Nu het 'Week Spot kwartet' van de afgelopen week en dan zit ik daarmee ook weer op schema. Komt het allemaal zo nauw? Ja, het moet precies en anders zou ik het niet doen. Bovendien heb ik eens een hele nacht gespendeerd aan het bewerken van de foto's en die wil ik niet zomaar verloren laten gaan. Vandaar dat ik de 'Week Spot kwartetten' van de afgelopen twee weken ook niet heb gecombineerd. Omdat ik mijn bed van boven kan horen roepen, ga ik deze kort houden en nu meteen beginnen.
2012: Just Ain't No Love-Barbara Acklin
Ik heb gisteravond Barbara Acklin gedraaid, maar toen 'You Give Him Everyting But I Give Him Love' als 'antwoord' op 'Woman To Woman' van Shirley Brown. 'Just Ain't No Love' is zó prominent aanwezig geweest in mijn shows de afgelopen jaren dat de single flink in geluidskwaliteit is achteruit gegaan. Hij is al niet perfect als ik hem koop en ook Brunswick-styreen kan berucht zijn. Toch is het iedere keer een feestje als ik de plaat op zet en moest ik misschien nog eens gaan rondkijken voor een beter exemplaar. Maar dan opnieuw... ik ben er zó aan gewend geraakt...
2013: You Didn't Say A Word-Yvonne Baker
Nog zo'n plaatje dat ik duizenden keren heb gedraaid en wellicht nog evenveel ga draaien. Een klassieker waar ik nóóit genoeg van krijg. Ik sta daarin overigens niet alleen: Het is de meest aangevraagde plaat tijdens hedendaagse Northern Soul-feesten. De Bond-tune voor een film die ze nog moeten maken en één van de eerste solo-singles van Baker welke eerder de leadzangeres is geweest van The Sensations van 'Let Me In'.
2014: My Conscience-The Lovelites
En deze heb ik al een hele tijd niet meer gedraaid en daar schaam ik me voor. Zelfs in de hedendaagse 'trend' van sweet soul, seventies en midtempo past deze van The Lovelites als gegoten. In de grote Northern Soul-wereld is de plaat sinds een paar jaar aan een opmars begonnen en een fraai exemplaar doet inmiddels flink geld. Toch is een fraai exemplaar even zeldzaam als een zuurstokroze Bugatti, de meeste singles hebben dezelfde 'tik' en flink wat 'styrene distortion'. Ik heb het nog redelijk goed getroffen met mijn exemplaar. Het hoeft dan niet voor de hoofdprijs te gaan, maar ik ben een gelukkig mens.
2015: Happy-Velvet Hammer
Net als The Lovelites al een tijdje niet meer gedraaid en eigenlijk is dat vanwege het 'pijnpunt' dat ik vorig jaar in het bericht heb aangehaald: De 'heiligverklaring' door de Northern Soul-snobs. Ik vind 'Happy' nog altijd een prettig jaren zeventig-deuntje, maar ook niet meer dan dat. Vandaar dat ik me ook gelukkig stel met een hele foute bootleg als deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten