Ik heb vanmiddag bezoek gehad van Peter en dat heeft twaalf 'nieuwe' titels opgeleverd welke ik deze week ook nog wil behandelen. Terwijl ik nog steeds achter op schema lig, maar het gaat goed komen. Vandaag eerst het vervolg van de eerste vangst van deze maand: Een single uit Sleen en zes bij De Tafel vandaan. Inclusief ons fotomodel dat me vanmiddag door Peter werd aangeboden. Ik had de single al in november zonder hoes gekocht en vond vorige week een fraai exemplaar met fotohoes en dus kon ik deze afslaan. En er zit ook een single bij die ik nog niet heb gedraaid, dus het is ook nog een beetje 'live' vanavond.
* The Notting Hillbillies- Your Own Sweet Way (Duitsland, Vertigo, 1990)
Brendan Croker heb ik hier eens te gast gehad in 'Recenzeuren' (zie: 5 januari 2013). Croker en Mark Knopfler komen beide uit de pubrock-scene, maar waar Knopfler de overstap zal maken naar de stadions, daar blijft Croker een 'kleine man'. In 1989 hoeft Knopfler niet met Dire Straits voor het brood op de plank en spendeert zijn tijd met vrienden en eenmalige samenwerkingsverbanden. Knopfler is te horen op de bijna-hit van Croker, 'No Money At All', en een jaar later verschijnt het album van The Notting Hillbillies. Croker's vorige plaat alsook The Notting Hillbillies wordt op handen gedragen door de KRO en deze omroep zorgt voor de airplay die ook 'Your Own Sweet Way' even in de Tipparade brengt. The Notting Hillbillies is voor mij het gevoel van de zondagen van 1990. In gedachten maak ik weer de fietstochten door Friesland met een 'jukebox' in mijn hoofd van de plaatjes die ik eerder die dag bij de KRO heb gehoord.
* Pepper & Soul- Have My Love (NL, Pink Elephant, 1969)
Hoewel de plaat nét niet de top tien heeft gehaald in 1969 is het toch een flinke hit geweest. Toch kan ik me niet heugen dat ik de plaat in de late jaren tachtig of de jaren negentig ooit op de radio heb gehoord. De single staat anno 1991 in de vijf gulden-bak bij Sunrise maar ik kom er niet aan toe. Het is pas in mei 2009 als ik dit voor het eerst hoor. Ik meen hem dan al te hebben, maar dat is een andere uitvoering. Jimmy Pepper neemt 'Have My Love' en b-kant 'Love My Soul' voor het eerst op in 1968 en dat verschijnt als een single bij Philips. In 1969 verschijnt deze single: De nummers zijn flink in tempo opgevoerd, de arrangementen meer in de Stax-sfeer (hoewel ik het zompige geluid van de Philips-single beter kan waarderen) en alle credit gaat opeens naar John van Setten, de nieuwe manager van Pepper. Willem Van Kooten heeft ook nog ergens iets te maken met de plaat en dus móet dit wel een Top 40-notering worden. In 2009 is deze snelle versie nog interessant genoeg voor de Blauwe Bak, inmiddels staat deze naast de Philips-versie in de reserve-Blauwe Bak.
* Ciska Peters- Wie Weet (NL, MMP, 1963)
Daar gaan we! Deze single heb ik nog steeds niet gedraaid en ga dat dadelijk doen voor de eerste keer. Het plaatje is gestoken in een fraai fotohoesje en ook kom ik op deze manier erachter hoe het nu zit met dat 'vreemde' MMP-label. De afkorting staat voor 'Max Mackintosh Productions' en is gevestigd in Den Haag. In de jaren 1963 en 1964 is MMP verantwoordelijk voor een paar singles van Peters, Edwin Rutten en Max Woiski Jr. en wellicht nog enkele anderen. Ik wil nog best eens iets dieper graven voor dit label. De distributie is in handen van CNR en dat verbaast me niet want Edwin Rutten komt vanaf 1964 uit voor datzelfde CNR-label. Ik moet bekennen dat ik niet bekend ben met de jaren zestig-platen van Ciska Peters maar je moet wel een enorme hufter zijn als je zoiets voor een euro kan weigeren. 'Wie Weet' wordt aangegeven als officiële a-kant. Daar gaan mij de tenen van krom staan. Snel omdraaien naar 'Lorelei', een bewerking van 'Laura Lee'. Het kost nogal moeite om het origineel te vinden. Het blijkt van Rick & Lance te zijn dat het januari 1963 als single uitbrengt bij Big Top. Opvallend is dat bij 'Lorelei' Rick Shorter wel wordt genoemd, maar de tweede componist krijgt geen naamsvermelding. Willy Gösson vertaalt 'Lorelei'. Dit klinkt al ietsje volwassener dan het oubollige 'Wie Weet'.
* Primal Scream- Loaded (Frankrijk, Creation, 1990)
Lichte twijfel bij welke nationaliteit ik de single zal geven. Op het label staat 'Made In France' maar verder is dit toch echt de reguliere Engelse persing. Bij mijn weten wordt Creation evenmin als label gebruikt buiten Engeland. Een aangename verrassing! Hoewel in 1990 nog wel degelijk singles worden geperst en normaal worden aangeboden bij de platenwinkels, vergeet ik soms dat bij bepaalde platen een kans bestaat dat ik het op vinyl zal tegenkomen. 'Loaded' is zo'n voorbeeld en mooier dan dit kan ik hem niet wensen!
* Queen- The Miracle (EEG, Parlophone, 1989)
Afgelopen maandag zou Freddie Mercury zeventig jaar zijn geworden. Dat betekent dat het in november een kwart eeuw is geleden dat hij ons is ontvallen. Een dag die ik me nog erg goed kan herinneren! Dit zal ongetwijfeld een stortvloed aan releases gaan opleveren de komende maanden? Ik heb een soort van haatliefde-verhouding met Queen en meestal sta ik nogal gereserveerd tegenover het werk van de Britse supergroep. Ik ben veertien jaar als 'The Miracle' verschijnt en bij de eerste singles ben ik dan niet overtuigd. Dat verandert als 'The Miracle' verschijnt, het titelnummer. Compleet met een videoclip waar de plekken van Queen zijn ingenomen door kinderen die later worden vergezeld door de mannen zélf. De tempowisselingen in het nummer spreken me vooral aan in 1989 en ook anno 2016 gaat de plaat er nog steeds in als Friese kruidkoek. Verwacht echter niet nog vijftien Queen-titels dit jaar zoals een jaar geleden bij UB40 het geval is geweest.
* Diana Ross- Chain Reaction (EEG, Capitol, 1985)
De gebroeders Holland zullen Lamont Dozier ongetwijfeld eens hebben beschouwd als een derde broer, maar of de mannen zich The Bee Gees hebben gewaand? Andersom moet dit wel het geval zijn geweest. Een beetje gek... Diana Ross heeft zich in 1982 los gemaakt van het Motown-label en heeft sindsdien platen gemaakt die weinig refereren aan haar verleden. In 1985 krijgen de gebroeders Gibb de kans om met de voormalige Supremes-diva te werken en het resultaat is een 'flashback' naar de succesjaren van The Supremes. 'Chain Reaction' blijft in ons land echter een radio-hit, maar doet het elders in de wereld erg goed.
* Swing Out Sister- Fooled By A Smile (NL, Mercury, 1987)
Ik denk even klaar te zijn met Swing Out Sister totdat ik deze single tegenkom. Vijftig cent en dus moet die mee. Het wijkt op geen enkel punt af van 'Breakout' en 'Surrender' en dat betekent dat hij net zo goed kan als deze titels. Heeft Swing Out Sister ooit een baggerplaat gemaakt die ik moet ontwijken? Antwoord op een briefkaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten