Raddraaien: The C.O.D.'s

Vandaag een 'Raddraaier' uit de reserve-Blauwe Bak en dat gaat doorgaans niet zo eenvoudig als het lijkt. Ik mag de twintigste single uit de eerste reserve-bak hebben, maar dan kom ik uit bij Yvonne Baker. Zij heeft al eens de Week Spot gehad. De veertigste is Bonnie & Lee. Geen andere info dan die ik reeds heb beschreven. De zestigste is The Burke Family, maar dat is feitelijk Five Stairsteps onder een andere naam. We tellen verder... De tachtigste is dan The C.O.D's en warempel... deze groep is nog niet aan bod geweest in zes-en-een-half-jaar Soul-xotica. Dan gaan we dat vandaag eens recht zetten! De 'Raddraaier' is 'I'm A Good Guy' van The C.O.D.'s (1965).

Waar en wanneer? In de eerste weken van 1994 overlijdt zeer plotseling de moeder van een paar vrienden. Een paar maanden later spreek ik met haar man en die vertelt over haar platen. ,,Een emmer vol singles". Ja, hoeveel is dat? Het blijkt de waarheid, want de singles zijn verpakt in een sausemmer. Zonder hoesjes... De staat van de singles laat zich raden? Toch beloof ik de collectie compleet te houden en dat is tot op de dag van heden het geval. Veel Nieuwzeelandse persingen, onder andere van Elvis, maar ook bergen Amerikaanse singles zoals je die eind jaren zestig in bulkpartijen kon kopen. 'I'm A Good Guy' van The C.O.D.'s zit daar eveneens tussen. De plaat krijgt meteen een plekje in de kaartenbak (1719), maar verder schenk ik er weinig aandacht aan. Het is pas als ik in 2008 'Michael' van The C.O.D.'s op de kop tik. Ik ken het nummer voornamelijk van een Mod-band, maar die van The C.O.D.'s mag er zeker zijn. Dan ga ik ook eens luisteren naar 'I'm A Good Guy' en concludeer snel dat die nóg beter is. De plaat heeft jarenlang in de koffer gestaan, maar bij een recente schifting is die naar de reserve-Blauwe Bak gegaan.

The C.O.D.'s is een groepje uit Chicago. In 1965 brengt het trio van Larry Brownlee, Robert Lewis and Carl Washington 'Michael' uit via het kleine Kell-mac. Dat is dan weer een onderdeel van het iets grotere One-derful!-label en familie van Mar-v-lus en M-pac. The Mad Lads neemt een cover-versie op en ook The Jackson Five waagt zich aan het nummer, maar Motown besluit die opname achter slot en grendel te bewaren. In Engeland is het zo gezegd ook een favoriet onder de Mods, ik heb een cover-versie op een verzamel-cd staan van Geno Washington. Zo veelbelovend als het debuut is, zo roemloos gaan de andere titels van The C.O.D.'s tenonder. Dat gebeurt eerst met 'I'm A Good Guy'. Dan maakt Kell-mac een gekke 'fout' of is het toch een marketing-strategie? De derde single, 'I'll Come Running Back To You', verschijnt tweemaal. Beide keren dezelfde versie en b-kant, maar twee aparte catalogusnummers en dus twee aparte releases. Het eerste exemplaar moet nog worden verkocht. 'It Must Be Love' raakt ook kant noch wal in 1967 en het lot van de laatste single, 'Coming Bakc Girl', is al bezegeld voordat het in de winkels ligt. The C.O.D.'s zal nimmer meer een succes hebben zoals 'Michael'.

Althans, dan hebben we het over de jaren zestig van de vorige eeuw. Een halve eeuw later is de muziek van de groep in een opmars. In meer progressieve soul-kringen wordt vooral gesproken over de laatste singles. Die stijgen merkbaar in prijs. 'Michael' en 'I'm A Good Guy' zijn op grote schaal verscheept naar Nederland en dus kun je ze hier voor een habbekrats vinden. De latere singles zijn een stuk schaarser. In 1968 valt dus het doek voor The C.O.D.'s, maar het is vooral Larry Brownlee waar we nog het ene en het andere zullen vernemen. Rond 1970 richt hij Lost Generation op. Evenals The Chi-Lites maakt ook Lost Generation plaatjes voor Brunswick en zitten dicht in de buurt van elkaar. Lost Generation heeft een hit met 'The Sly, The Slick And The Wicked', een beetje een overdreven 'psychedelic soul'-ding met een zware echo in het refrein. Qua titels en geluid wordt flink door geborduurd op het 'Sly, Slick And Wicked'-principe zonder dat de groep het succes kan evenaren. Brownlee raakt in onmin met Brunswick en dat verlost hem van het platencontract onder de voorwaarde dat de naam Lost Generation vier jaar lang niet mag worden gebruikt. Zo maakt The C.O.D.'s een single in 1976, maar ook dat flopt genadeloos.

De volgende stap is de band Mystique. Het maakt niet uit of het The C.O.D.'s, Lost Generation of Mystique is... Brownlee wordt vele malen genoemd als schrijver. In 1978 heeft hij 158 titels geregistreerd bij BMI. In 1979 heeft een liedje van hem succes in de uitvoering van Lowrell: 'Mellow, Mellow Right On'. Helaas zal Brownlee dit niet meer meemaken. In 1978 komt hij te overlijden.