Omdat ik morgen een héle lange 'Do The 45' tegemoet ga, wil ik vanavond nog even publiceren. 'Honderd achteruit' is dan een mooie gelegenheid maar daarvoor moet ik nog knippen en plakken met fotohoesjes en daar heb ik even geen zin in. Hoe lijkt het dan om eens ongegeneerd terug te gaan naar een jaar uit het verleden? Ach, waarom niet. Het is per slot van rekening 2001 en dat is een jaar waarover genoeg valt te vertellen. Maar waar ik tegelijk in veel gevallen ook dankbaar ben dat het zó lang is geleden en ik niets meer merk van de gevolgen. Sinds 9/11 is de wereld in zijn geheel erg veranderd maar bij mij is de verandering al in gezet op het moment dat op 1 januari de klok twaalfmaal luidt. Ik ben dan in de huiskamer in Tuk en zal even later op klompen (!) naar Steenwijkerwold wandelen voor een feestje met Armand. Eind 1997 'droom' ik al even van een 'life on the road' en in 2001 zal dit voor een gedeelte de waarheid worden. En toch kijk ik met gemengde gevoelens terug op het jaar, maar dat zal wel blijken uit het verhaal. Vanavond ga ik in de tijdmachine terug naar 2001.
In de laatste weken van 2000 heb ik zo nu en dan uitzendwerk gedaan bij een vriend uit de kroeg. Ik heb keurig netjes de verdiensten opgegeven bij de sociale dienst zoals dat hoort. Ik ga er immers van uit dat ik vast een percentage mag houden om me te stimuleren om méér te gaan werken. Euh... nee dus! Ik word tot de laatste cent gekort op mijn uitkering terwijl ik toch wel een beetje er naartoe had geleefd. Zo heb ik bijvoorbeeld het plan om met de kerst in Engeland te willen zijn. Als het nieuwe jaar aanbreekt, heb ik een mooi voornemen. Even een paar weken of maanden stoppen met de drankjes en vervolgens mijn eerste alcoholhoudende versnapering nuttigen in de Tollemache Arms in Mossley. Ik leen wel eens de fiets van de huisbaas en als ik dan weer een paar dagen heb gewerkt, besluit ik het niet op te geven en het geld meteen om te zetten in een fiets. Het moet dé fiets worden die me naar Engeland gaat brengen en waarschijnlijk nog verder Europa in. Alleen moet ik eerst gaan trainen. Het besluit om naar Engeland te gaan, komt héél snel op. Een gesprekje in de kroeg op zondag en dinsdagmorgen vertrek ik vanaf Tuk voor de eerste etappe naar Spijkenisse. Voor dit verhaal verwijs ik jullie graag naar 'De Monstertocht' zoals ik die in februari en maart 2011 heb behandeld. Begin 2021 heb ik ook nog een poging gedaan. Mossley is een koude douche maar York wordt hemels mooi. Ik verlaat Engeland dan ook op een wolkje. Dat wolkje ontaardt al snel in een regenbui zodra ik voet aan wal heb gezet in Nederland. Inmiddels heeft de huisbaas twee kostgangers aangenomen die op zolder elkaar de tent uit vechten. Dan gaat het snel bergafwaarts. Mijn verjaardag wordt gevierd met familie in Tuk en daarbij nodig ik een gezellige vriendin uit. Oei, dat wekt de verkeerde indruk en even later gaat het helemaal mis bij mij. Het is een donderdagavond en ik wil alleen maar dood. Eerst de roes uitslapen en zaterdag maar het knapzakje pakken om eens op weg te gaan.
Dat wordt een 'road movie' van twee weken. Liften naar Utrecht, hele stukken wandelen en dan weer liften. Ik maak kennis met de Emmaus in Langeweg waar ik nog een aantal keren zal terugkomen. Ik breng de nachten door aan het riviertje De Mark bij Ulvenhout. De rekening in het plaatselijke etablissement loopt op en ik ben naar van alles op zoek maar zal helemaal niets vinden. Wel krijg ik een hele oude laptop van iemand die eerst een half jaar als onderpand gebruikt gaat worden in het café. Eind juli heb ik nog altijd niets gevonden. Ik ben in die tussentijd een paar keer terug in Tuk maar steeds voor hele korte periodes. 'The road calls me', zoals Tom Waits het zingt in een liedje. De eerder gedroomde reis door Europa wordt een reis door voornamelijk Brabant en vlak over de grens in België. Ik ga berooid terug naar Tuk en blijf daar de rest van de zomer. Vlak voor 9/11 gaat het mis.
Ik heb al veel té lang gezeten in de kroeg in Tuk en heb al een paar flessen rode wijn leeg. Ik zweer het, het was een ongecontroleerde beweging. Ik wil een klap op de bar geven maar stoot per ongeluk tegen het rek met sterkedrank. Het klettert glas. Niet alleen een flinke barrekening maar ook enkele residenten van de kroeg die menen dat ik het expres heb gedaan. Het past immers wel in het rijtje want een maand eerder heb ik mijn caravan op het Woodstock-terrein in de fik gezet. Ik ben inmiddels niet meer zo populair als een paar jaar geleden. De dinsdag erna is het 9/11 en ik hoor het nieuws als ik proviand in sla voor de nieuwste fietstocht. Het doel is Maastricht en mezelf daar aanmelden voor de Emmaus. Ook die tocht heb ik wellicht vorig jaar september nog eens bij de horens gevat. Ik verblijf nog wel even in De Bilt waar het voor de laatste keer koek en ei is. Ik ontmoet daar 'The Doc' die ik nog ken uit Mossley en hij zal later in Tuk bij me aan de deur staan. Terug in Tuk gaat de schaar in mijn weelderige haar en ga ik 'kaal' door het leven. Ik breng nog een ruime week door in York maar ook dat wolkje is dan alweer verdwenen. Ik vier mijn oud en nieuw in De Buze waar ik dan net een paar maanden kom. Het is een enerverend jaar geweest met enkele mooie verhalen en herinneringen. Maar eens zien of we iets kunnen maken van 2002?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten