Singles round-up: januari 6

,,Ik moet even flink aan de bak met Soul-xotica", heb ik gisteren geschreven. Echter... de 'Blauwe Bak Veteranen' neemt wederom langer om te schrijven en dat komt omdat ik tijdens het proces nieuwe wetenswaardigheden ontdek over de platen en vaak nog even verder door klik naar andere platen. Het resultaat is dat het al half vier is geweest als ik de laatste punt op het scherm zet. Ik heb de foto van de laatste 'Singles round-up' van deze maand al genomen en deze blijft wederom liggen. Tijd om dat eerst eens af te maken! Ik heb vanmiddag de singles van Mark opgehaald bij het postkantoor in Havelte en deze vierentwintig ga ik meteen in februari aan jullie voorstellen. Misschien dat deze week al eentje Week Spot mag worden en dat geeft me dan tevens de kans voor een kort bericht om de schade in te lopen. De groep heb ik hier al eens uitgebreid aan bod gehad met een andere Week Spot en ik hoef dus niet een herhaling van zetten te doen. Eerst de laatste singles van Albert en dan mag ik, zo heb ik mezelf beloofd, later op de avond naar de aanwinsten van Mark luisteren. Deze laatste aflevering brengt ons zeventien singles waarvan twee dubbele.

* Simple Minds- Let There Be Love (Duitsland, Virgin, 1991)
* Siobhan- Sweet Rose (NL, Idiot, 1990)
* Sjako!- Lethal One (NL, Columbus, 1990)
Als je het mij vraagt is de carrière van Simple Minds een neerwaartse lijn vanaf de oprichting. Op de eerste albums laat de band een zeer eigenzinnig geluid horen en rond 1985 wordt het wat gewoontjes. Rondom 'Belfast Child' groeien de pretenties boven het hoofd zonder dat het nu bijzonder goede muziek oplevert. Ik heb zelf nog een zwak bij 'She's A River' maar dat zegt wellicht meer over de muziek van 1995 dan over de kwaliteit. Kwalitatief wordt het overigens nooit bedroevend slecht maar het wordt wel wat geneuzel in de ruimte. Dat geldt ook voor dit 'Let There Be Love'. Het neigt erg naar U2 en dat is iets wat Jim Kerr beslist niet zou hoeven doen. Eén U2 is imemrs meer dan genoeg. En daar hebben we Siobhan weer! Ze zat met haar andere single in een partij die ik vorig jaar juni van Albert heb gekregen. Ik kan me nog herinneren dat ze een week lang in de schijnwerpers heeft gestaan in de 'Avondspits'. Ik zeg uit mijn hoofd dat dit de tweede is en de hoes doet me terugdenken aan de uitverkoopbakken van de platenwinkels in Sneek. 'Sweet Rose' heeft echter geen associatie achtergelaten maar desalniettemin een eigenzinnige zangeres. Sjako! leer ik eigenlijk pas omstreeks 1995 kennen. In de jaren negentig wil het nog wel eens gebeuren dat Nederland 3 een paar minuten 'over' heeft voordat 'Lingo' begint. Het heeft dan keuze uit vijf videoclips (waaronder 'Spend Some Time' van Brand New Heavies) en een paar '2 Meter Sessies' op de reservebank zitten. Zo is 'Diggin' uit de '2 Meter Sessie' van Sjako! erg vaak te zien en koop ik uiteindelijk ook de cd-single uit een uitverkoopbak. Hoewel de band omstreeks 1990-91 nog wel eens in Het Bolwerk in Sneek moet hebben gespeeld, zie ik de band in de daaropvolgende jaren nooit voorbij komen. 'Lethal One' is het geluid zoals ik Sjako! ken. Ik heb het altijd nogal onopvallend gevonden.

* Snap!- Exterminate! (NL, Logic, 1992)
* Brian Spence- Travellin' Man (Duitsland, Chrysalis, 1990)
* Sybil- Crazy 4U (NL, Bite, 1990)
Ik laat Albert het Nederlandstalige werk en de rare Belgische hiphouse-producties verwijderen zodat de huidige tachtig singles overblijven. Mijn voorwaarde is dat ik de platen zonder problemen kan draaien op de Engelse radio zonder dat ik teveel luisteraars kwijt raak. Ik denk persoonlijk dat ik geen luisteraars verlies met deze hit van Snap! en dus is dit een schot in de roos. Ik moet de plaat wel even draaien want de plaat is niet blijven hangen. Bijna dertig jaar later zijn het ware kunstwerkjes, hoewel mijn gezellige hoofd hier in 1992 niet naar staat. De beats en samplers zijn lekker 'vintage' en maakt het een stuk warmer dan dat het ooit in mijn oren heeft geklonken. Wie is toch Brian Spence? Ik hoop een biografie te treffen in het hoesje, maar nee... Anno 2020 hebben we daar het internet voor. Het is een Schotse muzikant die vooral in de late jaren tachtig actief is geweest. 'Travellin' Man' is zijn laatst genoemde single in de discografie. Een erg leuk plaatje dat in 1990 geheel aan mijn aandacht is ontsnapt! Sybil ben ik ook vergeten totdat ik het refreintje in zet. Leuk om weer eens te horen!

* Timmy T- Paradise (Duitsland, Pump, 1991)
* The Temptations- The Joneses (Duitsland, Motown, 1992)
* 10CC- Woman In Love (Duitsland, Polydor, 1992)
* Texas- Why Believe In You (Duitsland, Mercury, 1991)
Timmy T brengt meteen rillingen teweeg. Ik kan 'One More Try' zo mee neuriën en ik heb al dertig jaar een hekel aan dit plaatje. Toch wel benieuwd naar de opvolger. Fijn, het is niet een zouteloze ballade als de eerste hit, hoewel dit ook van clichés aan elkaar vast hangt. Tegen de tijd dat 'The Joneses' op single wordt uitgebracht, heeft Universal Motown overgenomen. Alleen de naam van The Temptations op het label en de hoes herinnert aan het glorieuze label, dit is vooral het werk van studio-dj's die aan de haal zijn gegaan met een weinig geïnspireerde opname van The Temptations. Het is vlees-noch-vis. Ik heb de recensie van het album van 10CC destijds uitgeknipt en geplakt op het hoesje van de 1991-heruitgave van 'I'm Mandy Fly Me'. '10CC is al twintig jaar leuk', is de strekking van de NCRV-gids. 'Woman' is ook als single een royale zes minuten en ik kan me niet herinneren dat het op de radio is gedraaid. Ik prik hem even snel op een paar plekken, maar nee... het is in 1992 aan me voorbij gegaan. Toch geen onaardige plaat hoewel ik de zes minuten waarschijnlijk teveel ga vinden. Hoewel ik een zwak heb voor 'Rick's Road' moet ik erkennen dat de hoogtepunten van Texas veelal op single werden uitgebracht. Ik kan erg goed luisteren naar de stem van Sharleen Spiteri en dat maakt ook dit plaatje tot een feestje voor mij.

* This Mortal Coil- You And Your Sister (België, 4AD, 1991)
* Robby Valentine- Love Takes Me Higher (NL, Polydor, 1992)
* Valentino- Smile (NL, Palace, 1990)
This Mortal Coil en Robby Valentine heb ik reeds op single en de eerste hou ik als reserve. Een plaat met een verhaal voor mij en wellicht dat ik dit toch nog eens moest vertellen? Robby Valentine is ter overname beschikbaar! Wendell Morrison verzorgt de leadzang op 'Smile' en dat is een bekende naam? Dat kun je wel stellen! Vanaf de jaren tachtig is hij op menig plaat te horen als achtergrondzanger en dit Nederlandse Valentino is één van de vele projecten. Het is geknipt voor de radio.

* Rick DeVito- Nothing Has Changed (NL, Lowland, 1990)
* Caron Wheeler- Livin' In The Light (Duitsland, RCA, 1990)
* Chris Whitley- Big Sky Country (NL, Columbia, 1991)
* Yazz- Treat Me Good (UK, Big Life, 1990)
Ik heb DeVito nu even onder de 'V' geplaatst, maar moet even bekijken welke plek hij in de bak gaat innemen. Ik kan even de band niet meer herinneren waar DeVito deel vanuit heeft gemaakt. Dat blijkt The Frog en die komen we over een paar maanden weer tegen in 'Het zilveren goud'. Ik zie ook tot mijn schrik dat hij in 2018 is overleden. In mijn herinnering is DeVito een 'opwarmer' voor 'Nederland Muziekland' als Veronica op woensdag het land intrekt. Zijn cover van 'Satisfaction' doet goede zaken in Scandinavië en alleen 'Eva' zal in ons land scoren. 'Changed' is gewoon erg goed zonder dat het boven het maaiveld uitsteekt. Wheeler doet het daarentegen ook prima op een zondagavond. Het doet heel in de verte een bel luiden. Bij Chris Whitley zitten we meteen weer in de hoek van de Vara op de dinsdag voordat Radio 3 horizontaal gaat programmeren. Yazz is altijd goed voor mij ook al heb ik hier in de jaren tachtig en negentig geen oren naar.

Een paar kritische noten daar gelaten en echt maar een paar die er niet in willen bij mij, maar voor de rest is het een erg leuke partij singles gebleken. Ik dank Albert voor het opnieuw bijstellen van een paar bevooroordeelde oren uit de jaren negentig.