Het is op zichzelf geen rare dag voor een beetje ontspanning. Ik ben daarentegen alleen nog even buiten geweest voor een sigaartje in de achtertuin en verder heb ik het wel weer gehad. Ik zal binnenkort echt eens een weekje vrij moeten nemen van werk zodat ik wellicht in de toekomst weer eens iets leuks kan doen op een zondagmiddag. Ik voel me vanmiddag echter zo lamlendig dat zelfs het schrijven van een 'Singles round-up' een heidens karwei lijkt. Ik denk dat ik straks even een ommetje ga maken en wil vandaag beslist wél publiceren en dus gooi ik nu maar de 'Eretitel' er tegenaan. In de zomer van 2018 doe ik de 'Summer Spirit Of...' op de zondagavond en kies op dinsdag een 'Eretitel' uit de bewuste top 100-lijst. De aanleiding voor deze 'Eretitel' is dan ook afkomstig van John Stewart. Maar of deze de lijst mag aanvoeren? Laat me meteen los barsten met 'Gold' als 'Eretitel'!
3. Spandau Ballet (1983)
Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Qua muziekcultuur groei ik op in een 'normaal' gezin. Geen hardrockers, gothics of punkers binnen de muren van de familie Louwsma. We kunnen muziek consumeren zonder dat we de behoefte hebben om op de artiest of groep te lijken. Mijn zus eet van alle mogelijke muzikale walletjes mee en brengt in 1983 de muziek van Spandau Ballet binnen. Eén van de topgroepen uit de Engelse 'New Romantic'-scene dat na een paar 'moeilijke' platen plots het ei van Columbus heeft gevonden en het publiek trakteert op prettige popdeuntjes. Met 'Gold' sta je opeens met beide benen in de jaren tachtig en er is feitelijk niks dat je tegen het nummer kan gebruiken. Buiten dat het toch wel erg plat gedraaid is en feitelijk oersaai. Op de derde plek ermee!
2. John Stewart (1979)
Stewart doet goede zaken met deze plaat in Amerika en Engeland, maar in Nederland is de Top 40 té hoog gegrepen. We kennen Stewart tot voordien vooral van 'Daydream Believer', het nummer van The Monkees dat uit zijn pen komt. In 1979 verrast hij vriend en vijand met 'Gold', een nummer dat helemaal past op de AM-radiostations in Amerika. Stevie Nicks verzorgt de gastvocalen op dit prettige rocknummer en dat maakt het helemaal af. Het resultaat is een kleine ontdekking van mijner zijde. Een plaatje dat me tot voor kort niet was opgevallen maar dat inmiddels wel een jaar op mijn zoeklijstje staat.
1. Prince (1995)
Of eigenlijk heet hij 'The Sign' op dat moment en dat wordt vertaald in een raar tekentje. Later zal hij zichzelf aanprijzen als TAFKAP, maar het gaat hier in elk geval over Zijne Koninklijke Paarsheid uit Minneapolis. In 1995 brengt hij ons het album 'The Gold Experience' waarop ook zijn eerste Nederlandse nummer 1-hit staat: 'The Most Beautiful Girl In The World'. Het album besluit echter met een uitvoering van 'Gold' en het duurt daar zeven minuten en achtentwintig seconden. Hoewel het deuntje doet denken aan 'Every Kinda People' van Robert Palmer pakt Prince hier nog eenmaal groots uit op het al niet bepaald pretentieloze album. Het maakt het voor mij tot één van de 'gouden' momenten in de loopbaan Prince en de verdiende nummer 1 in deze 'Eretitel'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten