Meestal raadpleeg ik de Buienradar voor het weer. Ik ben namelijk een beetje allergisch geworden voor het KNMI. Omdat ik even iets meer details wil hebben over de eventuele neerslag kijk ik vanavond toch even op de site van het KNMI. 'Code geel' vanwege mogelijke gladheid. Hoezo Code geel? Kans op gladheid is voldoende om je eraan te herinneren dat het glad kan worden en je weet zelf wel wat je wel en niet moet doen. Over het vallen van de bladeren heb ik niets gelezen. Mag ik stellen dat vandaag de herfst officieel is begonnen? De bomen zijn dit jaar erg laat met het loslaten van het blad en het sneeuwt bladeren op het plein. Dat geeft me meteen een taak voor morgen want ik ga me weer uitleven in de bladerenbusiness. Wat dat betreft mis ik mijn oude buurvrouw nu al want die hield haar stukje altijd erg schoon. Vandaag ga ik de volgende acht uit de partij van Mark aan jullie voorstellen. Ik heb de 'nieuwe' singles op Izipho en Stream bij de vier nieuwe aanwinsten gestopt waarover ik maandag ga schrijven. Er blijven dan nog zestien singles over die ik in twee delen van acht ga behandelen.
* The Dynamics- Voyage Thru The Mind (US, Black Gold, 1972)
Als je met een bot staat te zwaaien en 'Bello' roept, komen er vast meer honden op je af en ook honden die heel anders heten. Zo zou je ook een festival kunnen organiseren met bands die zich The Dynamics noemen. The Dynamics van Barbados krijgt over het algemeen de meeste aandacht op Soul-xotica maar ook deze Amerikaanse naamgenoten mogen meedoen. Dat is spannende crossover-sweet soul. Het is vooral de kleine versnelling naar het refrein toe en de ornamenten erom heen welke deze plaat zoveel beter en anders maakt dan enige andere sweet soul-plaat uit deze periode. Op de keerzijde staat 'Let Me Be Your Friend' en dat gaat meer terug naar de doowop-roots zonder dat het echt interessant wordt.
* John Edwards- Stop This Merry-Go-Round (US, Aware, 1973)
"Why is it that everybody wants to love some other's baby'. Goede vraag John. Toch is het een feit dat er veel minder liedjes in de wereld zouden zijn als we het niet zouden doen. John heeft er echter genoeg van en wil gewoon zijn schatje voor zichzelf houden. Hij vertolkt dit in een funky Southern Soul-mover. Helaas niet het beste vinyl dat ik heb getroffen maar de plaat is nu ook weer niet heel erg wereldschokkend. 'You Were Made For Love' is een ballade op een bed van violen. De tijd zal leren welke kant ik als favoriet ga uitkiezen.
* The Exotics- I Don't Want Nobody (UK, Pye, 1970)
Er is een tijd op de pagina van Mark dat een single van twintig pond een uitzondering is. Met name de laatste maanden adverteert hij nog wel eens een plaat die fors duurder is. Hoewel ik de plaat nog moet opsturen, ben ik met hem overeengekomen dat hij mijn 'dubbele' exemplaar van Bobby Harden & The Soulful Saints voor kostprijs gaat overnemen en kort daarop biedt hij deze single aan. Een flink eind buiten mijn budget, maar... met Bobby Harden in het achterhoofd is het opeens wel te doen voor mij. Op 45cat staat een exemplaar met het stempel van 15 mei 1970. De mijne heeft een stempel van een week eerder. The Exotics heeft 'I Don't Want Nobody' in 1968 uitgebracht op een single voor Columbia maar besluit in 1970 een nieuwe opname te maken voor Pye. Het wordt beschreven als 'Jamaican Soul' en dat is vooral terug te horen in de zang. Op de b-kant staat 'Driftaway' en dat is iets meer reggae. Twee erg interessante kanten en ik neig op dit moment naar de b-kant.
* Sandra Feva- The Need To Be (US, Venture, 1979)
Ik heb afgelopen zaterdag alle platen gedraaid in 'Do The 45' en omdat ik het op volgorde van platenlabels doe, is dit de laatste. Hoewel ik de single heb gereserveerd foor 'The Need To Be' kies ik voor de upbeat a-kant als de afsluiter van de show. Sandra Feva maakt in de begin jaren zeventig muziek als Sandra Richardson. Haar 'Deserted Garden' is in 2019 door Kent uitgebracht en is een hele grote favoriet in mijn collectie. Op 'The Need To Be' gaat ze iets minder 'deep' maar oef... wat is dit een prachtige plaat. De a-kant is 'in your face'-disco en niet heel erg interessant.
* Jimmy Holiday- Give Me Your Love (US, Minit, 1967)
Dan gaan we verder met een feelgood-nummer uit de jaren zestig. 'Give Me Your Love' beukt en stampt lekker door en zó lekker worden ze tegenwoordig niet meer gebakken. Toch is het allemaal niet heel bijzonder. 'Everybody Needs Help' is daarentegen wel interessant en met de upbeat a-kant spreek ik van een 'double-sider'. Geen hoofdact maar wel erg leuk om erbij te hebben.
* The Jerms- I'm A Teardrop (US, Honor Brigade, 1969)
'Nobody' is de derde plaat in de allereerste 'Do The 45'. Ik heb dat nummer in de 'Action Speaks Louder Than Words'-box set op VampiSoul. Niet het meest soulvolle nummer maar wel een stevige danser. Datzelfde geldt feitelijk ook voor 'I'm A Teardrop'. Helaas heeft het styreen zijn beste tijd gehad, maar ach... het is een plaatje voor erbij. Op de keerzijde doen de heren 'Green Door' en dat is misschien wel de meer interessante kant, hoewel het allemaal erg poppy is. En ook hier werkt de kwaliteit van het styreen niet mee.
* Little Helen- The Richest Girl (US, Soultown, 1967)
De wereld te rijk zijn en niks bij je hebben. Dat beschrijft deze woensdag voor mij. Ik heb genoten van het winterse weer tijdens mijn bezorgen en wil het afsluiten met iets warms en een paar boodschapjes voor thuis. Dan ontdek ik dat de portemonnee nog in Uffelte ligt. Helen mag klein van stuk zijn en straatarm maar ze voelt zich desondanks de rijkste persoon in de wereld dankzij de aanwezigheid van een manspersoon. Een lekker poepje Carib-soul. Op de keerzijde staat 'More And More'en daar wordt met tamelijk eenvoudige instrumenten het Motown-geluid na gedaan en dat doet ze best goed.
* Mel & Tim- We've Got The Groove To Move You (US, Bamboo, 1970)
Persoonlijk hoor ik de mannen van 'Backfield In Motion' liever in het meer melodieuze werk en daarvan is op deze a-kant geen sprake. Dansschoenen aan en de vloer op! Gelukkig hebben we de b-kant nog. Maar ook 'Never On Time' is geen langzaam nummer en deze kant heeft ernstig te lijden aan de dynamiek op de a-kant waardoor het styreen gaat knetteren. Jammer maar helaas maar niet de gehoopte volgende Mel & Tim-favoriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten