Soul-xotica viert over een paar weken haar tiende verjaardag en ik ben deze serie heel onbewust eens begonnen op een doordeweekse avond. Ik had opeens behoefte om een stukje te schrijven over een stukje geluk uit 2010 en wist dit meteen aan te vullen met 2011 en 2012. Ruim een maand geleden heb ik 2013 te gast gehad en sindsdien hik ik tegen het bericht van 2014 op. Hoezo? Als ik vanuit 2020 terug kijk op 2014 dan is dat een erg 'gemiddeld' jaar. De hoogtepunten (bijvoorbeeld het weekend in Engeland) zijn al meerdere malen voorbij gekomen en ik wil graag iets 'nieuws' hebben dat in 2014 onderbelicht is gebleven. Zo kom ik dan uiteindelijk op het onderwerp. Dan gaat het iedere keer mis als ik een bijpassende foto wil zoeken. Ik kom dan uit op hele interessante webpagina's en niet zelden zoek ik door totdat ik uit kom op een ander onderwerp. Met als gevolg: Veel 'hits' voor bepaalde websites en nog steeds geen verhaal. Ik hak vandaag dan toch eerst de knoop door en ga van het gemiddelde een hoogtepunt maken: Het voorjaar van 2014 staat vandaag centraal.
Ik woon sinds twee jaar in Nijeveen en zit nog voor een heel groot deel aan tafel productiewerk te verrichten bij het sociale werkvoorzieningschap. De paar uren per week in de postsortering en het radiowerk (dat ik in 2014 nog vol overtuiging 'werk' noem) geven een fraaie balans in mijn leven. De overheid heeft wel bepaalde plannen geëtaleerd die vroeg of laat zullen worden uitgevoerd in de sociale werkvoorziening maar vooralsnog heeft dat niet een hele hoge prioriteit. Ik kan dus fijn blijven doen wat ik graag mag doen en ach... die paar uren per week van saai inpakwerk overleef ik ook wel weer. Pas tegen het einde van het jaar komen de grote veranderingen. Eerst lijkt het alsof ik op nieuwjaarsdag 2015 in de uitkering zit en dan neemt een lokaal uitzendbureau ons opeens in dienst. In het voorjaar van 2014 is er nog geen wolkje aan de lucht. De fiets die ik in 2011 heb gekocht, komt in maart tot een vroegtijdig einde. De hele tandwielenwinkel moet worden vervangen en dat is de fiets eenvoudigweg niet meer waard. Ik koop via Marktplaats een fiets die door de verkoper in Meppel kan worden afgeleverd. Het is een flinke stap terug in comfort maar ook dit went alweer erg snel. Dit oude beestje gaat me vooral in dit bericht vergezellen.
Denk ik aan het voorjaar van 2014, dan speelt 'Rather Be' van Clean Bandit in mijn hoofd. In januari 'voel' ik opeens hoe 'Floorfillers' onder mijn handen 'groeit' en ik gun het dit proces. Opeens heb ik geen behoefte meer aan de 'Northern Soul Jukebox' en wordt mijn mp3-speler vol gestouwd met nieuwe en meer recente nummers, vooral uit de hoek van 'Floorfillers'. Opeens kan het gebeuren dat een langharige hippie met koptelefoon op de fiets wordt in gehaald door een gepimpte Golf met luide stereo-installatie aan boord en dat we beide naar hetzelfde nummer luisteren! Op 2 april 2014 ben ik vijf jaar van de drank af en moet dit uiteraard vieren met een 'ge-Vecht'. Toch is dit niet de meest geslaagde editie geweest, hoewel het me wel in een omgeving brengt waar ik nog nooit eerder ben geweest. Sterker nog: Ik zal in de maanden erop nog geregeld in de omgeving fietsen en het maakt het gevoel van het voorjaar van 2014 compleet voor mij. Het is hetzelfde gebied dat ik in april van het vorige jaar heb doorkruist. De groene woestijn tussen Zuidwolde en Dedemsvaart. Daar hoort ook een fietstocht bij op een woensdagmiddag. Opeens krijg ik de neiging om terug te gaan naar de kringloopwinkel in Rouveen waar ik in 2011 nog eens ben geweest. Die blijkt al jaren geleden te zijn verhuisd en ik zal later nog eens naar de nieuwe locatie fietsen. Op dat moment sta ik dan in Rouveen. Het is fraai zonnig weer en niet teveel wind. Ik ga dus lekker een eind uit fietsen en dat brengt me in Dedemsvaart en over Drogteropslagen terug naar Zuidwolde en De Wijk. De muziekspeler spuwt mijn persoonlijke grote hits van die tijd en hele nieuwe programma's worden gemaakt op de ruilverkavelingswegen. Eigenlijk is het dan nog steeds een droom want stiekem hoop ik dat ik met de tijd wordt toegestaan om, met behoud van uitkering, fulltime radioshows te kunnen maken. Natuurlijk werkt het niet zo maar het dromen hierover is des te fijner!
Voordeel van het radiowerk is dat je voortdurend op zoek bent naar de nieuwste dingen. Tenminste... ik mag graag als eerste met een bepaalde plaat op de proppen komen. Ik ga niet zover dat ik wil beweren dat enkele supersterren hun succes hebben te danken aan de bijdrage van een presentator van een internetradiostation, maar het is wel een feit dat ik vaak héél vroeg ben met het draaien van toekomstige hits. Zo ben ik op een woensdagavond mijn show voor donderdag aan het voorbereiden en zie ik opeens een combinatie die ik niet kan rijmen. Sinds The Ting Tings in 2007 heb ik niet meer zoveel op met 'alternatieve rockmeisjes met een grote bek' en dus hoef ik mezelf niet te rekenen tot een fan van het werk van Tove Lo. Maar... hoe gaat dit klinken in een remix? Ik luister en mijn mond valt open. De heren van Hippie Sabotage hebben het nummer helemaal uit elkaar getrokken en daarna opnieuw opgebouwd. Het resultaat is zoveel anders dan het origineel dat er sprake is van twee verschillende nummers. Ik besluit het eerst te 'verstoppen' in de aflevering van 'Floorfillers' en draai het een week later al iets prominenter. Dan komen ook de eerste reacties los. Het duurt dan nog zeker twee weken voordat Nederland overstag gaat en dat je de plaat op iedere straathoek hoort. Het 'oh oh' in het intro galmt ook zo lekker door en al snel voel ik mezelf erg warm worden als ik op een onverwachte plek dit uit een luidspreker hoor schallen. In gedachten geef ik mezelf dan een schouderklopje: Dat hebben we maar mooi weer even geflikt, hoewel net nooit te bewijzen is of ik het nummer het laatste zetje heb gegeven.
Ik durf niet op een plattegrond van de omgeving te kijken om meer handen en voeten aan de fietstochten te geven. Voor hetzelfde geld kom ik weer in een molendatabase terecht zoals gisteren. De fietstochten zijn op zichzelf niet zo heel bijzonder. Het zijn tientallen kilometers door bos en polderlandschap, de muzikale begeleiding van de mp3-stick is daarbij onmisbaar. Als ik anno 2020 terug denk aan deze periode wil ik het bijna 'onbezonnen' noemen. Er is op dat moment namelijk nog geen donker wolkje aan de lucht en mag ik hele dagen door dromen over een succesvolle radio-loopbaan waarbij dezelfde lucht de limiet is. Ik mag wel wekelijks aan de bak als ik vóór de tiende verjaardag nog alle jaren wil hebben behandeld, nu dus maar eens gaan nadenken over een hoogtepunt uit 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten