Meteen bij thuiskomst uit Sleen vind ik een bericht van Peter in mijn mailbox. Hij is binnenkort in de buurt en vraagt of die langs kan komen. Maar natuurlijk! Dat bezoek heeft zondagmiddag plaats gevonden. Natuurlijk komt hij niet met lege handen en brengt een aantal singles mee waar ik mogelijk in geïnteresseerd kon zijn of die ik reeds heb gereserveerd uit zijn Marktplaats-advertenties. Omdat ik hem vorig jaar februari niets kon aanbieden en toch prachtige platen heb kunnen toevoegen aan de koffers, besluit ik hem mijn dubbele 'Maybe Someday' van BZN te gunnen. Achteraf gezien ligt de single op een apart stapeltje, maar hiervoor open ik weer eens de doos met dubbele singles en vind meerdere platen welke interessant kunnen zijn voor hem. Ouderwets singles ruilen... We staan aardig quitte met deze ruil, ik heb in ieder geval twaalf singles en volgens mij waren het er ook ongeveer twaalf die Peter heeft meegenomen. Vandaag de eerste zes singles uit deze ruil.
* Herb Alpert & The Tijuana Brass- This Guy's In Love With You (Duitsland, A&M, 1968)
* Herb Alpert & The Tijuana Brass- Without Her (US, A&M, 1969)
,,Ik wist niet of je deze al had". Ik heb ze beide wel gehad, maar of ik ze nog heb? Beide singles zijn met de fotohoes. 'Without Her' heb ik nog niet eens gedraaid, ik ben echter wel zeer in mijn nopjes met een verbeterde 'This Guy's In Love With You'. Ik heb de credits overgenomen van het Duitse label en dat vermeldt stug The Tijuana Brass als begeleiders op 'This Guy's In Love With You' hoewel het niet op het fotohoesje wordt genoemd. Bij mijn weten is het een solo-single van Alpert en staat zo eveneens vermeld op het Amerikaanse label. Een Bacharach & David-schoonheid die zijn weerga niet kent en voor mij niet onderdoet voor Dusty's 'This Girl's In Love With You'.
* Nancy Holloway- T'en Va Pas Comme Ça (Frankrijk, Accord, 1963, re: 1982)
Niet te verwarren met Brenda Holloway, de Motown-artiest. Tja, er zijn meer mensen die Louwsma heten en die niet beslist familie van elkaar hoeven te zijn. Nancy Holloway is andere koek dan Brenda Holloway, dat moge duidelijk zijn. Op deze single staan twee Franstalige covers van succesnummers uit de jaren 1963 en 1964. 'T'en Va Pas Comme Ça' is een vertaling van 'Don't Make Me Over', terwijl 'My Guy' van Mary Wells het olijke 'Bye Bye' wordt. 'Don't Make Me Over' is opnieuw van de hand van Hal David en Burt Bacharach en weer zo'n nummer dat altijd goed smaakt, zelfs in deze dramatische Franse versie. De single is een heruitgave en dat zou zomaar eens te maken kunnen hebben met de populariteit in de Belgische Popcorn.
* Della Humphrey- Don't Make The Good Girls Gor Bad (US, Arctic, 1968)
De grootste verrassing uit het stapeltje en ik ben vergeten dat ik deze ooit heb gereserveerd. Arctic komt uit Philadelphia, maar toch ademt deze single geen Philly-sound. Het klinkt meer Chicago in mijn oren. Heerlijke midtempo-crossover waar ik wel pap van lust! 'Your Love Is All I Need' heeft meer een bluesy aanpak, maar oef... wat kan die Della heerlijk uit haar tenen zingen. 'Good Girls' is een potentiële Week Spot dus binnenkort wellicht meer hierover.
* Errol Jackson- Close Your Eyes (Frankrijk, Vogue, 1974)
,,Ik hoop niet dat je erg teleurgesteld zult zijn", voegt Peter toe aan deze single. Het schijnt dat ik hier ooit interesse voor heb getoond. Ach ja, een gokje kan geen kwaad? Ik was gewaarschuwd en teleurgesteld ben ik niet. Gelukkig heeft het kleinood mij geen eurocent gekost anders dan een dubbele single, maar artistiek is het een fiasco. Staat mooi in de jaren zeventig-bak.
* Jimmy James- A Man Like Me (België, EMI International, 1972, re: 1976)
Ik heb recent ontdekt dat zelfs Gloria Gaynor in de jaren zestig plaatjes heeft gemaakt en daarmee kan ik het nu wel met zekerheid zeggen: Bijna iedere disco-artiest uit de lichting van 1975/76 heeft jaren ervoor al leuke plaatjes gemaakt. Bij Jimmy James wisten we dat natuurlijk al want de man maakte al plaatjes voor het Pye-label in 1968. Deze is mij echter totaal onbekend. 'A Man Like Me' is archetypische Northern Soul van de hand van Biddu, de producent van onder andere Carl Douglas. Northern Soul is in 1972 nog geen 'booming business' en toch proberen de platenmaatschappijen alvast een graantje mee te pikken. 'A Man Like Me' is echter té poppy voor The Catacombs en Samantha's, maar zal het in lokale clubs goed hebben gedaan. Hier is echter de b-kant de winnaar: 'Survival'. Meer funky dan 'A Man Like Me' en daarmee stukken leuker. Peter heeft hem dubbel. Ik heb zijn Nederlandse fotohoes gebruikt als illustratie, zelf heb ik de single zoals die in 1976 (als James grote hits heeft) in België opnieuw is uitgegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten