Singles round-up: december 2

De dag van plannen en organiseren. Laten we het dan eerst eens hebben over de 'Singles round-up'. Ik heb momenteel achtentwintig singles en morgen gaan daar in ieder geval twee pakketjes bij komen. Ik wil de singles in maximaal vier afleveringen doen. 'Het zilveren goud' schuift een week door want de laatste van het jaar mag van mij best in de laatste week zitten. De laatste aflevering gaat immers een beetje in het teken staan van mijn oversteek naar Engeland van vijfentwintig jaar geleden. Vervolgens het plannen van de Blauwe Bak Top 100 op de radio. Ik ga zaterdag in ieder geval het eerste deel doen. Het tweede deel waarschijnlijk op kerstavond maar dat zal voornamelijk voor Mixcloud zijn. Ik verwacht geen luisteraars en chatroombezoekers op kerstavond. Komende zaterdag draai ik vanaf 10 uur (onze tijd) de eerste vijftig uit de Top 100. Ik heb al een oogje laten vallen op een Week Spot en die zit ergens in de buurt van het einde van de eerste vijftig. Vandaag dan het eerste deel van de singles van Mark. Negen maakt een forse aflevering maar er zijn drie die ik al anders heb.

* Margie Alexander- It's Worth A Whippin' (US, Chi-Sound, 1976)
Ik reken deze single af bij Mark in de zomer van 2020. Even voordat hij ze verstuurt, laat hij me weten dat er een vlek zit op de Margie Alexander-single. 'Misschien krijg jij het eraf?'. Ik mag de plaat voor nop hebben. Helaas, ook ik krijg de plaat niet schoon en het klinkt niet denderend met de vlek. Een paar maanden geleden heeft hij de plaat opnieuw in de aanbieding en ik pak mijn kans want in mijn herinnering zit 'Whippin' als een prachtig nummer. Zaterdag ben ik echter voor de meer 'upbeat' b-kant gegaan. Beide nummers zijn geschreven door Betty Crutcher en daarmee kun je niet mis grijpen. 'Whippin' biedt Alexander de mogelijkheid om lekker 'deep' te gaan en dat kan ze wel. Pure klasse!

* Ashford & Simpson With Maya Angelou- Been Found (US, Hopsack & Silk, 1996)
Vinylsingles uit 1996... Die tref je weinig en zeker op het gebied van indie-labels. Je hebt natuurlijk wel de 'black label jukebox'-persingen die we volgend jaar geregeld tegenkomen in 'Het zilveren goud'. 'Been Found' is een gospel met een elektronische groove uit het doosje zoals we die in legio platen uit deze tijd kennen. Nicolas, Valerie en gaste Maya Angelou zijn echter de belangrijkste instrumenten op de plaat. Moderne R&B met twee zwaargewichten uit het verleden. De b-kant neigt meer naar een ballad maar klinkt ook zeer aangenaam. Die kant wil ik beter leren kennen!

* Brenda & Herb- Sweet Dreamer (UK, H&L, 1978)
Kijk! Dit zijn de platen waarover ik kort kan zijn. Ik heb deze al in de Amerikaanse persing op styreen en laat de Engelse op stevig vinyl niet aan me voorbij gaan. Deze gaat in de 'parallelle Blauwe Bak' met Engelse persingen en zal ingezet worden om het styreen te sparen.

* Leon Bryant- Can I (US, De-Lite, 1981)
Bij heel veel platen kan ik me niet meer herinneren waarom ik ze heb gereserveerd. Tijdens de show van zaterdag moet ik echter concluderen dat het stuk voor stuk prachtige platen zijn waarmee ik erg gelukkig ben. Leon Bryant gebruikt bijvoorbeeld crossover-ornamenten in zijn ballade waarin hij zijn vragen vol passie afvuurt op zijn geliefde. Ik word erg gelukkig van zo'n plaatje en dat is het belangrijkste.

* Sonny Charles- Black Pearl (UK, A&M, 1969)
Nu zou ik wederom kort kunnen zijn maar... ik kan ook de loftrompet afsteken over de Engelse persingen. Ik ken dit plaatje vooral van Amerikaans styreen waarbij de Phil Spector-'Wall Of Sound' doorgaans teveel is waardoor het op styreen niet goed uit de verf komt. Op deze Engelse persing hoor ik bijvoorbeeld elementen die me nooit eerder zijn opgevallen. Een hernieuwde kennismaking dus!

* Willie Clayton- Love Ya One More Time (US, Kirstee, ca. 1984-85)
Hoewel Willie niet bepaald een grote bekendheid is, kun je blindelings varen op zijn werk. Zijn vroegste platen zijn weliswaar nog aan de bluesy kant maar halverwege de jaren tachtig heeft hij echt zijn draai gevonden. Hij maakt een aantal singles voor het Kirstee-label in de jaren 1984 tot 1987. De catalogusnummers van de singles zijn echter vaag en van deze weet niemand meer precies wanneer het is uitgebracht. Met een beetje creativiteit en gokken, denk ik dat dit de eerste op het Kirstee-label moet zijn en dus van 1984. 'Love Ya One More Time' doet in de verte denken aan Stevie Wonder uit zijn 'Songs In The Key Of Life'-periode maar dan met een Southern Soul-tintje. Het zal in het licht van 1984 een beetje ouderwets zijn geweest, maar het is een tijdloze schoonheid. 'Where Has Love Gone' is een ballade en die slaan we dus over.

* David Dee- Sweet Loving Baby (US, Vanessa, 1984)
We blijven nog even in het onheilspellende jaar 1984 met een plaatje op het Vanessa-label. Dat laatste ken ik van een aantal jaren zeventig-singles en heeft een 'trade mark of quality'-keurmerk voor mij. David Dee klinkt hier beduidend minder schreeuwerig als met Dozy, Beaky, Mickk & Tich. Oh wacht, dat was Dave Dee. David Dee heeft hoorbaar zijn roots liggen in de blues maar met de hulp van Oliver Sain wordt er een fraaie groove gecreëerd en ook een petje af naar de dames in de achtergrond. Het geheel klinkt degelijk gepubliceerd maar tegelijk ook ietsje rauwer dan het werk van de grotere platenlabels. Op de keerzijde doet hij een cover van 'Reconsider Baby' en dat is uiteraard pure blues.

* Al Downing- I'll Be Holding On (UK, Chess, 1974)
Deze heb ik al in de Nederlandse uitdossing met fotohoes en nog maar sinds kort in de Blauwe Bak. De Engelse persing knalt daarentegen heerlijk uit de speakers. Ik heb afgelopen zaterdag de verlengde disco-versie gedraaid welke hier op de b-kant staat, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat de drie minuten van de a-kant wel genoeg is. Een heerlijk plaatje dat nu wel lang genoeg heeft geslapen in mijn collectie.

* The Dramatics- Choosing Up On You (US, Cadet, 1974)
Een zeer fraaie 'double-sider' van Tony Hester en zijn Dramatics. Ik heb zaterdag het upbeat 'Choosing Up On You' gedraaid maar nu luister ik vol verwondering naar 'Door To Your Heart'. Dit is zelfs meer 'crossover' dan de a-kant en het arrangement en de zang op deze kant is werkelijk prachtig. Ik weet niet waar dit gaat eindigen maar bij het eerste refrein is wel duidelijk dat dit nog wel even verder gaat met 'uitbouwen'.