Het ligt nog wel in de planning om straks een eindje te fietsen, maar ach... dat gaat vast geen wereldreis worden. Met het oog op 'The Vinyl Countdown' van vanavond vind ik het echter wel handig om te weten welke van de mogelijke soulvolle platen in de Blauwe Bak zullen komen te staan en dus geef ik het vandaag nóg een aflevering. Ik heb de singles niet eens geteld als ik ga afrekenen en mag het voor het oog doen van de verkoper. Als ik bij drieëndertig ben, roept hij de prijs van veertig. Ik reken nog even door en zie dat ik dan drie voor nop heb. Zullen we nog afdingen naar vijfendertig of...? Nee, de platen zijn dik de moeite waard en dus betaal ik gewoon veertig euro. Er zitten immers platen bij die bij een andere dealer gemakkelijk een tientje per stuk hadden kunnen opbrengen? Laten we eens zien of er bij de volgende negen ook nog een paar fraaie verrassingen zitten.
* The Comsat Angels- Day One (NL, Jive, 1984)
Echt zo'n plaatje dat ik qua titel uit het Hitdossier ken maar dat ik helemaal niet voor de geest kan halen. Ik kijk even snel op de Wikipedia-pagina van de band en het blijkt dat 'Day One' alleen iets van betekenis is geweest in ons land. Hier staat het in de Tipparade, in Engeland komt het niet voorbij de 'breakers'-lijst. Wellicht dat de plaat extra is gepromoot vanwege een live-versie op de b-kant welke is opgenomen in de hoofdstedelijke club De Meervaart. De band staat te boek als post-punk en daar kan ik me wel in vinden. Het is best een lekker plaatje dus goed gegokt!
* Bobby Darin- The Girl That Stood Beside Me (NL, Atlantic, 1966)
Ook deze heb ik hoogstpersoonlijk toegevoegd aan 45cat omdat-ie daar ontbreekt. De single is niet alleen want het komt in het gezelschap van 'If I Were A Carpenter'. Omdat ik de laatste al heb, reken ik deze single bij de 'dubbele' platen. Zou de a-kant zijn geschreven door Cat Stevens? Nee, het blijkt een typefout te zijn want Geoff Stephens (en dus niet Stevens) heeft het nummer geschreven. Bobby is in 1966 helemaal op de folkrock-toer geslagen. 'Girl' is geen 'Carpenter' maar het is niet onaardig. Op de keerzijde neemt Darin een andere Tim Hardin-song onder handen, te weten 'Reason To Believe'. Toch is dit de voorganger van 'If I Were A Carpenter' als ik het catalogusnummer moet geloven.
* Euson- Leon (NL, Polydor, 1973)
Het is aan de late kant maar ik heb toch even gecontroleerd of ik deze nog niet had. Nee dus en er is geen man over boord. Tja, zo'n plaatje van Euson voor een euro kan ik niet laten liggen, zeker als die met fotohoes is. Ik hoef de plaat niet op te zetten want natuurlijk is dit pure pop en uitsluitend voor de Gele Bak bestemd.
* José Feliciano- Why (NL, Private Stock, 1976)
José Feliciano kan geen kwaad doen bij mij. 'Why' is een crossover tussen reggae en blues en samengevat in een prettige popsong. Niets bijzonders aan de hand maar ik kan niet genoeg krijgen van de man.
* Rob Grill- Rock Sugar (NL, Mercury, 1979)
Alsof de mannen nog tijd weten te vinden tussen opnames en concertreeksen door. John McVie heeft dit plaatje van Rob Grill geproduceerd en naast McVie doen ook Mick Fleetwood en Lindsey Buckingham mee op de plaat. Het zal niet bepaald gezellig zijn geweest in de studio als we de kruisende relaties in ogenschouw nemen. Muzikaal is het Fleetwood Mac maar dan met een kerel in plaats van Stevie en Christine.
* Leon Hayward- Hurtin' Inside (NL, United Artists, 1976)
Leon Hayward is natuurlijk Leon Haywood en 'Hurtin' Inside' is een nummer uit den ouden doosch waar ik toch niet een jaartal bij kan vinden. Het klinkt als vroege jaren zestig in mijn oren. Of toch? 'Hurtin' Inside' heeft 'Pain In My Heart' tussen haakjes en de laatste titel is in 1965 verschenen als b-kant van een Imperial-single in Amerika. Het is wel duidelijk in welke kringen dit een 'hit' is geweest want het past zowel in de Carib als in de Belgische Popcorn. Op de keerzijde staat 'If This Is A Man's World' van Irma Thomas. Dat is oorspronkelijk in 1966 uitgebracht als 'It's A Man's Woman's World' en is natuurlijk een antwoord op James Brown's relaas. Ome James heeft het zelfs geproduceerd. O ja, deze komt natuurlijk met stip binnen in de Blauwe Bak maar dat spreekt voor zich.
* Z.Z. Hill- This Time They Told The Truth (US, Columbia, 1978)
En dat geldt ook voor Z.Z. Daarvoor hoef ik de plaat niet eens op te zetten. De a-kant is een bluesy ballade met een prachtig arrangement en de soulvolle stem van Hill. De keerzijde heet 'Near But Yet So Far' en, hoewel hij er niet bij is betrokken, heeft een Swamp Dogg-achtige productie. Het is meer upbeat dan 'This Time' en lekker eigenwijs zoals we dat van Ziezie zijn gewend. Volmondig Blauwe Bak!
* Incognito- Always There (Duitsland, Talkin Loud, 1991)
De zomer van 1991... Eindexamen van de LEAO, een hele lange vakantie, het verschrikkelijke vakantiewerk in de polder en... muziek! Voor mij persoonlijk in 1991 zijn dat de hits uit de jaren zestig en zeventig maar ongemerkt hebben de hits van de dag een positieve invloed op mij. 'Always There' is daarvan een voorbeeld. Ik heb jaren lang de cd-single gehad en dit geeft me altijd een brede glimlach en dat doet het anno 2023 nog altijd. Erg blij met deze single!
* Kasenetz-Katz Singing Orchestral Circus- Quick Joey Small (NL, Buddah, 1969)
Jerry Kasenetz en Jeff Katz zijn in 1968 verantwoordelijk voor de geboorte van de 'bubblegum'-muziek en de opmars van het Buddah-label. Hun Circus heeft verschillende namen en bestaat uit leden van de bands die ze in die tijd produceren. Op 'Quick Joey Small' horen we duidelijk de zanger van 1910 Fruitgum Co. Op 'Mr. Jensen' is het een andere zanger en dit lijkt meer als een antwoord op 'Excerpt From A Teenage Opera' met ditmaal wellicht een gesjeesde talkshow-host met een eigen videokanaal als onderwerp? Ach nee, hij is maar twee jaar ouder dan mij en dus kan ik hem niet 'old' noemen. Evenals de Amen Corner-singles die ik de 'dubbele' aflevering ga doen, is het fotohoesje hier van een uitzonderlijke kwaliteit voor de leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten