Voor de derde achtereenvolgende vrijdag stap ik 's middags op de bus van Uffelte naar Meppel. Twee weken geleden was dit omdat ik 's avonds naar Friesland ging en de volgende dag niet in het donker terug wilde fietsen. Een week geleden vanwege de bedrijfs-barbecue. Mijn collega uit Diever had een lift naar huis beloofd. Vandaag is er geen barbecue en ik hoef niet naar Friesland en nog steeds stap ik in de bus. Panne met de fiets? Nee, niets van dat allen. Ik ben de afgelopen maanden een aantal keren bij Xenos geweest en heb steeds geen plek om voorraadmandjes mee te nemen. De mandjes transformeren in mijn huis tot singles-bakken en nu ook de jaren zestig uit de bakken is gegroeid, moest ik vandaag maar een stapel halen. Tot mijn teleurstelling is zwart momenteel niet aanwezig ('komen woensdag weer', alsof ik iedere dag met de bus naar Meppel ga...). Ik kies voor de 'time being' maar voor blauwgroen en wellicht geef ik de jaren tachtig deze kleur in de nabije toekomst. Het is ook drie weken geleden dat ik voor het laatst heb ge-Tafeld in Meppel en dat levert maar liefst zeventien singles op. Ik verwacht morgen nog eentje van Marktplaats met de post en ik kan in dit kader ook mooi The Trinikas meenemen. Negentien singles dus... Vandaag zeven en daarna twee afleveringen van elk zes met in de laatste The Trinikas en de Marktplaats-single. Zullen we meteen aanschuiven?
* The Christians- Forgotten Town (Duitsland, Island, 1987)
De plaatjes worden vandaag weer 'live' gedraaid tijdens het schrijven. Morgenavond (zaterdag) zal ik alle zeventien platen (of in ieder geval een ruime selectie) draaien in 'The Vinyl Countdown'. Jullie zijn uitgenodigd! Het is van 23.00 tot 01.00 uur. Na jaren alleen maar te hebben rondgekeken voor soul is het leuk om weer ouderwets te verzamelen. Proberen om bepaalde 'series' compleet te krijgen. Hoever zou ik nu zijn met The Christians? Ben ik klaar of ontbreken er nog één of twee? 'Forgotten Town' heb ik in ieder geval nog niet en ik moet de plaat draaien om te zien of ik hem kan herinneren. Het daagt wat in de verte, maar gelukkig kan ik alles van The Christians erg goed waarderen. Een fraaie aanwinst voor een enkele euro!
* Def Leppard- Have You Ever Needed Someone So Bad (Duitsland, Bludgeon Riffola, 1992)
Ja, deze móet ik kennen. Als Def Leppard in 1992 'Let's Get Rocked' uitbrengt, ben ik meteen 'fan' van het nummer. Henk Westbroek heeft in 'Vara's Vuurwerk' de primeur van de nieuwe langspeler en, volgens mij, heb ik die uitzending opgenomen op cassette. Toch weigert mijn geheugen een deuntje te hangen aan de titel. Laten we de grammofoon weer eens een slinger geven... Zoals de titel doet vermoeden is het meer 'ballad' dan 'Let's Get Rocked' en, ja, het is tamelijk 'fout'. Het refreintje doet mijn geheugen opfrissen. Ik kan bijna de smaak van een Marlboro-sigaret proeven. De 'good old times' van 'T Hokje. Niet dat dit nummer nu een knaller was in het clubhuis, maar een leuke aanvulling op de collectie. Hoe vaak kom je vinylsingles uit de jaren negentig tegen? Nou, vandaag zelfs enkele keren!
* Donald Fagen- I.G.Y. (België, Warner Bros., 1982)
Hoewel Fagen een eigenaardigheid heeft die ik mezelf heb afgeleerd, voel ik mezelf nog geregeld een beetje Donald Fagen. Een beetje 'shabby chic' aan de microfoon, vape in de rechterhand in plaats van een sigaret en een platenspeler met exotische jazz. De albumliefhebber zal het herkennen als de hoes van 'The Nightfly' van Donald Fagen en het is eveneens de hoes van 'I.G.Y.'. Tot zover ik kan nagaan zijn de scharen achterwege gebleven. Het label vermeldt 4 minuten en 56 seconden en dat staat volgens mij gelijk aan de elpee. Muzikaal is het gewoon Steely Dan. Niets geen toeval of een spontane uitbarsting, alles keurig uitgedacht en kloppend als de stelling van Pythagoras. Ik heb ooit iemand Steely Dan wiskunde in plaats van muziek horen noemen, maar soms is perfectie té mooi voor woorden. Dat is het geval voor mij met Steely Dan en dus ook met Fagen's solo-werk. Leuk om deze eens op single te hebben.
* Golden Earring- Sleepwalkin' (NL, Polydor, 1976)
Een luide 'YESSS!!!' weerklinkt in de zaak. Het is niet de eerste keer dat ik het woord heb uitgesproken. In de derde aflevering komen we nog een 'YESSS!!!' tegen. Dat is een single welke ik al heb maar die ik nu met fotohoes heb gekocht. In het geval van Golden Earring is de vreugde extra want deze plaat heeft jaren op mijn zoeklijst gestaan. Voor anderhalve euro heb ik dit knalnummer in een zeer fraaie staat met fotohoes. Ik zie Earring-singles geregeld voor meer weggaan.
* Los Bravos- Black Is Black (US, London Great Hits, 1966, re: 197?)
Het uitermate bizarre verhaal van de Duitse Mike Kennedy die een Spaanse begeleidingsgroep treft. Ze worden samengedreven, maar... Kennedy kent geen Spaans en de band kent geen Duits. Als klap op de vuurpijl kennen ze beide ook geen Engels. Vandaar dat de plaatjes van Los Bravos ook zo 'houterig' klinken, Kennedy gebruikt een fonetische uitspraak. Ik heb 'Black Is Black' tweemaal in de bakken: De originele Barclay uit 1966 en een Engelse heruitgave uit de midden jaren zeventig met 'I Don't Care' op de keerzijde. Deze koop ik eveneens voor de b-kant: 'Bring A Little Lovin' uit 1968. Hoewel... op deze Amerikaanse persing is het zelfs 'Loving'. Geschreven door Harry Vanda en George Young van The Easybeats (en later Flash & The Pan). Een lekkere mod-stamper en klinkt heerlijk in mono. Het verschijningsjaar van deze single met het gouden label is niet te achterhalen. Er is ook eentje met het 'sunrise'-label en die is eveneens mono. In de jaren tachtig zijn beide kanten in stereo geperst. Leuke aanwinst, maar toch stiekem blijven zoeken naar de originele persing op vinyl, want het styreen is niet al te best.
* Madonna- Deeper And Deeper (Duitsland, Maverick, 1992)
In navolging van Def Leppard alweer een jaren negentig-single en niet de laatste uit deze vangst. Een anderhalve euro voor een puntgave Madonna met fotohoes is in mijn ogen sowieso een koopje. Het is uit de tijd dat Madonna erg ondeugend is en zo ziet ze er ook uit op het hoesje: Een ultra-lange sigaar in de mond. Niet aangestoken, dat dan weer wel. Natuurlijk herken ik die bij de eerste noten! Het is een tijd waarin ik niets van Madonna moet hebben, maar dat is inmiddels lang en breed rechtgezet. Ze zou immers ook nog 'Don't Cry For Me Argentina' en 'American Pie' doen, dus genoeg andere redenen om een hekel aan haar te hebben. De single is klokgaaf en ik prijs me een gelukkig mens.
* Matt Bianco- Get Out Of Your Lazy Bed (Duitsland, WEA, 1983)
Elpees hebben nooit 'mee gedaan' in mijn verzameling en toch zijn er momenten geweest dat ik het heb 'geprobeerd'. In 2003 bijvoorbeeld. Onder invloed van andere Buze-vrijwilligers ga ik ook regelmatig op jacht naar elpees en zo koop ik nog eens een partijtje in Leeuwarden. Veelal jaren tachtig-spul waaronder ook het hit-album van Matt Bianco. Een erg plezierige elpee hoewel ik de hits toch wel dé uitschieters vind. Tot op heden heb ik nog geen enkele Matt Bianco-single en stof zo nu en dan het album af voor 'The Vinyl Countdown'. Nu kan ik het ook gewoon van single draaien. 'Get Out Of Your Lazy Bed' is en blijft een fantastisch vrolijk nummer. Er bestaat trouwens ook een hele leuke ska-cover van, maar dat is wat anders. Hoeveel kost een glimlach? Vaak niet veel en daar reken ik de betaalde euro voor Matt Bianco dan ook maar toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten