoon gaat. Er is ziekte in Meppel en hierdoor moet ik een PostNL-wijk lopen. Chips... daar heb ik niet op gerekend. Ik heb van 'Tuesday Night Music Club' de rubrieken klaar, maar moet nog altijd een half uurtje aan (nieuwe) muziek bijeen harken. Voor de tocht naar Meppel een paar nummers toegevoegd en uit het werk meteen aan de slag. Het is vooral een show met 'gouwe ouwen' geworden buiten de nieuwe nummers die ik al had klaar gezet. Ik moet het nog uploaden maar ook qua presentatie is het niet de sterkste show. Na een welverdiend hazenslaapje ben ik nu weer de oude en kan nu uit de doeken doen welke 'opgewarmde prak' ik voor jullie in petto heb. De kersverse Week Spot is 'I Can't Do My Thing' van Barbara Acklin uit 1970.
'The day after' en 'the day before' komen deze week heel mooi samen. Ik zoek het Week Spot-bericht op van Barbara Acklin en zie dat ik dat heb geschreven op 4 september 2012. In het bericht schrijf ik dat ik een dag eerder bij de sociale werkvoorziening in Meppel ben begonnen in de post. Een dag later... Vandaag is het 'the day before' want ik moet altijd nog officieel mijn terugkeer in de sociale werkvoorziening bevestigen met een krabbel op een contract, hoewel me is toegezegd dat ik met terugwerkende kracht vanaf 1 januari betaald krijg. Barbara Acklin slaat dus onbedoeld een brug tussen twee datums. Ik probeer altijd maximaal één Week Spot per artiest aan te houden, hoewel ik in 2012 aardig los ga met Barbara & Brenda. In geval van Acklin betekent dit dat 'Love Makes A Woman' in 2013 niet de Week Spot kan worden en hetzelfde met 'Give Me Some Of Your Sweet Love'.
Mijn radio-collega Lee en ik hebben al jaren een virtueel gevecht om wie de beste van de soulvolle Barbara's is. Lee vertegenwoordigt daarbij Acklin terwijl ik blijf volhouden dat Lewis de beste is. Eerlijkheidshalve moet ik erkennen dat Acklin de beste van de twee is, maar voor de bühne zijn Lee en ik nog lang niet uitgevochten. Niet dat Barbara Lewis iets verkeerd kan doen bij mij, maar Acklin heeft zich met meerdere stromingen bezig gehouden en dat is iets dat ik doorgaans erg waardeer bij een artiest. Ze heeft haar klassieke Brunswick-periode met de hits, vervolgens de hoogstaande album-producties van de vroege jaren zeventig en tot slot een comeback op het Capitol-label. Bij Lewis is het na de jaren zestig wel bekeken. Op 4 september 2012 duik ik al even de geschiedenis in van Barbara Acklin en vind het zinloos om het nog eens opnieuw te schrijven. Het is een erg leuk bericht dus de moeite van het terugbladeren waard! Ik heb het dan over de komende optredens en dat is het volgende weekend. Op vrijdagavond draai ik in De Buze en zondag in 'T Pandje ter afsluiting van 'Kopje Cultuur'. Ik moet dat laatste optreden bekopen met spit en moet me een week na indiensttreding al ziek melden terwijl ik vrijwel nóóit ziek ben.
De hitsingles zijn opgedroogd in 1970 maar Acklin is niet minder actief in de opnamestudio. Nog altijd in samenwerking met Eugene Record welke binnen een jaar zal doorbreken met zijn groepje: The Chi-Lites. Nu ik de albumtitel wil opzoeken, zie ik dat het in 1971 wel als single is uitgebracht. De reden dat ik voor de heruitgave ben gegaan is enerzijds 'Piped Muzak No. 9' van Oh! Po-Lo en vast ook omdat de Amerikaanse Brunswick op styreen is. 'I Did It' is het vierde album voor Acklin. De Week Spot doet helemaal niets in Amerika op de Billboard of de R&B en evenmin in Canada of Engeland of Nederland. Dat is toch best een beetje merkwaardig want het is 'catchy' genoeg met de funky hook en de mierzoete strijkers die zo uit de studio van Mike Terry in Detroit zouden kunnen komen. .
Tot slot kan ik nog mededelen dat we het ontzettend druk gaan krijgen met de 'Singles round-ups' in de komende weken. Buiten de 52 singles van Mark wacht ik nog op acht andere singles (de singles-box inbegrepen) en heb ik gisteren twee Discogs-orders afgewikkeld. De Italiaanse dealer staat niet bekend om snel verzenden en dat kan dus even duren. De Nederlander is altijd sneller dan het licht en hopelijk levert dat vrijdag of zaterdag nog een 'Singles round-up' op voor januari! Morgen besluit ik de maand januari 1996 in 'Het zilveren goud'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten