Zoals ik in de vorige afleveringen van 'Het zilveren goud' al heb genoemd, heb ik in januari 2000 geen vinyl aan de collectie toegevoegd. Het is even de vraag of ik de platen uit december in twee delen zal doen zodat ik een aflevering heb voor deze maand, maar nee... Ik ga het deze maand weer doen met een paar afleveringen van 'Het zilveren geheugen'. Houden we het toch nog een beetje muzikaal? Jazeker! Ik koop in deze maanden vooral erg veel cd's en een aantal ervan worden een dagelijkse routine. Hoewel ik in Mossley vrijwel altijd achter de toonbank in de winkel heb gestaan, willen ze in De Bilt weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Bovendien werkt het ook met een aantal vaste vrijwilligers voor de verkoop en deze zien het helemaal niet zitten om te worden vervangen door een 'companion'. Als ik niet op de bus zit om spullen te halen en te brengen, word ik ingezet voor het huishoudelijke werk. Ik 'vier' dat met mijn recente aanwinsten op de zilveren schijven op standje oorverdovend op de cd-speler en vervolgens boenen en soppen dat het een lieve lust is. Ik ben terug gekomen uit Friesland met het goede nieuws dat 'Fred' (zoals ik hem in november heb genoemd) de club heeft verlaten. Dat geeft een beetje lucht. Daarna zal er nog meer lucht komen, hoewel ik ook snode plannen heb. Over dat laatste ga ik in een volgende aflevering van 'Het zilveren geheugen' schrijven. Eerst het weerzien met een oude bekende.
De Emmaus heeft haar oorsprong in Frankrijk maar komt omstreeks 1960 ook naar Nederland. In Haarzuilens opent de eerste vestiging mét een woon-werkgemeenschap zoals dat in Frankrijk de gewoonte is geworden. Het succes van Haarzuilens inspireert diverse mensen in de omgeving van Utrecht om dit concept te volgen en zo ontstaat jaren later ook de gemeenschap in De Bilt. We onderhouden een goed contact met Haarzuilens. We hebben bijvoorbeeld een onderlinge sjoelcompetitie. Ik ben nooit een uitblinker geweest in welke sport dan ook en bij sjoelen komt het aan op richten dat niet mijn sterkste punt is vanwege mijn motoriek. Dan ontdekt een collega in De Bilt dat ik pas echt beroerd ga gooien als er drank in me is gegleden. Met andere woorden: Op de sjoelavonden moet ik nuchter blijven. Ik ben niet zó goed als een andere collega, maar gooi beduidend beter dan menigeen van Haarzuilens. Door nuchter te blijven kan ik ervoor zorgen dat de prijs zo nu en dan ook mee mag naar De Bilt. Dan is het nieuwjaar aangebroken en hoor ik dat er een receptie is in Haarzuilens. Ik wil eerst niet mee maar krijg dan te horen dat 'geezer' John inmiddels in Haarzuilens woont en ik deze wellicht kan treffen. Dat laat ik me geen tweede keer zeggen en zo ga ik op zondagmiddag mee met een stel voor oliebollen en drankjes in Haarzuilens.
Ik kijk de kamer rond maar geen John. Op het laatst durf ik het toch te vragen. Wat blijkt? Er wordt geen reden gegeven maar ik heb een vermoeden. John is 'stout' geweest, maar niet zó ondeugend dat hij de laan moet worden uitgestuurd. Ik denk dus dat het iets met groen spul en een sigaretje heeft te maken. John heeft een 'waarschuwing' gekregen en mag voor straf niet bij de receptie zijn. John kennende is dit niet bepaald een straf voor hem, maar goed... Een 'companion' neemt me in de hand mee naar John's kamer en ze hebben mij niet meer terug gezien op de receptie. John is niet bepaald gelukkig met Haarzuilens. 'Waarom kom je niet naar De Bilt? We hebben een kamer vrij'. Ik flap het er goed bedoeld uit maar ergens heb ik ook een naar voorgevoel. Drie dagen na de receptie staat John met zijn hebben en houden voor de deur in De Bilt en betrekt hij de kamer van Fred. Niet voor lang want er vindt ook een wissel plaats in het huis boven de meubelwinkel aan de Looydijk. John gaat daar wonen met onze chauffeur en vanaf dat moment gaat het flink bergafwaarts.
Het is ergens eind 1998 als ik niet lekker in mijn vel zit. John, Phil en nog een gast hebben een plannetje en ook ik mag mee delen in de informatie. Het idee is om allemaal twintig pond bij elkaar te gooien zodat er een grammetje stuff gekocht kan worden. Ik lig dubbel van het lachen. Man! In Nederland heb je een vuilniszak vol voor tachtig pond. Ik bedank dus vriendelijk voor het aanbod. De stuff is er gekomen maar of ze er echt stoned van zijn geworden, durf ik te betwijfelen. John woont dan nu in het land waar wiet bijna even gewoon is als een koekje bij de koffie en, het is te verwachten, hij schiet erin door. Vooral op de Looydijk zal dat de spuigaten uitlopen.
Toch bewaar ik nog wel enkele goede herinneringen aan de eerste weken van John in De Bilt. We gaan regelmatig samen stappen in Utrecht en vaak doen we ook een coffeeshop aan. Ik kan me één zondagavond nog redelijk goed herinneren. Ik word belaagd in Hoog Catharijne maar ik voel totaal geen angst. Ik hoef niet bang te zijn als John in de buurt is. Hij heeft een enkele vuistslag nodig om eentje tegen de grond te werken en de rest druipt af. Tja, je zit met John meteen in een andere dimensie van de wereld. Eentje waar ik niet aan kan wennen en gelukkig maar! Ik ben nooit weer belaagd maar zal ongetwijfeld even aan 'geezer' John denken als het weer zou voorvallen.
In 1997 werk ik in de Popkelder en krijgt mijn muzieksmaak een extra upgrade. Er worden eigenlijk alleen maar cassettes gedraaid, thuiskopieën van de gangbare 'cult'-platen. 'Odelay' van Beck is een bandje dat ik ontzettend veel draai in dit jaar. Het is vaak de afsluiter van een avond. Barruimte opruimen, geld tellen en in het kluisje stoppen en nog eens schoonmaken... het werkt allemaal net een beetje prettiger met 'Odelay' op de stereo. Ook in De Bilt blijkt het de ideale schoonmaakplaat te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten