Wikipedia is op zichzelf een prachtig medium, maar... het is geschreven door mensen zoals jij en ik. Hoewel Wikipedia wel om de nodige bronnen vraagt, worden deze maar al te vaak niet vermeldt en zo gaat nog wel eens een halve waarheid de wereld in dankzij Wikipedia. Ik heb her en der een paar fouten ontdekt en openbaar gemaakt. Wikipedia is verder erg 'voorzichtig'. Een artiesten-pagina mag bijvoorbeeld niet geschreven zijn door een medewerker van het management van de artiest, ofwel: Het mag geen reclame-boodschap worden. Evenmin worden fans getolereerd die hun idolen meer toedichten dan dat ze eigenlijk verdienen. De voorzichtigheid toont zich andermaal op de Wikipedia-pagina van Prince Buster: ' He was regarded as one of the most important figures in the history of ska and rocksteady'. Eén van de meest belangrijke figuren? Wie zijn die andere dan wel? Nee, Prince Buster is gewoon dé belangrijkste man in de geschiedenis van de ska, daarvoor hoef je geen superfan te zijn. De man inspireert zes jaar na zijn vroegtijdige 'pensioen' immers een leger aan jonge Engelse muzikanten. Natuurlijk zijn er andere ska- en rocksteady-artiesten, maar niemand verdient zoveel lof als Prince Buster en de muzikanten geven dat zelf eveneens toe. Prince Buster is donderdag van ons heengegaan en hem pik ik vanavond op in de 'Dodenrit'.
Ik hoor als kind Madness al zingen over 'The Prince', maar heb geen idee over wie ze het hebben. Het is rond 1990 als ik 'Dance Cleopatra Dance' op de radio hoor. Ik kan niet zeggen dat ik meteen gecharmeerd ben van dit nummer. Een paar jaar later vind ik de single 'Al Capone/One Step Beyond' zoals die in ons land in 1972 opnieuw is uitgegeven (naar aanleiding van het succes van 'Cleopatra'). Lange tijd weet ik niet meer te vertellen over Prince Buster totdat ik in 2012 deel ga uitmaken van Wolfman Radio. Onze radiobaas is Blue Beat-verzamelaar geweest. Ja, dat kan in de verleden tijd. Hij verzamelt geen Blue Beat meer, omdat... hij de collectie compleet heeft. Een complete collectie wil zeggen dat hij iedere plaat uit de catalogus heeft, zelfs degene waaraan niet te komen is. Hij koopt die laatsten van Prince Buster in eigen persoon. Wolfman kan hem dus een 'persoonlijke vriend' noemen, Buster's zoon kwam tot een paar jaar geleden ook nog regelmatig buurten in onze chatroom. In de afgelopen vier jaar is mijn kennis van Buster's werk sterk gegroeid.
Cecil Bustamente Campbell is de volledige naam. Zo wordt hij op 24 mei 1938 geboren in Orange Street in Kingston, Jamaica. Sinds 2001 draagt hij de eretitel 'OD' achter zijn naam vanwege zijn verdiensten voor de Jamaicaanse muziek. Hij dankt zijn tweede naam aan de linkse activist en premier William Alexander Clarke Bustamante. Als kind brengt Campbell de tijd door bij zijn grootmoeder in de binnenlanden van Jamaica. De Campbell's zijn erg gelovig en Cecil's eerste optredens staan in dienst van de Heer. Later keert hij terug naar Orange Street en als tiener treedt hij viermaal per week, naast school, op met Frankie Lymon's Sing And Dance Troupe. Dat gebeurt in de Jamaicaanse club The Glass Bucket. Hier zingt en speelt hij met anderen de grote rock'n'roll-hits uit het Amerika van de jaren vijftig. Nadat hij klaar is met school wijst de weg meteen naar de muziek. Campbell is een verwoed aanhanger van de 'sound system' van Tom The Great Sebastian. Deze draait de rhythm & blues-hits uit Amerika en zoiets ziet hij ook wel zitten. Hij ontmoet daarop Clement 'Coxsone' Dodd welke ook een 'sound system' bezit en Campbell doet allerhande klusjes voor Dodd. Op het laatst mag hij ook eens plaatjes uitzoeken en dan is het hek van de dam. Campbell's familie staat garant en een zakenman wil wel investeren. Campbell begint zodoende 'Voice Of The People', zijn eigen 'sound system'. Het is nog steeds in de jaren vijftig als Campbell op het idee komt om deel te nemen in een gastarbeiders-programma. Het houdt in dat hij een paar maanden agrarisch werk kan verrichten in Amerika en dat hij dit reisje vooral zal benutten om nieuwe rhythm & blues-platen te vinden. Op de dag van vertrek wordt het echter ingetrokken en Buster moet blijven waar die is. Het is een teleurstelling maar zijn volgende stap verandert de muziekgeschiedenis voorgoed. Hij besluit zélf de rhythm & blues-platen op te nemen die hij hoopte te vinden in Amerika.
Arkland 'Drumbago' Parks is een professionele drummer met contacten en met met hen verschijnt in 1961 de eerste plaat als Buster's Group: 'Little Honey'. Gedurende de jaren zestig doet Buster regelmatig nieuwe platen verschijnen, allemaal als Prince Buster al dan niet met All-Stars. 'Madness', 'One Step Beyond', 'The Ten Commandments' en 'Wash Wash' zijn allemaal toekomstige ska-klassiekers van de bovenste plank. In 1966 wil Hopeton Lewis 'Take It Easy' op de plaat zetten, maar Lyn Taitt vindt het niet 'werken' als ska-nummer. Bovendien zou Lewis' zang niet geschikt zijn voor ska. Het tempo wordt dus naar beneden gehaald en zo ontstaat de rocksteady. Prince Buster doet echter wel een ska-versie en ook de Engelse cover van Joyce Bond uit 1967 zal later een cult-status krijgen. In 1967 heeft Prince Buster al een naam opgebouwd in Engeland en doet daar een tournee. Een jaar later verschijnt in Engeland de verzamel-elpee 'FABulous!' en zal verscheidene malen opnieuw worden geperst. Het is essentieel voer voor de ska-dj.
Dankzij Muhammed Ali is Prince Buster sinds de midden jaren zestig een praktiserend Moslim en vooral in de vroege jaren zeventig breekt hem dat op. Hij kan zich niet vereenzelvigen met het Rastafari-geloof. In 1973 vestigt hij zich in Miami, Florida, en begint een maatschappij dat jukeboxen exploiteert. In 1979 is daar opeens het 2-Tone-label in het Engelse Coventry dat in de bres springt voor het nalatenschap van Prince Buster. Madness vervaardigt de singles 'The Prince' en 'One Step Beyond' en neemt haar naam van de Prince Buster-song (de b-kant van 'The Prince'). The Specials gebruikt 'Al Capone' voor 'Gangsters' en ook The Beat haalt haar inspiratie bij Prince Buster. 2-Tone is van 1979 tot en met 1981 een toverwoord in de Engelse hitparade en Prince Buster speelt daarbij een belangrijke rol, hoewel de man zich angstvallig verschuilt in deze periode. Pas in de late jaren tachtig gaat Buster weer optreden met The Skatalites en maakt in 1992 zijn eerste plaat in twintig jaar. Dankzij de 2-Tone en de wederopstanding van de ska is Prince Buster dan een legende geworden waarvoor hij de laatste twintig jaar weinig heeft hoeven doen. Hij blijft optreden tot ongeveer 2008. In 2009 heeft hij een beroerte waardoor hij niet meer kan lopen. Donderdag overlijdt Prince Buster in een ziekenhuis in Miami. Het is opnieuw het hart dat opspeelt. Cecil Bustamente Campbell is 78 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten