Singles round-up: januari 3

De tweede zondag van het nieuwe jaar en wederom de zevende dag van de week in de meest letterlijke zin van het woord. Ik ontwaak vroeg in de middag en trek meteen al wel alle kleding aan. Ik heb geen specifieke plannen want een winkelbezoek is overbodig. Het lijkt me toch wel aardig om even een ommetje te maken, desnoods met een stukje bos en heide erbij. Toch is het de regen die me thuis houdt, ook al wordt het na vier uur wel droog in Uffelte. In plaats daarvan ga ik eens luisteren naar de metal-show van een collega op Wolfman Radio. Dat 'vergeet' ik anders nog wel eens. En natuurlijk 'The Vinyl Countdown' voorbereiden. Ik heb de show net gedaan en daarbij ook een aantal van de nieuwe aanwinsten voor de eerste keer gedraaid. Dat maakt een toekomstige aflevering van de 'Singles round-up' een stuk gemakkelijker. Nu ga ik jullie loodsen door de volgende zestien singles uit de partij die Albert me deze week heeft toegestuurd. Ik doe ze nu echter in vijf porties.

* Chicago- Hearts In Trouble (NL, Epic, 1991)
* Jane Child- Don't Wanna Fall In Love (Duitsland, Warner Bros., 1989)
* Shawn Christopher- Don't Lose THe Magic (Duitsland, Arista, 1992)
Berkelstroom. Zo heet het radiostation waar de platen van afkomstig zijn. Ik heb tot eerder vanavond geen idee waarvan dat uitzendt en vermoed dat het ergens in Zuid Holland moet zijn. Welnee, het blijkt uit Zutphen te komen! Ik weet dat Albert enkele singles heeft uitgeschift maar als ik naar de selecties kijk dan zou ik me kunnen voorstellen dat ik met veel plezier naar dit lokale radiostation had geluisterd. Ik trap vanavond af met Chicago. 'Hearts In Trouble' komt uit de film 'Days Of Thunder' en deze single is een release om de soundtrack te promoten. Op de keerzijde staat een stuk van filmcomponist Hans Zimmer. Chicago zonder Peter Cetera is vlees noch vis voor mij hoewel ik 'Look Away' al in de bakken heb staan. 'Hearts' valt me niet half tegen maar het is toch geen oude Chicago voor mij. Jane Child is ruim dertig jaar geruisloos aan me voorbij gegleden. Best een aardig plaatje naar blijkt maar niet essentieel. Shawn Christopher ben ik gewoon glad vergeten. Ik heb dan sowieso weinig op met hitgevoelige deuntjes en luister in 1992 vooral naar Nirvana en andere alternatieve rock. Anno 2020 kan ik niet stil zitten bij een nummer als 'Don't Lose The Magic'.

* Tom Cochrane- Life Is A Highway (EEG, Capitol, 1991)
* Concrete Blonde- Caroline (EEG, IRS, 1990)
* Billy Connolly- Irish Heartbeat (UK, Dover, 1990)
Tom Cochrane ligt me nog vers in het geheugen en ik geloof dat ik de laatste jaren het nummer al eens digitaal heb gedraaid in een radioshow. Concrete Blonde heb ik op cd-single dankzij mijn broer. Billy Connolly komt met een 'press sheet' in de hoes en dat heb ik vanavond eveneens gezien bij een andere single. Ook deze informatie is afkomstig van Chrysalis dat Dover vertegenwoordigd in Nederland. 'Irish Heartbeat' is live opgenomen tijdens een concert en heeft Julie Gibson als gastzangeres. De b-kant lijkt me ook best interessant: Billy Connolly en Ralph McTell die 'Under Pressure' onder handen nemen? Nee, helaas... het is een eigen nummer van Connolly.

* Crowded House- Fall At Your Feet (EEG, Capitol, 1991)
* Def Leppard- Have You Ever Needed Someone So Bad (Duitsland, Bludgeon Riffola, 1992)
* Sheena Easton- What Comes Naturally (Duitsland, MCA, 1991)
* Extreme- Rest In Peace (Duitsland, A&M, 1992)
Van Crowded House kan ik nooit genoeg hebben en deze single ontbreekt nog in de verzameling. Def Leppard heb ik een paar jaar geleden in Meppel gekocht en de liefhebber mag zich melden om deze single over te nemen. Met gesloten beurs vanzelfsprekend. Wat is die Sheena Easton in tien jaar veranderd. Als ik aan haar denk, zie ik in gedachten de videoclip van 'Morning Train' en kan nauwelijks een voorstelling maken als ik naar het hoesje van 'Naturally' kijk. Muzikaal is de invloed van Prince nog altijd sterk aanwezig hoewel er geen spoor vaan de Paarsheid aanwezig is op deze single. Extreme is door toedoen van 'More Than Words' helemaal 'not done' waardoor ik 'Rest In Peace' in 1992 geen aandacht gun. Zonde, want het is één van de leukste singles van het gezelschap.

* John Farnham- That's Freedom (Duitsland, RCA, 1990)
* Fast Eddie- Git On Up (België, Indisc, 1989)
* The Fatal Flowers- Both Ends Burning (NL, Mercury, 1990)
Tom Kimmel... dat is het eerste dat ik denk als ik de single van John Farnham zie. Het blijkt een cover te zijn van meneer Kimmel. Toen het origineel uit kwam, zorgde dat voor wat puberale lachbuien in huize Louwsma. Kimmel's uitvoering was een radiohit en als je het echt geknipt voor de radio wilt hebben dan moet je John Farnham inhuren. Ik moet het origineel toch eens gaan zoeken. Fast Eddie maakt dankbaar gebruik van James Brown en de plaat is anno 2020 nog steeds zo irritant als dat die was in 1989. Fatal Flowers heet opeens The Fatal Flowers op deze single uit 1990. Niet alleen doet het een cover van 'Both Ends Burning' van Roxy Music maar de single wordt ook enog eens geproduceerd door Bowie-gitarist Mick Ronson. Die productie hoor je erin terug, maar verder weet ik het niet zo goed met 'Both Ends Burning'. Misschien hou ik teveel van het origineel om deze uitvoering te waarderen.

* Gavin Friday- I Want To Live (Duitsland, Island, 1991)
* Johnny Gill- My My My (Duitsland, Motown, 1991)
* Go West- The King Of Wishful Thinking (EEG, Chrysalis, 1990)
Gavin Friday & The man Seezer. Zo leer ik de artiest kennen middels Jan Douwe Kroeske. In 1998 koop ik in Engeland het album uit 1992 op cassette maar dat wordt geen grote hit bij mij. Ook nu is het geen liefde op het eerste gezicht maar wie weet gaat dat nog groeien. Als Motown in 1988 van eigenaar verwisselt, probeert het in eerste instantie de hitformule uit de jaren zestig te doen herleven. Johnny Gill wordt daarbij als een nieuwe solist voorgesteld terwijl Babyface de producties op zich neemt. Het levert per definitie niet de meest spannende dingen op. Ik begon deze 'Singles round-up' met een rolprent en ik besluit hem met een ander. Dit nummer van Go West komt uit 'Pretty Woman', maar is nog minder interessant dan Chicago.