De eerste Week Spot van 2023 is gearriveerd. Ik heb nog even getwijfeld om hem alvast vanavond te presenteren maar nee... ik hou het bij de nummer 51 in de Top 100. Dat is zaterdag dus de laatste plaat die ik ga draaien. Ik heb vanmiddag vier singles opgehaald van het postkantoor waaronder eentje waarvan ik had gehoopt dat die vóór de samenstelling van de Blauwe Bak Top 100 zou arriveren. Het nummer heeft met name in de eerste weken van 2022 een zekere rol gespeeld voor mij. Ik ga jullie tot maandag in spanning houden. Morgen en donderdag de singles van Mark en maandag de nieuwe heruitgaven en dergelijke. De Week Spot van deze week levert ook niet veel schrijfvoer op. Ik zoek her en der wat op Google en kom dan uit op Allmusic, een site die ik in vroegere jaren regelmatig bezocht voor informatie. Wat betreft Don Downing spoelt Allmusic meteen vooruit naar onze Week Spot, iets waar je de man naar mijn mening tekort mee doet. De Week Spot van deze week is 'Doctor Boogie' van Don Downing uit 1978.
Mijn exemplaar is overigens op het blauwe RS International-label. RS blijkt dus voor Roadshow te staan dat ik vooral associeer met United Artists. De zilveren letters op donkerblauwe ondergrond zijn echter zeer lastig te lezen en dus kies ik voor de meer kleurrijke demo. Don is de broer van Al Downing. De laatste heeft zelfs een biografie op Wikipedia maar daar wordt Don weer niet vermeld. Don is actief sinds 1961. In Nederland verblijft hij enige tijd in de Tipparade met de single 'Dream World' in de eerste maanden van 1975. Volgens de schrijver van Allmusic dankt Downing zijn 'entry' vooral aan de populariteit van 'Doctor Boogie' onder de fijnproevers van jaren zeventig-soul en disco. Het zal echter geen hit worden voor Downing. 'Lonely Days, Lonely Nights' is in 1973 zijn enige Billboard-hit. Ik ken Roadshow vooral vanwege een single van gospelzangeres Shirley Caesar en Allmusic leert me dat 'Doctor Boogie' via het HOB-label op RS is terechtgekomen. Dan vallen de puzzelstukjes in elkaar want Caesar maakt jaren lang platen voor HOB.
'You can't judge a book by looking at the cover', luidt een oud gezegde in de rhythm & blues. Je kan bij een plaat ook niet altijd afgaan op de titel. Een recent voorbeeld is 'The Crutch' van The Tymes, de b-kant van 'Ms. Grace'. Een nummer over een wandelstok? 'Doctor Boogie' doet meteen denken aan platvloerse disco maar daarvoor heeft Downing teveel klasse in petto en het is bovendien een zeer vernuftig nummer. Het is bovendien een feestelijk nummer en een ideaal einde voor een marathon van een paar uren op zaterdagavond. Of Don Downing nog leeft? Daar wordt niets over gezegd. Ik weet wel dat Al ons jaren geleden is ontvallen. Morgen ga ik verder met de 'Singles round-up'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten