Vandaag maar weer een dubbele publicatie met straks een alternatief voor de 'hoesbui'. Een week geleden kwam Peter van singlehoesjes.nl op bezoek en hebben we twaalf singles geruild. Niet van 'Ik heb hier een single van een tientje, daar wil ik twee voor terug', maar gewoon single tegen single. Of eigenlijk gaat het helemaal niet op de weegschaal, maar ik denk dat we aardig quitte staan deze keer. Vandaag ga ik de laatste zes aan jullie presenteren. Voor de singles van woensdag ga ik later deze week met de billen bloot. Verder is een Blauwe Bak-single onderweg vanuit Engeland en denk ik erover na om een paar meer te bestellen in Oostenrijk. Niet slecht voor een maand van 'zuinig aan doen'?
* The Nice- Country Pie (NL, Philips, 1970)
Nu heb ik dan ook de 'Hitdossier'-collectie van The Nice bij elkaar en dat is in een relatief korte periode gebeurd. Het begint voor mij in 1991 met 'Brandenburger' uit 1968, een stuk dat Keith Emerson blijkbaar kan dromen in 1970. Tijdens een concert vindt Emerson eigenhandig de 'mashup' uit en combineert het klassieke stuk met de vocalen van een vrij recent Bob Dylan-nummer: 'Country Pie'. De single strandt in 1970 op een 39e plek en is daarmee de tweede en laatste Top 40-hit voor de groep. 'America' koop ik in januari en 'Hang On To A Dream' is ook slechts een paar jaar geleden. Weer een collectie afgesloten!
* Elvis Presley- Wooden Heart (Duitsland, RCA Victor, 1961)
,,Heb je die al?", vraagt Peter. Ja, eerlijkheidshalve heb ik deze van hem gekregen bij zijn bezoek aan Nijeveen in 2012, maar deze fotohoes oogt beter. Ik neem hem dus mee. De eerste keer dat ik de single koop is overigens op 18 juli 1990, de dag dat mijn oudste nichtje is geboren. Het vinyl heb ik nog niet gecontroleerd, maar deze mag sowieso de andere fotohoes vervangen.
* The Renegades- Cadillac (NL, Artone, 1965)
Peter heeft hem blijkbaar net met fotohoes gevonden en dus mag ik dit exemplaar hebben. Zonder fotohoes, maar wie weet? Tot die tijd doe ik het hiermee.
* Tammi Terrell- This Old Heart Of Mine (NL, Tamla-Motown, 1969)
In het noorden kom je dit weinig tegen bij kringloopwinkels, maar in de omgeving van Weesp lijkt dit veel voorkomend. En dan te bedenken dat Peter nimmer boven de vijf euro gaat met een single en ze meestal één tot twee euro per stuk kosten? Ik zou bijna op de fiets springen voor een tochtje langs de kringloopzaken! Zijn site heeft een prachtige collectie fotohoezen van onder andere Tamla-Motown en hij weet van mijn liefhebberij af. Zo krijg ik deze van Tammi Terrell in de identieke fotohoes. Het mist rechtsonder een hoekje (eruit geknipt) en er is iets geschreven op het hoesje, maar mij hoor je daarover niet klagen! Tammi doet in 1969 het tegenovergestelde van wat haar duet-partner, Marvin Gaye, doet. Motown heeft dan een stalen regel dat als een nummer eenmaal als single is uitgegeven, het vervolgens drie jaar lang niet als single mag verschijnen. Marvin smijt de tegel met deze wet aan gruzelementen door 'I Heard It Through The Grapevine' op de plaat te zetten. Het is een jaar eerder een hit geweest voor Gladys Knight & The Pips. Toch doet Marvin iets heel anders met 'Grapevine': Hij vertraagt het origineel en geeft het zo meer drama. Eigenlijk zijn beide platen niet met elkaar te vergelijken. Tammi Terrell houdt zich wel aan de regels want 'This Old Heart Of Mine' is in 1966 op single uitgebracht door The Isley Brothers (het wordt pas in 1968 een Europese hit). Zij versnelt 'This Old Heart Of Mine' juist en ik ben niet helemaal zeker of dit even goed werkt als bij 'Grapevine'. De b-kant biedt me desondanks soelaas: 'Come On And See Me Baby' is hoe ik mevrouw Terrell het liefste hoor. Ze staat inmiddels te pronken in de Blauwe Bak-koffer.
* Toots & The Maytals- Daddy's Home (NL, Blue Mountain, 1973)
,,Nooit geweten dat Blue Mountain Nederlandse labels had", roep ik uit als ik de plaat uit het hoesje haal. Het is waar! Toots & The Maytals is een legendarische naam in de reggae en als Peter me deze aanbiedt, ben ik vlug bereid. De hoes vermeldt alleen 'Daddy' als titel, maar het is 'evergreen' 'Daddy's Home'. Niet dé sterkste versie moet ik bekennen. De b-kant is méér wat we gewend zijn van Toots en zijn mensen. Het is bovenal een mooi item om te koesteren, maar ik denk dat ik deze niet grijs ga draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten