In de voorlaatste aflevering heb ik het gehad over het optreden met collega Jan in Het Bolwerk. Eigenlijk is dat de start van een legendarisch weekend waar ik nog altijd vol verwondering aan terug denk. Het is ook bizar hoeveel details ik nog weet te herinneren van dit bewuste weekend. Ook leuk omdat er nog een paar locaties in het verhaal zitten die inmiddels erg 'lokaal' zijn geworden voor mij. (Edit: Niet in het verhaal maar later in dit weekend gaan we met een delegatie van Het Bolwerk vergaderen in een gehuurde boerderij in Wilhelminaoord. 's Avonds gaan we feest vieren op een linedance-avond in Vledder). Ik vermoed dat, net als veel andere avonden in Het Bolwerk, de hele club naar The Scrum is gegaan om verder te feesten. Als dat dicht gaat, stelt collega Jan voor het feestje nog ietsje voort te zetten in de Popkelder. Zijn cassettebandje met 'Homework' van Daft Punk draait deze avond overuren. Waar de barruimte anders het decor is van zuipende rockers, daar staan we nu met zijn allen te dansen op de gortdroge disco-beats van Daft Punk. Ik denk dat S. is meegekomen uit The Scrum. Feit is dat ze er opeens is. Er is iemand heel druk met een fotocamera en er is een foto waarop wij samen zichtbaar zijn. Het is al licht als het feest erop zit. S. moet nog naar huis en wil een taxi. Ik bel de taxi en als ik voor één persoon boek, zegt ze: 'Voor twee. Jij gaat met me mee'. Zou het dan uiteindelijk toch nog eens gaan gebeuren?
Ik schat dat het 1995 of wellicht 1996 is geweest. Het is een ritueel om vanuit het nachtleven koffie en gehaktstaven te nuttigen bij het Texaco-station aan de Jousterweg. Op een zekere morgen stapt daar een zeer aantrekkelijk vrouwtje binnen. In mijn herinnering koopt ze bloemen. Als ik later op de fiets aan haar denk, schiet ik in de lach. Er ontglipt ergens een gedachte met de boodschap 'Ik word nog eens op een ochtend wakker naast jou'. Een paar maanden later zie ik haar opnieuw op dezelfde plek. 'Dat is S.', vertelt een jongen uit een naburig dorp. 'Ze heeft verkering gehad met een vriend van ons. Vergis je niet, ze had je moeder kunnen zijn!'. En dan is het opeens een vroege vrijdagmorgen in november 1997. Ik bel een taxi voor haar en ik mag mee. De eerste vierentwintig uur is duidelijk. Ze heeft aandacht nodig en wil een pleziertje. Ik weet niet goed hoe ik het moet aanpakken en S. laat me lekker klooien. Er zitten dutjes tussenin en ook gaat ze intussen even naar de supermarkt. Later op de middag is het dan toch echt raak. Dan is het snel boordje recht en huis opruimen want 's avonds heeft ze een feestje. Ze is morgen jarig.
Voor haar vrienden moet het een bekend gezicht zijn geweest. Er zit weer een langharige knul bij S. op de bank met zéér gelukkige ogen. Ik zal ze de komende weken ook zien. Overigens zijn enkele vrienden op deze avond me al voor geweest. Ze mag dan geen twintig meer zijn maar als het aan haar had gelegen zou ze het drie keer op een dag willen doen. Zonder teveel in details te treden kan ik mededelen dat ik niet aan dat verzoek zou kunnen voldoen. Maar dat betekent niet dat ze me aan de kant zet. Integendeel zelfs! We bouwen een soort van vriendschap op. Ik blijf nog regelmatig een nachtje slapen en ze kookt zo nu en dan een maaltje voor mij. Verder gaan we veelal samen op stap. De rondjes gaan om en om en er wordt van geen enkele kant 'geprofiteerd'. Soms treft ze een jongen die er wel 'klaar voor is' en moet ik opeens schooien bij vrienden of rij ik op de scooter naar Jutrijp. Vaak hebben we de volgende dag afgesproken en dan zit er een langharige knul op de bank met zéér gelukkige ogen.Als ik naar de wc ben, hoor ik opeens snelle voetstappen en een dichtvallende deur. Terug in de kamer zit S. te lachen op de bank. 'Ik zei alleen maar dat je mijn vriend was. Zou hij geen vrienden hebben?'.
Toch blijf ik ervan overtuigd dat er méér is tussen ons. Ik weet ook de verschillen, niet in het minste geval die van de leeftijd. Ze is negentien jaar ouder dan mij. Haar dochter is ongeveer van mijn leeftijd. Ik moet erg vaak aan haar denken als ik 'Lydia' van Dean Friedman hoor. 'I sleep with a woman who thinks I'm a child'. Ik krijg vanwege het slapen wel een enorm compliment. Het gebeurt haar niet vaak om naakt naast iemand te slapen zonder dat er iets plaatsvind. 'Wat doet ze nu? Likt ze mijn oren?'. Zo word ik op een ochtend wakker. De kat is op de leuning van het ledikant gaan zitten en likt mijn oor. Het enige dier in het huis dat een bloedhekel aan mij heeft is de jaloerse papegaai. Als we té close worden op de bank gaat het beest heel hoog fluiten.
Intussen heeft iedereen mening over onze 'relatie'. Als er vrienden direct mee gaan bemoeien, voelt S. zich bedreigd en wil me aan de kant zetten. Dat kan ik niet. Op kerstavond tref ik haar in The Scrum en het is weer ouderwets gezellig. Ik mag die avond bij haar op de bank slapen want verder wil ze me 'op afstand houden'. Op eerste kerstdag krijgen we 's middags woorden en lijkt het me beter om maar even weg te gaan. Op tweede kerstdag zit ik opeens vol plannen. Ik moet hier heel snel weg! Jojo is op een privé-feestje en dus kan ik bij niemand op de ADM gezelligheid vinden. Waarom ik weg moet? 'Er hangt iets in de lucht'. Die avond probeer ik The Scrum te vermijden omdat ik weet dat ik S. daar zal tegenkomen. Na heel veel drankgelag eindig ik dan toch in The Scrum en daar is ze. Ze is erg lief maar papt tegelijk aan met een andere jongen met lang haar. Dan slaat de jaloezie toe en verdwijn ik uit haar gezichtsveld. Dat zal er uiteindelijk ook voor zorgen dat ik mijn oud en nieuw in Engeland ga vieren maar meer daarover in twee weken!
In een spaarzaam weekend dat ik niet in Amsterdam zit, ga ik naar de vlooienmarkt voor singles. Volgens mij is dit het weekend waarin ik naar de kapper ben geweest. S. is geen 'fan' van mijn nieuwe coupe maar het is op zijn minst een stuk praktischer op de immer stoffige ADM. Het is overigens de eerste keer sinds 1990 dat ik een kapsalon verlaat met stekeltjeshaar.
3062 Sarah Smiles - Bram Tchaikovsky (NL, Criminal, 1979)
3064 Manchild - Neneh Cherry (Duitsland, Virgin, 1989)
3065 Downtown - Crazy Horse (NL, Reprise, 1971)
3066 Rainy Day Women # 12 & 35 - Bob Dylan (NL, CBS, 1966)
3067 Oceans Away - Philip Goodhand-Tait (NL, Chrysalis, 1976)
3068 Pittsburgh In The Rain - Leon De Graaff (NL, Philips, 1971)
Bob Dylan zit oorspronkelijk in een plastic hoesje maar vindt na publicatie onderdak in een fris wit papieren hoesje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten