De singles van Albert zijn (nog) niet gearriveerd maar tot mijn grote verrassing zitten zowel de Nederlandse als de Zwitserse Discogs-bestellingen in mijn brievenbus. Ik kan de 'Singles round-up'-serie van deze maand dus aftrappen met een aantal zelf uitgekozen Blauwe Bak-aanwinsten en dat doe ik dan ook maar meteen. Ik heb de plaatjes zojuist gedraaid en geen enkele wanklank kunnen bekennen, ofwel: Twee handelaren waarvan je het aanbod kan 'lezen' op het internet. De Zwitserse verkoper is 'nieuw' voor mij, de rest komt van Edwin van Stars And Vibes en van hem heb ik in 2017 'Pure Natural Love' van The Ovations gekocht. Ik ga binnenkort weer eens kijken in zijn grote aanbod op Discogs want dit maakt verzamelen nu juist zo leuk: Secure beschrijvingen van de platen en soms zelfs iets minder ingeschat dan dat het eigenlijk is. Het resultaat geeft acht singles waaronder een 'upgrade' en dus kunnen deze wel samen in één bericht.
* The Fuzz- Leave It All Behind Me (UK, Mojo, 1971)
Hier is de plaat die ik dinsdag heb genoemd in de inleiding voor de Week Spot. 'Leave It All Behind Me' is een plaat van het slag 'It Ain't Hardly Over' van Gwen Owens en 'Sweetheart Things' van Ruby Winters. Zo'n plaatje waarvan je niet kan voorstellen dat je jaren zonder hebt kunnen leven. Een plaat waarvan je ook meteen weet dat je hem in oktober nog met evenveel plezier zal beluisteren. De drie dames van The Fuzz leveren een respectabel aantal singles af voor het Calla-label in Amerika. Twee daarvan ('I Love Your For All Seasons' en 'Like An Open Door') verschijnen in Engeland via het Mojo-label. 'Leave It All Behind Me' is de prachtige b-kant van het eveneens indrukwekkende 'Like An Open Door'. Toch zal de groep in het Northern Soul-circuit vooral beroemd worden dankzij 'I'm So Glad' dat ik in de koffer heb als een Pye Disco Demand-uitvoering. ,,Veruit de meest interessante zanggroep van de laatste jaren", schrijft een recensent van Blues & Soul, het gerenommeerde Engelse tijdschrift en, nee, daar is geen woord Frans bij! Het is dus best een eer om een nieuw jaar 'Singles round-up' te openen met een uiterst ontspannen en melodieus nummer waar ik de laatste jaren niet genoeg van kan krijgen. Mogen er nóg meer volgen!
* Isaac Hayes- Ike's Rap (NL, CBS, 1986)
Natúúrlijk kan ik het weten. CBS is niet de eigenaar van de Stax-archieven en Isaac Hayes in deze jaren evenmin. Op Discogs staat bij de 'release page' de video van 'Ike's Rap III' en dat is dus 'wishful thinking'. Feitelijk noemt Hayes ieder gesproken intro een 'Ike's Rap'. 'Ike's Rap III' is gewild omdat het in de jaren negentig is gesampled door onder andere Tricky en Portishead. Hoewel de plaat erg synthetisch klinkt, is dit feitelijk een klassieke Isaac Hayes-combinatie. 'Ike's Rap' is het intro voor 'Hey Girl'. Hij praat tegen zijn geliefde die helemaal verslaafd is geraakt aan de crack en die nu zegt dat ze hem wil verlaten. Hayes smeekt haar op alle manieren om hem niet te verlaten, tegen beter weten in, en dat ze samen het gevecht tegen de drug aan kunnen. 'Hey Girl' is dan vervolgens een klassieke Goffin/King-song uit een grijs verleden dat door dit intro opeens een hele zware lading krijgt. Ik zet de single vooralsnog in de reserve-Blauwe Bak want de muziek is een beetje té lelijk naar mijn mening.
* The Independents- It's All Over (US, Wand, 1973)
Helemaal 'live'. Zojuist gaat de deurbel en staat de bezorger met het pakket van Albert. Toch maak ik eerst deze 'Singles round-up' af en moet ik nog naar Diever om dampvloeistof te kopen. Daar onderbreek ik deze 'Singles round-up' zelfs voor want de zaak gaat, volgens mij, vaak al vóór half zes dicht. Chuck, Helen, Eric en Maurice zijn de namen van de boosdoeners die zich onafhankelijk voelen op dit plaatje. Ik moest eigenlijk nog eens actief gaan speuren naar een 'upgrade' van de Spaanse single met 'In The Valley Of My World' op de keerzijde, maar helaas heeft mijn Spaanse vriend Damian zijn Facebook-account opgezegd. 'Arise And Shine' heb ik eveneens in de koffers en nu dit prachtige nummer van de groep die ik beslist eens te gast moet hebben als Week Spot. 'Sara Lee' op de keerzijde is even mooi, maar toch geef ik een lichte voorkeur aan 'It's All Over'. Het is suikerzoet en zwemt in een meer van violen.
* Millie Jackson- Kiss You All Over (UK, Important, 1979, re: 1985)
Deze single heb ik een paar weken geleden in Steenwijk gekocht met fotohoes, alleen is de plaat helemaal verrot. Edwin heeft hem in een goede conditie mét het label-hoesje en dus ruil ik de schijven om. Ik denk dat de oude nog wel in de jaren zeventig-bak komt te staan, maar om te draaien zal ik dan toch even degene uit de Blauwe Bak moeten hebben.
* Wilson Pickett- Two Women And A Wife (Duitsland, RCA Victor, 1973)
Hoewel 'She's Looking Good' nog wel in de reserve-Blauwe Bak staat, is 'Mustang Sally' een paar weken geleden gewoon de jaren zestig-bak in gegaan. Met Wilson Pickett heb ik meer interesse in het latere werk. 'Mr. Magic Man' uit 1973 is daarbij een favoriet geworden en met deze single bewijst Pickett andermaal dat er leven is na zijn roemruchte Atlantic-tijd. Bovendien een plaatje dat ik kwijt kan in het project dat ik al jaren 'plan' maar waar het maar nooit van komt: De soulvolle plaatjes met overspel als thema.
* Lea Roberts- All Right Now (Frankrijk, United Artists, 1975)
Twee vrij identieke kanten van mevrouw Roberts. De a-kant is een eigen uitvoering van de hardrock-klassieker van The Free en dezelfde fuzzgitaren zijn nog altijd aanwezig op 'All Over Again' dat toch iets meer 'classy' is. Het is toch vooral de 'novelty' van 'All Right Now' welke me over de streep heeft getrokken.
* Max Romeo- Far Far Away (UK, Unity, 1969)
Ik kom het op een verzamelalbum tegen en draai het eens in 'Afterglow'. Dan ga ik meteen speuren naar de opname en zie dat het de b-kant is van 'Mini Skirt Vision'. De Engelse Unity blijkt vriendelijk geprijsd en zo waag ik mezelf in het hol van de reggae. 'Far Far Away' heeft zeer weinig met reggae te maken, het is eerder de rhythm & blues welke tegenwoordig als Carib wordt verkocht. De plaat is puntgaaf en derhalve zeer voordelig. Ik sluit niet uit dat er meer van dit soort aankopen gaan komen in 2020!
* Charles Smith- It's Getting Harder To Get By (US, Seventy-Seven, 1973)
Ik heb het duet met Jeff Cooper in de Blauwe Bak staan en koop deze single van Smith blind. Dat kan ook gemakkelijk want ik heb reeds begrepen dat hij geen slechte plaat heeft gemaakt. De b-kant heet 'Why Can't I Cry' en is een echte Carib-slijper. Toch heb ik een lichte voorkeur voor het uptempo 'Harder'. Zeer prettige Southern Soul. Zo is het bericht afgelopen en kan ik op de fiets naar Diever. Vanavond hopelijk nog een 'Eretitel' en dan kunnen we morgen los met de singles van Albert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten