Van het concert des levens: 2009

Een paar weken geleden heb ik nog een plaat in gedachten welke als afbeelding kan dienen bij 2009. Op dit moment wil die niet te binnen schieten. Ik besluit maar eens in de Top 100 van het jaar te kijken om een titel te vinden die ik kan associëren met 2009. 'Sober' van Pink overbrugt 2008 met 2009 maar staat nog altijd bij de vijftig best verkochte singles van 2009. 'Rehab' van Rihanna is wel van 2009 maar als er één 'Rehab' voor mij verbonden is, moet het wel Amy's 'Rehab' zijn. Dat nummer is dan alweer een paar jaar oud. Ik ben een paar jaar geleden begonnen met 'Van het concert des levens' ten tijde van mijn 45e levensjaar. Ik zit inmiddels in mijn 48e  en dus is het een rubriek van een lange adem. We komen nu echter bij een jaar dat ik bijna dag voor dag zou kunnen beschrijven of op zijn minst in drie delen. Nee. Het moet gewoon één bericht worden net zoals de overige jaren. 2009 is in vele opzichten een erg bijzonder jaar. Voor mij is er de tijd van vóór 2009 en de tijd erna. Hoewel ik niet overal de diepte kan in gaan, zal ik proberen het verhaal van 2009 binnen een bericht te vatten.

Ik verklaar het nieuwe jaar voor geopend in gezelschap van W. in een kroeg in Steenwijk. Als ik haar heb thuis gebracht, wil ik via het park terug naar huis lopen. Daar tref ik een paar kerels die ik ken uit de horeca. Zij hebben de stevige soorten drugs vaak binnen handbereik en ik word door een van hen uitgenodigd om mee te komen. De hoofdbewoner van het huis verspert me de toegang. Eigenlijk ben ik hem nog altijd dankbaar. Onderweg naar huis neem ik me voor om dit jaar eens van de poedertjes en andere chemicaliën af te blijven. Omdat ik een recreatief gebruiker ben, gaat dat me geen enkele moeite kosten. Verder begint 2009 waar 2008 is opgehouden. Nog altijd thuis met een depressie en lange (en kostbare) zuipsessies in de plaatselijke horeca. De huisarts schrijft me zwaardere medicatie voor. Ik haal het wel in huis maar schrik als ik de bijsluiter zie. Er wordt erg gewaarschuwd voor gebruik met alcohol en ik weet dat dit laatste een probleem is gaan worden. Ik ga weer aan het werk en wil meteen volledige dagen en een volledige werkweek maar dit wordt tegengehouden door het SW-bedrijf. Doel is om minder vrije tijd te hebben en zo minder te drinken. Het schiet niet op want in de nacht hoef ik niet te werken en kan ik dus flink tekeer gaan. Als nasleep van de bankencrisis van 2008 is de vroege dienst tijdelijk geschrapt en begin ik iedere dag om twee uur 's middags. Als er geld is... dan is het feest! In februari ga ik zo naar Leeuwarden om heel veel platen te kopen. In maart is het bedrijf té laat met uitbetalen waardoor ik op verschillende adressen op de pof moet. En als het geld binnen is...? Dan volgt een zéér wild weekend waarbij mijn maandsalaris grotendeels verdwijnt. Zo kan het niet langer! Op 2 april 2009 hak ik de knoop door. Mijn laatste biertje en daarna professionele hulp zoeken. Ofwel: Geen afkickcentra voor mij want als ik eenmaal besluit met de alcohol te stoppen, dan staat dat vast!

De psychiatrie is voor mij de juiste uitweg. Ik hoef niet uit te zoeken of ik zonder de alcohol kan maar wil juist onderzoeken wat me ertoe heeft aan gezet. In april 2009 heb ik vooral nodig 'om even ergens anders te zijn'. Zo nu en dan even kijken in Steenwijk maar verder even weg uit het cirkeltje. Het tijdelijke verblijf in Meppel doet me goed, ook al is de psychiatrie niet de oplossing voor mij. Zij willen me vooral in een afkickcentrum hebben maar ik blijf 'No no no' zeggen totdat er toch een intake is. Tijdens deze intake blijkt dat ik hier aan het verkeerde adres ben. Ik word geholpen door mijn huisje in Steenwijk weer op orde te krijgen en na een aantal weken word ik gepusht om vaker naar huis te gaan. Ik ben dan een voetreflexzonetherapie begonnen bij een goede vriendin en daar heb ik uiteindelijk het meeste aan gehad. Ik moet mezelf leren accepteren en waarderen. De zucht naar alcohol heb ik nooit meer gevoeld. Na veertien jaar kan ik wel zeggen dat 'nuchter zijn' méér verslavend is dan bier en wijn! De zomer breekt aan en een herboren Gerrit geniet met volle teugen van fietstochten en 'zweven'. Dat laatste komt vooral tot uitdrukking in augustus en september. Ik meen dat ik zonder de alcohol ineens tien keer zoveel energie heb en dat ik daarnaast niet voldoende hoef te eten. In één van mijn 'vakantieverhalen' heb ik de vrijdag beschreven waarop ik in de hitte van Tijnje naar Kampen ben gefietst en in de nacht van Zwolle naar Steenwijk. Dit gaat natuurlijk niet goed komen?

Als de zomer voorbij is, breekt er een lastige periode aan. Ik kom een week mijn huis niet uit en een afspraak met de voetreflexzone is daarbij het eerste uitstapje. Dat geeft me een dot energie en bovendien begin ik dan met bloesemremedie. Een aantal kruiden in druppelvorm. Om de kruiden 'vers' te houden is het aangelengd met rum. Ik associeer rum niet met drank en van een druppeltje wordt zelfs een vlo nog niet dronken. Ik gebruik het in het weekend van zondag 20 september. De 20e van de 09e maand in 2009. Ik maak een fietstocht naar Grolloo en ben al erg vermoeid als ik bij Diever ben. In Vledder fiets ik in een afgevallen tak op het fietspad en maak een salto. Voor de tweede keer in een jaar word ik wakker in de omgeving van een ziekenhuis. Er wordt gesproken van een lichte hersenschudding maar ze kunnen me verder niet helpen. In het oordeel van de arts wordt gesproken over alcoholgebruik, maar... dat komt door de bloesemremedie. Het flesje is gebroken en maakt dat mijn jas naar rum ruikt. De lichte hersenschudding mag gerust een zware hersenschudding heten want ik weet van voren niet dat ik van achteren leef. Zo ga ik op een zekere middag in mijn pyjama naar het station omdat ik ben vergeten me aan te kleden. Er is vooral op taalkundig vlak schade toegebracht. Ik heb 't kofschip nooit hoeven te gebruiken vóór 2009. Nu is het mijn favoriete vaartuig. Ook de concentratie is minder geworden sinds de buiteling.

Ik heb eind 2009 dan nog te maken met ambulante verslavingszorg maar daar ben ik aardig snel klaar mee. Er is gewoon niemand die kan geloven dat ik sinds april 2009 geen druppel meer heb gedronken. Geen moeilijk moment of een terugslag. Er ontstaat wel weer steeds meer de wens om het 'hoe en waarom' te onderzoeken. Dat zal in 2010 een vervolg krijgen. De vakantie heb ik, geloof ik, vorig jaar nog eens beschreven en sla ik even over. Het 'kiwi-incident' is een nasleep van de hersenschudding. Begin december voelt mijn vader zich niet fit en rijdt met de auto naar de dokter. Het is de laatste keer geweest dat hij achter het stuur heeft gezeten. Hij gaat met spoed naar het ziekenhuis waar ze een kunstgreep uithalen. Hij zal binnenkort terug moeten komen voor een volledige operatie. Dat laatste gebeurt op oudejaarsdag 2009. Het is nog best spannend en achteraf bezien ben ik nog altijd blij dat hij dát heeft overleefd. Hoe zou anders oudejaarsdagen zijn geweest? Ik mag dan geheel gezond zijn, hersteld van de hersenschudding en me heerlijk voelen zonder de drankjes, voor mijn vader wordt wel duidelijk dat een nóg grotere operatie onmogelijk is en hiermee het einde wordt ingeluid.