Altijd alles tot het laatste moment uitstellen...? Ik weet niet meer van wie ik het moet bezorgen maar het moet iets van kerstkaarten zijn. Ik stel het bezorgen zo lang mogelijk uit en het is kerstnacht 1997 als ik begin. Het is zelfs al donker als ik het eerste kaartje door de bus wip. Mijn excuses aan hen die vijfentwintig jaar geleden geen kaartje hebben gehad want ik heb de klus niet geklaard gekregen en er zijn heel wat kaartjes in de fietstas blijven liggen. Ik denk dat het van de stichting Profiel is geweest, de toenmalige uitbater van onder andere de Popkelder. Het is een uurtje of half elf en ik heb volgens mezelf wel een pintje verdient. Ik strijk neer in The Scrum waar het deze avond erg rustig is. Opeens zwaait de deur open en daar is S. Alsof het voorgaande weekeinde niets is gebeurd, gaat ze naast me zitten. Dan stapt een Bolwerk-vrijwilliger binnen met zijn vriendin. Een vriendin als een goede vriend van het tegengestelde geslacht, maar een onafscheidelijk duo in het stapcircuit. Als The Scrum besluit vroeger dicht te gaan, ga ik samen met S. met de vrijwilliger en vriendin mee naar haar huis. Het is een erg bijzondere avond en hij legt nog eens uit hoe hun vriendschap in elkaar steekt. Achteraf lijkt het wel alsof het zo heeft moeten zijn. Ik ga met S. naar huis en de volgende dag werkt ze me er op de normale wijze uit: Star Wars met het geluid af op de televisie en een album van Vangelis als soundtrack!
Op Eerste Kerstdag ga ik langs bij mijn zus voor een etentje met de familie, maar dat is allerminst heuglijk te noemen. Ik heb mezelf door alle gebeurtenissen heen een beetje 'vervreemd' van de familie en ik ben blij als ik weer op de scooter naar Sneek kan. Ik zit die avond in De Draai want er zijn niet veel andere horecagelegenheden open op deze dag. Ik slaap op de Rijperahemstraat want S. heeft laten weten vanavond niet op stap te willen gaan. De volgende dag ben ik echter in alle staten. Er is niet een aanleiding voor, maar... ik wil acuut weg! Weg uit Sneek, ergens in de vreemde. Daar wil ik mijn oud en nieuw vieren en daarna weer 'fris' terugkeren in Sneek voor vertrek naar Amsterdam. Ik probeer verschillende kameraden. Kees in Heerenveen is daar eentje van. Ook de ADM maar na vele pogingen hoor ik dat Jojo op een privéfeestje is in Hilversum. Nee, ik ben daar niet welkom. Alleen op de ADM zijn is niet wat ik voor ogen heb. Desondanks ga ik met de residenten van de Rijperahemstraat op stap. We beginnen in 'T Pantoffeltje waar de meter aardig snel oploopt. Eigenlijk wil ik willekeurig op een bus of trein stappen en ver weg gaan, maar... kameraad Jan begint hem aardig te raken en ik voel me verantwoordelijk voor hem. Hij heeft de neiging om op straat te gaan slapen en dat kan ik niet over mijn hart halen. En zo sleep ik hem mee en komen we gevaarlijk dicht langs The Scrum. Daar zit zijn vriendin en ik lever hem daar dus maar af. Ik heb dan tegen wil en dank al het eerste glaasje bowl gehad. Ik blijf hangen en wil net weg gaan als opeens de deur open zwaait. En daar is S.
Ze is lief als altijd en toch heb ik het gevoel dat ik heel hard wil weg rennen. Dat zal ik later op de avond ook doen als nóg meer drank tot mij is gekomen en ik last krijg van jaloezie. Zo eindigt dan onze vriendschap, althans...? Ze zorgt er nog netjes voor dat al mijn bezittingen bij mijn ouders terecht komen en dat toont wel aan waarom ik totaal geen wrok meer voel. Ik ga nu bijna definitief crashen op de Rijperahemstraat. Zaterdagavond ga ik nog even met een flinke kater naar het Pakhuis maar durf me verder niet in de horeca te laten zien. De 'breakup' is nogal publiekelijk gebeurd en ik schaam me daarvoor. Het geeft wel aan waarom ik al de hele dag weg wilde gaan. De volgende middag luisteren we op de Rijperahemstraat naar de eindejaarslijst van de Moordlijst van de VPRO. Het is een goed jaar geweest voor Britpop: Oasis, Suede, Radiohead, The Verve en ga zo maar door. Het is dáár dat ik me bedenk dat oud en nieuw in Engeland wil vieren. Op maandag breng ik de, inmiddels kapotte, scooter naar Jutrijp en haal mijn paspoort op. Onder het motto 'Waarom nu?' koop ik bij mijn favoriete kledingwinkeltje een hagelnieuw leren jack dat in de aanbieding is. Het kost desondanks nog altijd 250 gulden en ik heb er weinig plezier van gehad. Die avond verblijf ik bij collega Jan en dat wordt een uiterst onrustige avond. Ik ontwaak zelfs te laat om de bus te pakken naar Heerenveen. 'Heit' brengt me dan zwijgzaam naar Heerenveen alwaar ik op de trein stap naar Rotterdam. 'England, here we come!'.
3075 Get Off Of My Cloud - The Rolling Stones (Frankrijk, Decca, 1965)
3076 Do The Strand - Roxy Music (Duitsland, Island, 1973)
3077 Milk And Tranquilisers - The Sandy Coast (NL, Delta, 1967)
3078 I'm A Man - The Spencer Davis Group (US, United Artists Silver Spotlight Series, 1967, re: 1973)
3079 Down By The Radio - Spirit Of St. Louis (NL, Delta, 1974)
3080 Mr. Music Man - Tee Set (NL, Tee Set, 1969)
Het restantje singles van de vlooienmarkt. The Rolling Stones komt uit België of Frankrijk maar vreemd genoeg is hij, volgens 45cat, niet als F 22265 uitgebracht in deze landen. Het is duidelijk het Omega-label met Decca-embleem. De plaat is niet te draaien maar ik heb intussen gewoon de Engelse persing. Tee Set koop ik pas jaren later met fotohoesje. Roxy Music heeft oorspronkelijk een fotohoesje maar dat is verstoppertje gaan spelen. In januari 2023 vervolg ik de reis vanaf oudejaarsdag 1997 en met een paar overgebleven singles van die tijd. Ik 'spaar' even een bericht voor volgende week en dus krijgen jullie straks nog de nummers 19 tot en met 11 uit de Blauwe Bak Top 100.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten