Het kost nog enige moeite om de datum op te zoeken, maar het is eind mei 2024 geweest. Voor mijn gevoel is dat niet zo lang geleden, maar ach... Ik ben het 'concert' begonnen in 2020 of 2021 en het dient dan om mijn 45e verjaardag te vieren met muziek en berichten. Ik heb de afgelopen maanden dikwijls gedacht aan het 'concert' met het idee om het weer op te starten. Dan heb ik het plan in december ineens klaar. Ik hoef in principe nog maar drie jaren: 2022, 2023 en 2024. Als ik in januari, februari en maart een bericht publiceer, ben ik precies voor mijn vijftigste in april klaar met de serie. Dat betekent dat ik vanavond mag grasduinen in het jaar 2022. Voor een plaatje ter illustratie hoef ik niet lang na te denken. Het is immers dé nummer 1-hit van 2022 en broer heeft de afgelopen tijd het laatste beetje 'schaamte' weg geveegd. Denk ik nog vaak terug aan 2022 'as it was'? Op een enkele vrijdag na, welke ik hier meerdere malen heb beschreven, niet tot nauwelijks, maar over het algemeen ben ik best content met het jaar 2022. Ook al speelt 'verlies' een zekere rol gedurende het jaar.
De paniek van de voorgaande twee jaren loopt op zijn einde. Nederland is zo ongeveer nog het enige land met maatregelen in begin 2022 en dat betekent dat ik geregeld de straat op ga. Het begint met een zaterdag koukleumen bij een winkel in Oldeberkoop en in de daaropvolgende weken kan ik op zijn minst bewegen tijdens een aantal 'lichtjestochten'. Ik volg het nieuws op de voet en ben al een paar weken op de hoogte dat Rusland dreigementen heeft geuit aan het adres van Oekraïne. Enkele ultimatums verlopen en voor mij is al lange tijd duidelijk dat niet de vraag is of het gebeurd maar wanneer het gebeurd. Alsof de duvel ermee speelt, worden in Nederland de laatste maatregelen opgeheven en glijden we meteen de volgende crisis in. Een oorlog die de 'onze' moet voorstellen. Paniek over de gasprijzen heb ik pas over een half jaar, het voorjaar meldt zich voorzichtig aan. In maart kunnen we het mondmasker archiveren en gaat het leven weer los. Het begint voor mij met een bezorgronde in Steenwijk waar ik intussen een paar singles koop. Het is de start van een zeer actieve week met singles en fietstochten naar Meppel en Assen. Het is ook rond deze tijd dat Steenwijk mijn vaste bezorgplek wordt. In 2023 zal ik nog enige tijd op vrijdag in Meppel 'helpen', maar dat is meer ter decoratie. In maart verlaat oud-Horrible Dying-gitarist Michel dit leven zeer onverwacht. We hebben dan sinds een paar jaar een vriendschap op Facebook en ik heb hem waarschijnlijk voor het laatst gezien in 1996 of 1997.
De familie is in de afgelopen jaren erg flexibel geweest. Ik mocht moeder 'voor een dag hebben' als ik dat wilde met de kerst van 2020 en 2021. Er zijn dan restricties aan bezoek, maar beide keren moet ik verstek laten gaan. Het is tot de corona traditie geweest dat ik op de woensdag vóór Hemelvaart langs ga bij mijn moeder en de volgende dag weer naar huis zodat ik 's avonds gewoon mijn radioshow kan doen. Vaak ook omdat ik op vrijdag moet werken maar ik heb in 2022 vrij op de dag na Hemelvaart. Ik huur de elektrische fiets in Havelte en slaap voor de laatste keer in het ouderlijk huis tijdens het leven van moeder. De verwachting is dat ze binnen een paar maanden gaat verhuizen naar een aanleunwoning of iets dergelijks en dus ruim ik 's ochtends nog wat spulletjes op. De enige keren dat ik moeder in 2020 en 2021 heb gezien is een paar dagen na haar verjaardag als ik haar opnieuw 'alleen voor mezelf mag hebben'. Op maandag 1 augustus heb ik gepland om haar op te zoeken voor haar verjaardag van een paar dagen eerder. Met haar verjaardag is het praktisch nooit gebruikelijk om de nacht te blijven. Ik ga op en neer met bus en trein buiten de fiets van Uffelte naar Steenwijk en terug. Het is een onvergetelijke dag. Ik krijg het zelfs voor elkaar dat ze een uurtje buiten komt zitten. Ik vermoed dat dit voor het eerst in een jaar is dat ze langer dan een kwartier buiten is. Weliswaar met het vest aan want moeder heeft het voortdurend koud. Het is erg gezellig en na het avondeten troggel ik maar liefst twee ijsjes af. Als ik haar dat vertel, schudt ze haar hoofd. 'Jullie zullen nooit veranderen'.
Een paar weken eerder tijdens het Pinksterweekend is het 'Wappie 2.0': Een boerendemonstratie in Leeuwarden. Ondanks de interessante sprekers zijn de boeren de grote afwezigen deze dag. De truckchauffeurs maken een hoop goed en twee dagen later heb ik nog een suis in mijn oren van de luchthoorns. Het is een week voor de grote boerendemonstratie bij Barneveld en een week voordat het beruchte stikstofkaartje openbaar wordt gemaakt. Dan gaat het hek van de dam maar ik volg het dan op afstand. Ik ondersteun de acties vooral door het dragen van een 'No farmers no food'-hoodie welke ik ook aan heb als broer langs komt in Havelte. Eigenlijk was ik dit een beetje vergeten totdat mijn schoonzus me een aantal foto's van die middag toestuurde. Hemels mooi weer en we lopen opnieuw over het Holtingerveld met de immer traditionele patat-met-twee-kroketten als avondmaal.
Eind augustus heb ik vakantie en ik wil weer hetzelfde als vorig jaar. Een weekje de elektrische fiets huren of...? We kunnen natuurlijk ook een gewone fiets huren en de rest houden voor het vermaak onderweg. Ik heb ambitieuze plannen voor Dokkum maar dat wordt bijgesteld tot Earnewãld. Daar wil ik wel een dagje vertoeven. Ahum... het is een legendarische fietstocht maar er is geen klap te beleven in het dorp en dus breiden we de fietstocht maar extra uit. In Nieuwehorne heb ik een diner met patat en vlees en ik voel me zó lekker moe als ik 's avonds terug kom in Uffelte. De zaterdag heb ik vrijaf genomen want broer is in Nederland en ik ga mijn eerste telefoongesprek hebben met moeder sinds ze is opgenomen in het ziekenhuis. Zondag levert een prachtige fietstocht op over Hellendoorn en Nijverdal, de maandag naar Emmen valt enigszins tegen. Dinsdag blijf ik thuis om mijn radioshow te doen en heb wilde plannen voor de woensdag. Dan een telefoontje van mijn zus: Het kan wel eens heel snel afgelopen zijn met moeder. Als ik haar nog bij leven wil zien, moet ik niet te lang wachten? De woensdag wordt als fietsdag geschrapt en in plaats daarvan bezoek ik moeder in het verzorgingstehuis waar ze dan net een kamer heeft gekregen. Het is een emotionele middag en avond en legt een domper op de rest van de vakantie, maar... de fietstocht naar Earnewâld en de zondag pakken ze me niet meer af.
Een week later ga ik opnieuw langs bij moeder en dat is een stuk minder emotioneel. Ze ligt in bed en is niet thuis, maar verder is het precies mijn moeder. Ze mag voor de laatste keer haar favoriete rol spelen ('Pas je goed op jezelf?'). We praten over koetjes en kalfjes en lachen heel wat af. Natuurlijk is het voor mij ook een unieke kans om moeder even te 'plagen' en dat vindt ze wel leuk, van die gevatte zoons. We nemen heel luchtig afscheid maar het is wel de laatste keer dat we elkaar zien. Eind september houdt de vrouw van onze voormalige radiobaas ons in spanning maar deze klautert er weer boven op. Een week later is het de beurt aan onze eigen moeder. Ze is gewoon 'op'. Op donderdag 6 oktober verlaat ze ons na een, naar eigen zeggen, 'prachtig leven' van 84 jaren. Een week na de uitvaart moet het ouderlijk huis worden leeggehaald en zo verblijft het gezin Louwsma voor zestig uren 'thuis' maar nu zonder onze ouders. Buiten de omstandigheden om zijn dit erg waardevolle dagen en ze zijn sinds een paar maanden nóg waardevoller geworden. Broer brengt me de vrijdagmiddag terug met de spullen en we besluiten de middag samen met... patat en twee kroketten!
Kort daarna overlijdt mijn lieve buurvrouw. Zij komt ten val in huis en dat is het begin van het einde. Buurvrouw Truus is 86 geworden en op de laatste twee weken na nog zo kwiek en actief als dat je je kan voorstellen. Daarna legt een oude Steenwijker vriendin opeens weer contact met mij. Gezamenlijke vriend Paul, degene met wie in november 2004 een stuk in de kraag heb gedronken (zie: 'Doe kallem an', 25 november 2024), is overleden na een ziekte. Omdat Paul geen verdere familie heeft, vraagt ze me of erbij wil zijn bij het afscheid. Zo kom je nooit op een begrafenis en zo heb je er twee in een maand. Het weer wordt kouder en je leest overal in de media over de hoge energieprijzen. Ik wil niet het risico lopen om met een torenhoge rekening te worden opgezadeld en dus komt de thermostaat niet boven de zeventien graden en zit ik 's avonds met een winterjas aan in huis. Ik ben echter vergeten dat ik het jaren geleden heb vastgezet en dus krijg ik begin 2023 een fiks bedrag terug. Voor dat geld mag sinds de winter van 2023 de kachel weer aan bij kou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten