Singles round-up: januari 8

De voltallige redactie is de kamer uit gestuurd en hangt nu aan de bar voor de nazit. Ja, dat is lang geleden dat ik voor het laatst een redactievergadering heb gehad. Het is met name de fotograaf die dubbele uren gaat opschrijven die maakt dat ik snel tot een besluit kom en het roer opnieuw om gooi. Ik heb afgelopen week vijf afleveringen beloofd van de 'Singles round-up'. Welnu, dat is al sinds het weekend gewijzigd naar vier afleveringen. Ik ben eerst van plan om twee afleveringen te doen met seventies, eentje met de sixties en een vierde met de eighties. De foto's zijn zelfs al gemaakt als ik opeens besluit het op de ouderwetse manier te doen. Kriskras door elkaar qua jaartallen en stijlen, maar op alfabetische volgorde van de artiesten. Vandaag en woensdag krijgen jullie negen singles per keer en donderdag en vrijdag acht. De eerste 2025-release krijgt later deze week gezelschap van een Juno-pakketje en ook de Discogs-singles krijgen volgende week een apart bericht. Voorlopig zit ik nog ver onder de honderd pond bij Mark en dat is de moeite van het verzenden bijna niet. Ik spaar dus rustig even door totdat ik voor 200 of 250 heb of iets in de buurt van dertig singles. Hierbij de eerste negen uit de meest recente partij van Mark in alfabetische volgorde.

* Otis Brown- You Girl (US, ExSpectMore, 1966)
We beginnen deze aflevering in de sixties. De 'Singles round-up' van vrijdag zal vooral over dat decennium gaan want ik heb opvallend veel singles met een S bij Mark op de stapel liggen. Daar zitten dan twee uit de jaren zeventig bij want met de jaren tachtig en later ben ik al veel vroeger klaar. Van Otis Brown heb ik reeds een andere single die me al goed is bevallen. Ik ben in blijde verwachting van deze latere single en hoop dat 'I can expect more'. Het heeft een bijzonder arrangement voor strijkers op de achtergrond en dat is dan ook het enige echt opvallende. Ik heb het gevoel alsof ik 'You Girl' al in duizend versies heb gehoord. 'Mama Don't Allow No Loving In Here' heeft een rauwer geluid. Het klinkt een paar jaar ouder maar eigenlijk moet ik bekennen dat ik dit de betere kant vind.

* Jerry Butler- I Forgot To Remember (US, Mercuey, 1970)
Eigenlijk de b-kant van een single die ik al in de Nederlandse uitdossing heb. Toch moet ik bekennen dat die plaat nooit de Blauwe Bak heeft gehaald en het in Nederland ook een andere b-kant heeft gekregen. Gezien ik hetzelfde nummer wel in coverversies in de Blauwe Bak heb staan, moest ik een overplaatsing overwegen? De 'Ice Man' trakteert ons op een lekkere groove met zijn onmiskenbare stemgeluid. Jammer dat het styreen een beetje luidruchtig is want het is een zeer fijne kant! Het is in Amerika de b-kant van 'Got To See If I Can't Mommy To Come Back Home'. Het styreen is in ieder geval niet lief waardoor ik het vinyl moet raadplegen. Het is op zichzelf best een mooie ballade maar ik vrees in 2017 dat deze niet vaak uit de bak zal worden gehaald. Het is de tijd dat ik nog best kritisch ben over Blauwe Bak-aanwinsten. 'I Forgot To Remember' kan ermee door totdat ik een upgrade tegen kom.

* Gene Chandler- Not The Marrying Kind (US, Mercury, 1970)
Opnieuw een b-kant en wederom op het Mercury-label. Er is een tijd, zo rond 1989-90, dat je praktisch op iedere rommelmarkt één bepaalde single van Jerry Butler en dito met een Gene Chandler-plaat tegenkomt. Alsof ze gratis kwamen met een pakje boter. Dat is nog altijd een mysterie voor mij, hoewel beide tegenwoordig in de Blauwe Bak staan. Later in deze serie komen we nog zo'n single tegen die even héél erg algemeen verkrijgbaar is en welke ik dan ook laat liggen. Nu naar de b-kant van 'Groovy Situation' van Gene Chandler. Oh, kan dat ook nog? Een té groot middengat. Ja, zelfs een 'spider' past er niet in. Dat wordt dus goed checken of de plaat recht op het plateau ligt en niet schuift als ik de naald erop zet. Dat scheelt nu niet alles maar kost me wel een minuutje voorbereiding. Het is een ontzettend fijn nummer met 'The Duke' in topconditie. Het té grote middengat is echter wel een handicap. Maar even rond kijken voor de Engelse persing. 'Groovy Situation' laat ik nu maar even voor wat het is.

* Sonny Charles- It Takes A Little Longer (Frankrijk, A&M, 1970)
Geschreven door Gary Wright en ene Kristina Uppstrom. Dat blijkt mevrouw Wright te zijn en ook bekend als Tina Wright. Ik kan niet zo snel vinden waar dit nummer zijn oorsprong heeft of dat het speciaal voor Sonny is geschreven. Wel zie ik een reggae-versie van Teddy Brown uit 1972. Het is aan beide kanten eigenlijk pure pop waarvan 'Welfare Man' op de keerzijde nog de meeste 'soul' heeft. Het is echter een zonnig geprijsd item met een fraaie fotohoes. Ondanks de Spooky Tooth-hobby kies ik voor 'Welfare Man' als de kant van deze single.

* Samona Cooke- Dance To Keep From Crying (US, Epic, 1977)
Als je de dochter van Sam Cooke bent, kun je iedere muzikant of producent aan je binden? Samona doet het op deze plaat met Jim Peterik. In 1970 zingt hij 'Vehicle' van Ides Of March de hitparade in en in het volgende decennium is hij de stem van Survivor. In 1977 heeft de disco al een aantal clichés dat heel vaak een miljoenenverkoop oplevert, maar Samona weet deze te omzeilen. Niet dat het zwaar underground klinkt, maar het is té puur en soulvol voor het grote publiek. Het zal dan ook niet veel verder zijn gekomen dan dit stadium van de promo want dit is zo'n single met een mono- en stereokant. Het valt mij niet tegen!

* Glenn Duhe- I Can't Stop Wanting You (US, Crown G Record, 1971)
Een zeer obscuur plaatje uit Philadelphia. Een prachtig voorbeeld van crossover met zeer aantrekkelijke blazers en een koortje in het intro. Voor dat gedeelte zijn ook niet de minste ingevlogen of Discogs moet het fout hebben. De blazers zijn gearrangeerd door Bobby Martin die ook aan de wieg staat van Philadelphia International Records, de groove is ontwikkeld door ene Jesse James en deze wordt gelinkt aan de zanger en schrijver. Op de keerzijde staat de instrumentale versie door de Crown G's en terwijl dat dus geen tekst heeft, krijgt het opeens wel extra credits. Elaine LeDuff en Bobby Martin profiteren nu ineens mee van de inkomsten. Helaas zijn die vrijwel nihil gebleven.

* George Duke- Brazilian Love Affair (UK, Epic, 1980)
Van namen als George Duke krijg ik altijd last van jeuk en dat blijkt nu maar weer eens onterecht te zijn. Natuurlijk is het niet de 'in-your-face' disco of funk en heeft ook dit een ingewikkelde groove maar over het algemeen is dit erg goed te pruimen. Sterker nog: Ik vind het zelfs erg goed! Later in de instrumentale brug neigt het wel een beetje naar fusion maar ach... het blijft onder de vier minuten dus dat had erger gekund. De dertig noten per seconde-fusion is wellicht één van de weinige muziekstijlen die ik niet trek. 'Summer Breezin' op de flip is ideaal voor als je in je hangmat hangt tussen twee palmbomen in. Gezien ik die niet in de tuin heb, hou ik het maar bij de Braziliaanse liefdesaffaire. O ja, die heb ik óók niet.

* El Chicano- Tell Her She's Lovely (US, MCA, 1973)
De verrassingspakketten zijn leuk geweest maar soms is het een ramp om maanden te moeten wachten op een plaat. Bij het pakket van vorige maand denk ik al 'Shit, geen El Chicano in het pakket'. Dat gaat vanaf nu niet meer gebeuren. 'Tell Her She's Lovely' is gewoon een hit geweest in Amerika maar sluit helemaal aan bij mijn recente interesse voor Latinrock. Ik heb van deze band overigens al 'Viva Tirado' in de Blauwe Bak staan. 'Tell Her She's Lovely' is daarentegen een echt liedje met een zeer rijke muzikale begeleiding en het geheel moet fantastisch klinken op de radio terwijl je met je cabrio over de Route 66 scheurt. Maar ook niet te versmaden op de ruilverkaveling tussen Wittelte en Dwingeloo.

* Al Green- Going Away (US, Eclectrosound Group, 1985)
Hoe exclusief wil je het hebben? Een single van Al Green die in 1985 via A&M de wereld is ingestuurd, maar hier als pre-productie proefpersing. Al is door de jaren heen zo nu en dan het spoor bijster maar voor deze single keert hij terug naar het beproefde recept. Drums die heel dicht in de buurt komen van zijn oude Memphis-geluid en dan in combinatie met zijn stem en wat frisse jaren tachtig-synthesizers. Het is zeker één van zijn betere late singles. Het heeft hetzelfde nummer aan de andere kant en beide zijn in stereo. Ik zie nu dat A&M een promo in deze vorm heeft uitgebracht vóór de reguliere single met 'Building Up' op de b-kant.