Zal ik eerst eens beginnen met wat ruimte te maken op Soul-xotica? Ik ben tot gisteren in de veronderstelling dat ik het Week Spot Kwartet van het afgelopen jaar ben gestart in week 6 als de Week Spot de verjaardag viert. Nu blijkt echter dat ik meteen in week 1 van 2024 ben begonnen. Het klokje is rond voor het Week Spot Kwartet en daarmee kan ik over drie jaar verder gaan. Ik heb al gezinspeeld op de terugkeer van de Verzamelwoede maar daar ben ik nog niet helemaal zeker van. Het mooiste zou zijn om een rubriek te doen waarbij ik zo min mogelijk voorbereiding hoef te doen. Een fotootje nemen en vervolgens lekker schrijven. Vooralsnog betekent het dat ik vandaag en morgen in ieder geval de singles van Steenwijk kan behandelen. Italië wordt morgenavond bezorgd en ik heb een vermoeden dat het pakket van Mark in Havelte ligt. Hopelijk kan ik tegen het einde van de maand verder met de 'Honderd achteruit'. Nu eerst het eerste deel van de singles uit Steenwijk. Groenendijk is sinds jaar en dag een begrip in Steenwijk als boekenwinkel. Manlief heeft een platenhobby en opent vaak alleen op zaterdag de deuren naar zijn 'mancave'. Ik heb hier vijftien tot twintig jaar geleden geregeld elpees gekocht. In die tijd heeft hij nooit singles. Ik ben in juli 2023 al eens door zijn huidige singles gegaan en heb eigenlijk een ander boodschapje in de Oosterstraat als ik zaterdag weer met de neus in de bak singles val. Ik zie 'Monterey' staan van Eric Burdon & The Animals en ben wel benieuwd naar de rest. Schade? Een euro per stuk. Dan mag er veel! Vandaag het eerste deel.
Laat me maar beginnen met de dubbele singles uit deze eerste aflevering. Eric Burdon en Julie Driscoll behoeven geen upgrades maar voor een euro kan ik ze gewoon niet laten liggen. Wellicht dat ik iemand anders blij kan maken en tot die tijd staan de singles me niet in de weg. Het hoesje van Donald Fagen voelt iets karton-achtig aan waardoor ik even hoop op een Engelse persing. Helaas is het gewoon de Nederlandse die ik al heb (met zacht hoesje).
* Eric Burdon & The Animals- Monterey (Duitsland, MGM, 1967)
* Julie Driscoll, Brian Auger & The Trinity- This Wheel's On Fire (Duitsland, Polydor, 1968)
* Donald Fagen- I.G.Y. (NL, Warner Bros., 1982)
Dan de overige tien singles waarbij ook een twijfelgevalletje zit. Die heb ik goed gegokt!
* The Dave Clark Five- I Like It That Way (NL, Columbia, 1965)
Volgens 45cat stamt de Nederlandse single uit 1965. Ik heb hem aanvankelijk een jaar ouder geschat. Net zoals in 2023 zijn de singles uit de jaren zestig weer in een prachtige staat. De eerste eigenaar heeft goed gezorgd voor zijn plaatjes. Her en der zijn de hartjes uitgedrukt en zijn ze ook niet 'Mint', maar de liefde straalt af van de singles en de hoesjes. Deze van The Dave Clark Five komt in een prachtig ouder Columbia-hoesje en de eigenaar heeft het gepersonaliseerd met een klein stickertje. Muzikaal is het de bekende receptuur: Een stevig beukend nummer met allesbehalve subtiele drums van Dave Clark. Ik heb deze plaat afgelopen zondag mogen draaien in 'The Vinyl Countdown' als eerste uit deze partij.
* Belinda Carlisle- Circle In The Sand (US, MCA, 1988)
Daar twijfel ik even. Heeft de Duitse wellicht een ander fotohoesje? Nee, ik zit fout en ik heb goed gegokt met deze. Ik heb reeds 'Heaven Is A Place On Earth' (bij Wolfman Radio-collega's bekend als 'Devon Is A Place On Earth', het station is oorspronkelijk opgericht in het graafschap Devon in Engeland) en 'Live Your Life Be Free' en 'Circle' ontbreekt op het programma. Ik heb het persoonlijk altijd één van de leukste singles gevonden van Belinda. Broer knikt goedkeurend vanuit het fotolijstje.
* Ray Conniff- The Most Beautiful Girl (NL, CBS, 1974)
Voor een euro mag veel en ik heb nu eenmaal een zwak voor Ray Conniff en zijn zangers en zangeressen. Ik moet bekennen dat ik minder had verwacht van de plaat, de arrangementen voor de zangeressen zijn erg opvallend en geven de cover meerwaarde.
* Donovan- Sunshine Superman (NL, Epic, 1966)
Ruim vijfendertig jaar aan het verzamelen en nog steeds geen 'Sunshine Superman'? Tja, ik sta er zelf ook wel eens van te kijken. Met een erg fraai fotohoesje met singles uit de Epic-catalogus op de achterkant. Zo zie ik ook nog eens een foto van Nancy Ames! Ik heb 'Sunshine Superman' omstreeks de eeuwwisseling op een cd staan die ik erg veel heb gedraaid en dus kan ik het nummer noot voor noot dromen. 'The Trip' is natuurlijk minstens zo klassiek. Beide kanten gaan uiteraard over het gebruik van chemische genotsmiddelen maar dan verhuld in wollig taalgebruik en beeldspraak.
* Ferrari- Sweet Love (NL, Negram, 1976)
Doe ik radioshows over de platen die ik heb gekocht of koop ik platen om een radioshow te doen? Ik neem aan dat 'Sweet Love' nog wel eens als nummer 1 voorbij gaat komen als ik 'Spirit Of The Seventies' over 1976 doe en vind het wel eens tijd dat ik de single in de collectie heb. Waarvan akte!
* Clinton Ford- Dandy (NL, Pye, 1966)
Het is in de jaren zestig een trend die in 1972 vakkundig de das wordt omgedaan als 'Popcorn' wordt uitgebracht. Een titel is een hit en kan verschillende uitvoerenden hebben. The Everly Brothers refereren vaak als 'those leeches from Holland' als ze het over The Blue Diamonds hebben. De gebroeders De Wolf volgen iedere plaat van de Everly Brothers met een cover en scoren zo gemakkelijk een hit. 'Dandy' is in 1966 in drie uitvoeringen op de top 40. Het origineel van The Kinks, de cover van Herman's Hermits (feitelijk de b-kant van 'No Milk Today' dat dan ook op de hitparade staat) en deze van Clinton Ford. Toch ben ik er lange tijd niet zeker van of de plaat daadwerkelijk in Nederland is verkocht. Zoiets als met 'Spicks And Specks' van O'Hara Playboys. Hier heb ik dan Ford's versie van 'Dandy'. Het is uiteraard de versie die het verste afstaat van de uitvoering van The Kinks maar het is niet slecht gedaan.
* The Four Seasons- Let's Hang On (NL, Philips, 1965)
Met de sensationele zang van Frankie Valli, zoals het op het label wordt genoemd. We kunnen meezingen want de eerste eigenaar heeft de songtekst uitgeknipt en achterop het hoesje geplakt. Mijn keel doet toch wel een beetje pijn als ik probeer de toonhoogte van Valli te bereiken en dus ga ik maar verder luisteren naar deze oerversie.
* Grisby Dyke- The Adventures Of Miss Rosemary La Page (NL, Deram, 1969)
En dan? Dan wordt het even stil. Ik hou de Nederlandse persing van Grisby Dyke in mijn handen. De Engelse single is doorgaans ietsje goedkoper maar vooral de Nederlandse is aan de prijs. Wat kunnen we verwachten? De a-kant is geschreven door Stephens en Carter. Dat is pure pop. Alan Tew is de muzikaal begeleider en Wayne Bickerton de producent. De laatste werkt in die tijd ook met The Flirtations en zal in 1974 zijn doorbraak hebben met The Rubettes. Een spannende fuzzgitaar in het intro maar verder is het allemaal erg keurige pop. Rosie volgt alle bands op de voet tijdens hun optredens in Engeland en zal ongetwijfeld ook andere diensten aanbieden? Want ja, wat moet haar moeder er wel niet van denken? Een prachtig barok popliedje maar niet zo psychedelisch als de titel doet vermoeden. Voor de b-kant, 'Mary Ann She', krijgt Bickerton de hulp van Waddington en dat klinkt als een klok. Een opvallende piano door het nummer, fuzzgitaar in de brug en dromerige zang in het refrein. Het is geen 'mindblowing' psychedelica maar wel een hele aardige 'nugget'. Een plaat die je niet iedere dag tegenkomt en zeker niet voor een euro!
* Merle Haggard- Workin' Man Blues (NL, Capitol, 1969)
Ik heb doorgaans niet veel op met country hoewel dat langzamerhand lijkt te veranderen. Nee, de nieuwe moderne Amerikaanse variant lust ik niet, maar de oude country vind ik bij vlagen best aardig. 'Workin' Man Blues' van Merle Haggard bijvoorbeeld. 'Silver Wings' heb ik afgelopen zondag gehoord in de country-show van mijn Wolfman-collega als ik hem op de hoogte heb gebracht van de aanschaf van deze single. Toch is de 'Blues' mijn favoriet van de twee.
* Roy Harper- One Of Those Days In England (NL, Harvest, 1977)
Misschien net zo'n verhaal als Pete Hammill. Veel over gehoord maar nog nooit echt dieper in de materie gedoken. Alhoewel? Ik geloof ik dat ik een paar jaar geleden nog eens wat aandacht heb besteed aan Harper in 'Afterglow'. Een eigenzinnige singer-songwriter en vooral een 'musicians' musician'. Led Zeppelin zegt 'Hats Off To Harper' op een album en Harper is goed bevriend met Pink Floyd. 'England' heeft Roy's aparte zang in optima forma en het zou me niet verbazen als The Floyd mee doet op deze plaat. Binnenkort maar eens wat albums van de man toevoegen aan mijn mp3-speler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten