Nee, over de aanhef ben ik het nog niet eens. Eerst maar de brief schrijven en dan zien welke aanhef bij me opkomt. Het is inmiddels vier uur in het nieuwe jaar als ik de afscheidsbrief richt aan het jaar 2022. Ik hoor menigeen zeggen dat 2022 een jaar is geweest vol strijd, maar dat heb ik anders ervaren. Natuurlijk is daar altijd de strijd maar die maakt dat je je beseft dat je nog in leven bent en dat ervaar ik niet als iets ongewenst. Ik voel in ieder geval een stuk positiever over het feit dat we een beetje 'vrijer' zijn geweest dan de afgelopen twee jaren. Ook heb ik in 2022 ondervonden dat het prima is om een paar dagen geen nieuws tot je te nemen en vervolgens met eigen ogen naar gecreëerde crises te kijken. En dan ook kunnen bepalen dat een crisis niet jouw crisis is en afstand nemen. Ik geloof dat ik weer in herhaling val bij voorgaande jaren maar zodra ik op de fiets zit, kan ik mezelf even helemaal loskoppelen van de werkelijkheid en opgaan in het moment. Vandaar dat ik ook erg gelukkig ben dat ik nu in Steenwijk werk want de fietstocht naar Steenwijk (en terug) is iedere dag een beetje vakantie!
Ik kan 2022 niet bekijken als een jaar vol strijd. Dat komt waarschijnlijk ook omdat ik strijdlustig ben en het doel voor ogen hou. Ik laat me niet gek maken door wat er in de kranten wordt geschreven of op het journaal wordt gezegd. Gewoon boerenverstand toepassen en je overwint iedere crisis of strijd. Ik heb in 2022 het verlies van mijn moeder maar heb desondanks prachtige herinneringen aan de twee keer dat ik nog bij haar ben geweest in Jutrijp. De laatste middag met haar is ook legendarisch. Daarover heb ik al eerder geschreven. Ik ben ontzettend gelukkig dat het in 2022 is gebeurd en niet twee jaar eerder. Ik had het niet kunnen verkroppen als mijn moeder eenzaam had moeten sterven en dat er maar een selectief aantal mensen op de begrafenis konden komen. Het 'afscheid nemen' heb ik blijkbaar al een hele tijd vrij onbewust gedaan. Het zijn nu alleen nog van die dingen van 'Dit moet ik even onthouden voor het volgende telefoongesprek met moeder' of 'Wordt het niet eens tijd dat ik moeder weer ga bellen?'. Ik ben maandag langs het voormalige ouderlijke huis gereden en dat ziet er niet meer uit als het ouderlijk huis. De eerste schok van het jaar is het overlijden van Michel. Ik heb hem weliswaar in vijfentwintig jaar niet gesproken maar we hebben een leuk contact op Facebook. Zijn leeftijd schokt me vooral. Hij zou een paar weken later vijftig zijn geworden. Tot slot is daar Paultje die wél vijftig was geworden maar binnen onafzienbare tijd weg was. Dat zijn de mindere kanten geweest van 2022.
Verder zal ik 2022 herinneren als een zonnig en warm jaar waarin ik veel op de fiets heb doorgebracht, hetzij vooral voor werk. Ik hoop dit in 2023 te kunnen voortzetten. Even ontkoppelen en een worden met de natuur terwijl ik kracht zet op de trappers. Als het weer het toelaat, wil ik morgen echter met een verticaal vijf letters beginnen om de spiertjes los te maken voor een energiek 2023. Je bent niet altijd even gemakkelijk geweest maar vaak wel, 2022. Ik ga je een 'bijzonder jaar' noemen, dat lijkt me de juiste omschrijving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten