Gisteravond heb ik het eerste deel van de Top 100 gedaan in precies 3,5 uur. Ik moet de show echter nog uploaden naar Mixcloud maar dat gaat binnenkort (vandaag of morgen) gebeuren. Nu ben ik echter al bezig met de planning van de shows van volgende week. Omdat in Engeland (en op enkele andere plaatsen in de wereld) kerstavond uitgebreider wordt gevierd dan in Nederland, weet ik dat ik op kerstavond geen enkele 'live'-luisteraar heb. Daarom speel ik met onze Tweede Kerstdag, dat ze in Engeland kennen als 'Boxing Day'. Ik heb contact gehad met de familie en voor hun komt een bezoek op Tweede Kerstdag beter uit. Ik zou in eerste instantie een 'Vinyl Countdown'-achtige show hebben gedaan op Eerste Kerstdag maar na vanavond ben ik wel klaar met het huidige concept en kan ik de Gele Bakken opnieuw gaan inrichten voor een volgende ronde. Waarschijnlijker is dat ik de Top 50 volgende week zondag ga doen op de radio. Ik moet de foto's voor de verdere aftelling van de Top 100 nog maken en dus begin ik eerst met het laatste deel van de singles van Mark. Qua 'nieuwe' singles zijn er inmiddels ook acht binnen en die kunnen morgen worden gepresenteerd.
* Sir Mac Rice- What Good Is A Song (US, Stax, 1978)
Ik moet Mark altijd nog eens vragen of hij de vorige eigenaar is geweest met de gekleurde hoesjes en de keurige stickertjes. Op het stickertje staat de naam gespeld als Sir Mack Rice en zo ken ik de beste man het beste. Het label heeft het echter over Sir Mac Rice. Rice is in de eerste plaats een liedjesschrijver en ik heb hem leren kennen middels een gospel-aanwinst van een paar jaar geleden. Verder is hij de oorspronkelijke vertolker van het zelf geschreven 'Mustang Sally' (een hit voor Wilson Pickett) en schrijft hij samen met Luther Ingram 'Respect Yourself' voor The Staple Singers. In 'What Good Is A Song' legt hij zijn eigen schrijfsels langs de lat want met een gedegen relatie en iemand die je kan aanbidden, is volgens Rice geen basis voor een goed nummer gelegd. Hoewel hij diverse gospels heeft geschreven, lijkt dit toch meer op het traditionele man-vrouw-verhaal. Het is een promo en dus heeft het de mono-versie op de keerzijde.
* Roscoe & Mabel- United We Stand (US, Chocolate City, 1976)
Zelfs Tony Hiller, een van de oorspronkelijke schrijvers, komt superlatieven tekort. Het herinnert me aan de vroege jaren van mijn soul-collectie als ik 'Reach Out Your Hand' regelmatig draai tijdens optredens. Dat is wellicht het meest funky en groovy dat The Brotherhood Of Man weet te gaan in de vroege jaren zeventig. 'United We Stand' heeft in de originele versie een poppy gospel-gevoel maar meer eigenlijk ook niet. Rond de tijd dat een latere incarnatie van The Brotherhood Of Man het songfestival wint met een ogenschijnlijk pedofiel nummer ('Save Your Kisses For Me' en dan een kind van drie?) zijn daar opeens Roscoe & Mabel die aan de haal gaan met 'United We Stand'. Ieder grammetje soul dat ontbreekt in het origineel wordt hier dubbel gedoseerd. en het resultaat is een knaller van een soul-plaat. Zó goed dat ik de b-kant nog niet eens heb geproefd. Dat is meer hoe een vroege jaren zeventig-Brotherhood Of Man het zou hebben aangevlogen en 'Turn To Love' is dus totaat oninteressant.
* Ruby & The Romantics- Your Baby Doesn't Love You Anymore (US, Kapp, 1965)
De platen van Mark zijn stuk voor stuk singles die ik over een langere periode heb 'gespaard'. In enkele gevallen is het langer dan een jaar geleden dat ik de plaat heb gereserveerd en dat is volgens mij het geval bij Ruby & The Romantics. Ik zou een database kunnen in gaan om het exact na te gaan maar dat ga ik niet doen. Feit is dat ik lang heb moeten wachten op dit pareltje en dat ik hem nu eindelijk heb. Je hebt 'beat ballads' en je hebt 'beat ballads' en dit valt zowaar in de laatste categorie. Een van de allergrootste 'beat ballads' in mijn optiek. Een sober begin, een sterke melodie, engelenzang en de juiste dosis drama. Op de keerzijde staat een eveneens niet onaardige cover van 'We'll Meet Again' maar de a-kant is hier de ultieme winnaar.
* Peggy Scott & Jo Jo Benson- I Want To Love You Baby (US, SSS International, 1969)
Bij Peggy en Jo Jo moet ik altijd even opletten of ik ze nog niet heb. Dat blijkt hier niet het geval te zijn. Ik lust eigenlijk alles wat dit duo heeft voortgebracht door de jaren heen. 'I Want To Love You Baby' is wellicht één van de meer uptempo nummers uit de jaren zestig van Benson en Scott welke ik goed kan waarderen. Ik heb persoonlijk nooit zoveel met 'Soulshake' gehad en het allerliefste hoor ik de twee stemmen tegen elkaar opbieden in een ballade. 'We Got Our Bag' is meer 'Soulshake'-territorium en is me persoonlijk té poppy.
* Bobby Sheen- The Shelter Of Your Arms (US, Capitol, 1967)
De laatste tijd is het meer regelmatig dat Mark een 'duurdere' plaat aanbiedt in de Five-A-Day. In sommige gevallen kun je er gerust nog een uurtje over nadenken maar in geval van deze Bobby Sheen moet ik snel beslissen. Ja, de plaat is vrij zeldzaam en gezocht. Ja, Bobby Sheen kan altijd nog 'groeien' bij mij. 'The Shelter Of Your Arms' is 'speciaal' maar niet 'instant' voor mij. Het gaat een paar draaibeurten kosten om de plaat helemaal goed te kunnen waarderen. Het is echter een 'Big City'-sound en dat komt uiteindelijk altijd goed bij mij. Het is een beetje aan de theatrale kant voor mij maar zo'n fraaie promo tref je niet iedere dag en dus heb ik geen seconde spijt dat ik heb toegehapt. Op de keerzijde staat de ballade 'The Way Of Love' en deze is meer ingetogen dan 'Shelter', maar dan opnieuw... dat rechtvaardigt niet de pittige prijs die ik ervoor heb betaald. Gewoon verder wennen aan 'The Shelter Of Your Arms'.
* Lamar Thomas- You Been Grazin' (US, The-O-Centric, 197?)
'He is the center of all', staat op het label. 'Grazin' is vermoedelijk de enige plaat die begint met het geluid van een echte koe? Er is verder helemaal niets bekend over de release-datum. Ik denk eerst aan de jaren tachtig maar daarvoor neigt dit teveel naar jaren zestig of toch jaren zeventig? 'Blind Love' op de keerzijde is minstens zo gezellig en als ik af ga op het geluid van beide dan vermoed ik eerder 1971 dan jaren tachtig. Met recht een obscure plaat met twee zéér prettige kanten waarvan 'Grazin' voor mij de doorslag geeft.
* Lynn White- If I Could Open Up My Heart (US, SOH, 1991)
Het had maar niets gescheeld of deze single was in het oud papier gegaan! Dat zou spijtig zijn geweest want het is een fijn plaatje. Het ademt voor mij meer jaren tachtig dan 1991 maar dat bederft de pret allerminst. 'Open' heeft een lekkere jaren tachtig-groove waar de b-kant. 'My Sex Machine', juist weer aan klasse moet inboeten.
* Spencer Wiggins- Lonely Man (US, Goldwax, 1967)
Bam! Een rechtse in je gezicht. Zo begint deze 'Lonely Man' en dat blijft het gedurende het nummer. Een onweerstaanbare groove en genoeg ruimte voor Spencer om de diepste krochten van zijn ziel aan te zwengelen. Werkelijk een knaller van een plaat en om de magie nog eens te verhogen, is het verhaaltje na twee minuten ook alweer verteld. 'The Power Of A Woman' is meer de Carib-soul deep soul ballade zoals we dat gewend zijn van Wiggins. Maar hij kan het dus blijkbaar ook doen in de meer uptempo nummers en daarvan is 'Lonely Man' een prachtig voorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten