Singles round-up: juni 1

Waar zullen we ons na vijftien afleveringen van de 'Singles round-up' eens mee bezig houden in juni? Met opnieuw dit aantal? :Laten we hopen van niet, ook al is een goed begin het halve werk. Ik had me een paar weken geleden vergist. Ik meende dat 'Tafel In De Tuin' in Meppel was terwijl ik daar net eens op een zaterdag moest helpen in de bezorging. Dat was gisteren. Deze dag ben ik gewoon in Steenwijk. Er is vrij veel en ik heb de hele middag werk, ook al heb ik een uurtje onderbreking gehad. Het centrum is blijven liggen voor mij en het laatste stuk is het 'zwaarste': De Oosterstraat. Dé winkelstraat van Steenwijk en doorgaans erg druk op een zaterdagmiddag. Ook al zou je een boete willen riskeren, dan is het nog niet geschikt om daar te fietsen. De adressen liggen fraai verspreid over de Oosterstraat. Ik ben onderweg van de drogisten naar de Hema als ik langs Groenendijk kom. Opeens is het halt en moet ik wel even pauzeren! Vier bakken met singles voor een euro per stuk? Jullie raden het al! Het zijn totaal 43 singles geworden waarvan 16 dubbel of upgrades. De overige 27 ga ik in drie delen doen en ik begin nu met de eerste negen.

* Paula Abdul- Straight Up (Duitsland, Virgin, 1988)
Groenendijk is in de eerste plek een boekwinkel. De vrouw des huizes bestiert het 'nieuwe' gedeelte, manlief is meer van de antieke boeken en... de platen! In de tijd dat ik in Steenwijk woon, ga ik regelmatig een zaterdagmiddag langs om te grasduinen door de elpees. Met mijn verjaardag in 2018 heb ik er een paar singles gekocht maar verder ligt hier de nadruk op de elpees. Nu dan opeens vier bakken met singles. De eerste platen die ik vind heb ik al. De staat van met name de hoesjes zijn zó uitzonderlijk dat ik ze niet kan laten liggen. Ik richt me eerst op de 'originele' singles en plaats daarna nog eens de foto en het bericht van de zestien. In alfabetische volgorde begint het een beetje kleurloos met Paula Abdul. Een nummer waar ik in 1989 een gruwelijke hekel aan heb, maar sinds een paar jaar groeit het verlangen. Een euro is een heel mooi prijsje.

* Adamo- Inch' Allah (NL, HMV, 1967)
Ik koop bij lange na niet alles meer van Adamo dat ik tegenkom. De man neemt al een flinke plek in in de betreffende jaren zestig-bak en veel verder dan 'Vouz Permettez, Monsieur' en 'She Was An Angel' komt het niet. Toch staat 'Inch' Allah' al een tijdje op een soort van wenslijstje. De oorzaak hiervan is de 'Hitfabriek', het Vlaamse muziekprogramma dat in de vroege jaren negentig wordt uitgezonden in Nederland. Het is in tegenstelling tot andere platen van Adamo een héél klein beetje folkrock en nét genoeg om bij mij in de smaak te vallen.

* Shirley Bassey- Goldfinger (NL, Columbia, 1965)
* Shirley Bassey- Goldfinger (US, United Artists, 1965)
Euh... hebben we 'Goldfinger' nog niet? Het is pas later op de middag dat ik me herinner dat ik in Assen een single van Shirley heb gekocht waarbij 'Goldfinger' op de b-kant staat. De uitvoering van John Barry heb ik vorige week nog gedraaid in de show. Nee, ik heb verder geen enkele uitvoering van Shirley Bassey. En nu? Nu heb ik er twee! De originele Nederlandse heeft uiteraard mijn voorkeur. Het Amerikaanse styreen mag mee omdat die maar een euro is.

* Jimmy Bellmartin- Why Don't You Send Me (NL, Polydor, 1974)
Kijk! En nou wordt het interessant? Bij Jimmy Bellmartin twijfel ik sterk maar de partij bij Groenendijk heeft erg veel 'interessant' werk uit de midden jaren zeventig. Het zou afkomstig kunnen zijn van een discotheek ware het niet dat de hoesjes in een té goede staat zijn. 'Send' is teveel in de Oscar Harris-traditie en dat had ik al een beetje verwacht. Op de keerzijde staat 'Send Me A Letter' uit 1972 en dat is opgeleukt met elektrische gitaren. Ook een hoop 'la-la-la' dat het niet bepaald meer soulvol maakt. Zoals ik al had verwacht, is de algemene jaren zeventig-bak het hoogst haalbare voor Jimmy.

* Buckeye- Where Will Your Heart Take You (NL, Polydor, 1979)
Op een ene of andere manier komt het fotohoesje me erg bekend voor. Feit is dat ik de plaat altijd links heb laten liggen. Ik moet even kijken op Discogs om te zien wat voor tag zij eraan hangen. AOR. Adult Oriented Rock. Ik denk dat ik me daar wel in kan vinden. Het klinkt heel erg Amerikaans en glad zoals veel van de rock van het continent van omstreeks 1979. Het is niet een onaardig plaatje maar het springt er ook niet uit.

* Etta Cameron- Maybe Tomorrow (België, Barclay, 1975)
Deze single is helemaal ongedocumenteerd. Ik heb zelf de informatie toegevoegd aan 45cat want het lijkt erop alsof de plaat nergens anders is uitgebracht. Iets dat me pas later opvalt... Het stamt uit de tijd van het handwerk en iemand heeft zijn best gedaan om van 'Maybe Tomorrow' een mooi logo te maken. Alleen staat daar 'Mayby Tomorrow'. Ik moet zeggen... de plaat bevalt me nu al. Het is een poging om op de disco-trein te stappen maar de arrangementen en de koortjes geven het een aparte sfeer voor mij. Ik kan dit wel plaatsen tussen 'oddballs' als Norma Jenkins. En omdat het zó obscuur is, mag ik het best een kans geven. 'One Two Three Four' gaat helemaal nergens over. Een beetje 'kuntrie'-achtige pop.

* Eric Carmen- Never Gonna Fall In Love Again (NL, Arista, 1975)
En opeens moet ik weer denken aan het boek dat ik regelmatig doorblader in de bibliotheek in York. Een boek voor en door muziekliefhebbers welke best kunnen relativeren. Platenmaatschappij Arista wordt daar omschreven als een 'last resort'. Ben je creatief tot helemaal niets meer in staat en kun je alleen nog een slap aftreksel weergeven van je succesvolle jaren? Arista wacht met een contract! Ook Eric Carmen kan op weinig mededogen rekenen en dat dan vooral vanwege 'All By Myself'. 'Never Gonna Fall In Lov Again' is niet geheel verrassend in dezelfde sfeer als de grote hit, alleen is het nu meer upbeat. Een stuk beter te verteren dan 'All By Myself' als je het mij vraagt. Het doet heel in de verte denken aan The Raspberries maar dan minder rock.

* The Coasters- Yakety-Yak (NL, London, 1958)
Oeh... wat een feestje en wat een prachtige staat!Meer kan ik hier niet over kwijt!