De eerste werkdag achter de rug, maar op Soul-xotica blik ik nog eenmaal terug op de voorbije maand. Omdat ik vrijdag dubbel heb gepubliceerd en gisteren een 'snipperdag' heb genomen, zit ik nu weer op schema, maar twijfel nog even wat ik ga doen de komende week. Het lijkt erop alsof ik vrijdagavond niet thuis ben en daar gaat dus alweer een bericht verloren. Ook moet ik het 'Week Spot kwartet' van vorige week nog doen. Of ik dat deze week tot één bericht maak of toch beide weken apart ga doen, dat is de vraag. Ik heb immers ook nog zestien singles liggen welke ik reeds in september heb gekocht. Na het weekend ben ik waarschijnlijk ook weer klaar voor 'Single round-ups', maar daarover later meer. Nu dan de resterende vijf singles uit de vorige maand inclusief twee welke jullie herkennen uit de 'Eindstreep'.
* Bob Marley & The Wailers- Chances Are (Frankrijk, Fiftyfive, 1968, re: 2002)
In 2012 besluit een voormalige manager van The Specials een 'fundraiser' op te zetten van het Engelse Teenage Cancer Trust: Een festival en een cd waarop hedendaagse ska-bands covers spelen van The Specials. Dat wordt Specialized en heeft sindsdien een vervolg gekregen met The Beat, Madness en The Clash. Wolfman Radio is het enige officiële Specialized-radiostation hetgeen betekent dat we altijd de eerste zijn met nieuwtjes rondom Specialized en The Big One. Dit jaar staat in het teken van de muziek van Bob Marley & The Wailers en het is middels dit project dat ik twee weken geleden voor het eerst de originele 'Chances Are' hoor. Omstreeks 1968 maakt Marley enkele opnames met Johnny Nash. Nog voordat Marley op eigen houtje doorbreekt, heeft Nash al een hit gehad met zijn 'Stir It Up'. 'Chances Are' komt eveneens uit de tijd dat Marley een paar singles maakt voor het JAD-label. Hoewel Bob's stem uit duizenden herkenbaar is, is dit toch niet een heel typisch Bob Marley-nummer. Er is geen spoor van reggae te bekennen, dit is je reinste rhythm & blues. Ik ben meteen verliefd op de opname en doe een speurtocht op Discogs. Zo kom ik deze persing tegen. In 2002 is een singles-box uitgegeven met alle singles die Marley tussen 1967 en 1972 heeft uitgebracht. 'Chances Are' staat in dit geval op de b-kant van het meer reggae-achtige 'Mellow Mood'. Een beetje toekomstmuziek? In de week in november van The Big One wordt dit de Week Spot.
* Holly Maxwell- No One Else (UK, Buddah, 1969)
Curtis Mayfield is altijd een druk menneke geweest, maar in 1969 lijkt het alsof zijn dagen volledig op gaan aan muziek. Buiten dat hij zijn eerste solistische uitstapjes maakt, houdt hij The Impressions eveneens in stand. Mayfield is eigenaar van verschillende platenmaatschappijen, schrijft boeken vol kwalitatief hoogstaande liedjes en produceert een keur van andere artiesten welke voor zijn labels uitkomen. Twee jaar geleden hadden we June Conquest hier present met 'What's This I See'. Dat is de eerste single op het Curtom-label en in het achtergrondkoor horen we The Impressions. Hetzelfde is eveneens het geval met Holly Maxwell. In Amerika verschijnt de single op het Curtom-label en ik twijfel aanvankelijk omdat Curtom-styreen nogal berucht is. Gelukkig heeft Mark de Engelse Buddah liggen en deze klinkt geweldig zoals bijna iedere Engelse persing. Holly doet twee ballades van Mayfield op dit plaatje: 'Suffer' en 'No One Else'. Dat laatste nummer wint bij mij. Een licht-wiegend plaatje met een enthousiast zingende Impressions op de achtergrond en een grootse orkestrale omlijsting.
* Eli Paperboy Reed- Hold Out (US, Yep Roc, 2016)
Het is vriend en inspirator voor mijn gospel-hobby, Greg, die me voorstelt aan dit plaatje. In het begin, een jaar geleden, wordt de identiteit van dit plaatje geheim gehouden en iedereen denkt aan een uiterst zeldzame en onontdekte plaat uit de jaren zestig. Even later komt uit dat het een nieuwe opname is van Eli Paperboy Reed. Voor 'insiders' is het geen verrassing want Eli is in zijn vrije tijd een fervent gospel-verzamelaar. In juni is Reed's nieuwste album verschenen dat helemaal in het teken staat van de gospel. Nee, geen zoetgevooisde koortjes, maar de rauwe gospel-soul en -funk zoals hij ze zelf graag ziet. Op een gegeven ogenblik heeft Eli twintig 'white label test pressings' van 'Hold Out' welke hij in rap tijd slijt voor honderd dollar per stuk. Ik mis de boot totdat ik recentelijk ontdek dat 'Hold Out' is uitgegeven tijdens de laatste Record Store Day. Eigenlijk als b-kant van het meer jaren zeventig-funky 'Cut Ya Down', maar ik ben een gelukkig mens. 'Hold Out' staat eveneens op de elpee, maar ja... elpees doen niet echt mee bij mij en ik heb, buiten de paar in Uffelte en Nijeveen, al jaren geen langspelers meer gekocht. Een potentiële Week Spot!
* Ann Sexton- It's All Over But The Shouting (US, Seventy-Seven, 1973)
Buiten 'You've Been Gone Too Long' om zijn de meeste Ann Sexton-singles voor een habbekrats te koop. De voormalige Week Spot 'You're Losing Me' is een plaatje dat aan kwaliteit niet onder doet aan 'You've Been Gone Too Long' en dat geldt eigenlijk ook voor 'It's All Over But The Shouting'. Toch vind ik deze ietsje minder dan de voorgenoemde nummers. Ik sta op het punt om af te rekenen bij Mark als deze een vijf pond-lijst rondstuurt. Daar neem ik nog twee van mee en Ann Sexton is er eentje van. Gewoon een keurige prijs voor een keurige single.
* Candi Staton- You Don't Love Me No More (US, Fame, 1972)
Ik weet niet meer waar ik Candi Staton voor het eerst hoor. Ik weet wel dat de betreffende handelaar een fikse prijs vraagt voor het plaatje. Een zoektocht op Discogs leert me dat de single voor minder is te krijgen. Ik kom uit bij Record Shack in Wenen waarmee ik eerder zaken heb gedaan. Deze neemt de moeite om van bijna íedere plaat een 'soundclip' op te nemen, iets waar je bij veel dealers niet om hoeft te komen. Dat leert me al snel dat Record Shack behoorlijk 'pietlut' kan zijn over de conditie van een plaatje. Een 'Good-Plus' is een hele lage gradatie voor een single, maar bij Record Shack kun je dan nog steeds een uitstekend klinkende single bemachtigen. Candi is daarentegen een 'VG-plus' en dat klopt wel aardig. De dame van 'Stand By Your Man' en 'Young Hearts Run Free' laat zich hier gaan in een fraaie 'builder'. En deze fraaie 'end-of-nighter' besluit dan definitief de maand augustus voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten