De afgelopen weken heb ik heel erg sterk aan mezelf getwijfeld en gisteravond heb ik het euvel ontdekt. Ik hou de Week Spots bij in een lijst en ik ben deze week nog maar in de 25e week waar het, volgens, mij écht de 26e week is. Het is gebleken dat ik al in februari de mist ben in gegaan door Duane Clark niet te vermelden als de Week Spot en een week later gewoon verder te gaan. Dan kom je inderdaad op 25 Week Spots uit tot dusver. Dat is nu gecorrigeerd. Komende zaterdag ga ik traditiegetrouw alle Week Spots draaien vanaf week 27 in 2022 tot aan de nieuwste en dat is meteen de aftrap van het zomerseizoen op de radio en op Soul-xotica. Ik ga de komende dagen bezig met de Gele Bak Top 100 en heb besloten hier weer de zaterdagen en zondagen in juli te gaan gebruiken. Totaal tien afleveringen met negen singles en begin augustus een apart bericht met betrekking tot de nummer 1. Zondag trap ik de 'Vinyl Summer Spirit Of...' af op de radio en in dit eerste weekend zet ik 1982 centraal. De Week Spot dient dus ook uit dit jaar te komen en dan valt mijn keuze al snel op 'I Just Want To Satisfy' van The O'Jays. De band heeft al eerder een Week Spot gehad ('Now That We Found Love' in 2017) en vanavond wil ik me dan ook toespitsen op de jaren tachtig.
Net zoals The Jackson 5 (om een voorbeeld te noemen) door haar werk voor Motown wordt geassocieerd met Detroit, staat The O'Jays synoniem aan de Philadelphia Soul. De groep heeft echter haar oorsprong in de staat Ohio en zal pas in de late jaren zestig naar Philadelphia verhuizen. Daar vindt het in 1972 onderdak bij het Philadelphia International Records (PIR)-label van Kenny Gamble en Leon Huff en de groep zal hondstrouw blijken. Zelfs in de late jaren tachtig maakt de groep nog altijd platen voor Philadelphia. Ik heb niet terug gebladerd naar het verhaal uit 2017 maar ik kan me voorstellen dat ik toen de begintijd heb behandeld. In vogelvlucht bestaat The O'Jays sinds 1958. Eddie Levert, Walter Lee Williams, William Powell, Bobby Massey en Bill Isles zijn de oorspronkelijke leden. William Powell overlijdt in 1977 aan de gevolgen van kanker en is dan pas 35 jaar. Hij wordt vervangen door Sammy Strain, oorspronkelijk een lid van Little Anthony & The Imperials. Als de groep in 2005 wordt bij gezet in de Rock And Roll Hall Of Fame geldt dit in eerste instantie voor de eerder genoemde vijf personen. Per ongeluk wordt ook Strain bij gezet en vergeet men het oorspronkelijke lid Isles. Ook oneerlijk omdat Strain reeds onderdeel is van de Hall Of Fame dankzij Little Anthony & The Imperials.
De dood van Powell veroorzaakt geen revolutie in het traditionele O'Jays-geluid maar de teloorgang is reeds in gezet. Ofwel: Na 'Use Ta Be My Girl' drogen de hits snel op maar de groep blijft een graag geziene gast op het podium. De singles bereiken nog maar zelden de hitlijsten en, als het gebeurt, uitsluitend in Engeland en Amerika. Wikipedia spreekt van het album 'Imagination' uit 2004 als het meest recente album maar The O'Jays hebben in 2019 hun voorlopig laatste album uitgebracht. 'I Just Want To Satisfy' piekt in Amerika nét buiten de Hot 100. Ik heb de 'Classic Week Spot' laten vallen maar het zou in dit geval zo'n 'Classic' zijn geweest: Ik heb de plaat al sinds 2021 in de collectie staan.
Bill Isles, de man die niet in de Hall Of Fame is opgenomen, is ons in 2019 ontvallen. Mijn exemplaar van 'I Just Want To Satisfy' heb ik met een fraaie korting gekregen (of misschien wel gratis) doordat de plaat een 'euvel' heeft dat nauwelijks stoort. Het heeft een breuk welke voornamelijk onder het label zit en een stukje de plaat in loopt. Pas in het laatste gedeelte tikt de plaat iets. Vaak is een breuk andersom.
Hoe nu verder? Ik wacht nog altijd op de Engelse singles en hoop deze morgen of vrijdag met de andere 'nieuwe' titels te kunnen behandelen. Ik wacht morgen dus nog even af. Ik ga straks wellicht beginnen met de Gele Bak Top 100 of de eerste Top 45 voor zondag samen te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten